126 অধ্যায়
যাত্ৰাৰ সঙ্গীত।
1 যিহোৱাই যেতিয়া চিয়োনক পুনৰ আগৰ অৱস্থালৈ ঘূৰাই আনিলে,
তেতিয়া আমি সপোন দেখা মানুহৰ নিচিনা হ’লো।
2 তেতিয়া আমাৰ মুখ হাঁহিৰে ভৰি পৰিল,
আমাৰ জিভা আনন্দ-গানেৰে পৰিপূৰ্ণ হ’ল;
আন জাতিৰ লোকসকলে তেতিয়া কোৱাকুই কৰিলে,
“যিহোৱাই তেওঁলোকৰ কাৰণে অনেক মহৎ কার্য কৰিলে।”
3 যিহোৱাই আমাৰ কাৰণে অনেক মহৎ কৰ্ম কৰিলে;
সেয়ে আমি আনন্দ কৰিলোঁ।
4 হে যিহোৱা, নেগেভ মৰুভূমিৰ জুৰিবোৰৰ নিচিনাকৈ,
তুমি আমাৰ ভৱিষ্যত আগৰ অৱস্থালৈ ঘূৰাই আনা।
5 যিসকলে চকুলোৰে বয়, তেওঁলোকে আনন্দেৰে দাব।
6 যিসকলে কান্দি কান্দি কঠীয়া ববলৈ ওলাই যায়, তেওঁলোকে নিশ্চয়ে আনন্দেৰে নিজৰ নিজৰ ডাঙৰি লৈ উলটি আহিব।