6
شَبَّتئے رۆچئے اِهتیار
(مَتّا 12:1–8؛ مَرکاس 12:23–28)
1 یک بَرے شَبَّتئے رۆچا، ایسّا چه گندمی کِشاران گوَزگا اَت. آییئے مرید گندمی هۆشگان سِندگ و گۆن وتی دستان مُشگ و ورگا اتنت.
2 گڑا چه پَریسیان لهتێنا گوَشت: «چیا اَنچێن کارَ کنێت که شَبَّتئے رۆچا رئوا نه‌اِنت؟»
3 ایسّایا پَسّئو دات: «زانا، شما نئوانتگ، وهدے داوود و آییئے همراه شدیگ بوتنت، گڑا داوودا چے کرت؟
4 آ، هُدائے پاکێن لۆگا شت، هُدائے ناما هما هئیراتی و پاکوَنڈێن نانی زرت، وارتنت و وتی همراهانا هم په ورگا داتی، که آیانی ورگ تهنا په دینی پێشوایان رئوا اَت.»
5 پدا ایسّایا گۆن آیان گوَشت: «منا، که انسانئے چُکّ آن، شَبَّتئے رۆچئے اِهتیار هست.»
مُنڈێن مردێئے دْرهبکشی
(مَتّا 12:9–14؛ مَرکاس 3:1–6)
6 دگه شَبَّتئے رۆچے، ایسّا کَنیسَها شت و مردمانی تالیم دئیگا گلاێش بوت. همۆدا، یک مردے اَت که راستێن دستی هُشک و مُنڈ اَت.
7 شَریَتئے زانۆگر و پَریسی، ایسّایا چارگا اتنت و یک نیمّۆنێئے شۆهازا اتنت که «اگن اے مردئے دستا شَمبِهئے رۆچا دْراه بکنت، گڑا ما آییئے سرا شَبَّتئے رۆچا کار کنگئے بُهتاما جتَ کنێن.»
8 ایسّایا آیانی دلئے هال و هبر زانت. گۆن مُنڈێن مردا گوَشتی: «پاد آ، بیا دێما بۆشت، مردم ترا بگندنت!» آ مرد پاد آتک و اۆشتات.
9 گڑا ایسّایا چه مردمان جُست کرت: «نون منا بگوَشێت که شَبَّتئے رۆچا نێکی کنگ رئوا اِنت یا بدی؟ انسانئے زِندئے رَکّێنگ رئوا اِنت، یا کُشگ و گار کنگ؟»
10 گڑا سجّهێنانی نێمگا چارت و گۆن آ مردا گوَشتی: «دستا شهار دئے!» آییا اَنچش کرت و دستی وشّ و دْراه بوت.
11 شَریَتئے زانۆگر و پَریسی سکّ زَهر گپتنت و وت‌مان‌وتا شئور و سَلاهِش کرت که گۆن ایسّایا چے بکننت.
دوازده هاسێن کاسِدئے گچێن کنگ
12 هما وهدا یکّ رۆچے، ایسّا په دْوا کنگا کۆها شت و سجّهێن شپی گۆن هُدایا په دْوا گوازێنت.
13 وهدے رۆچ بوت، آییا مرید وتی کِرّا لۆٹتنت و چه آیان دوازده کَس گچێن کرت و وتی هاسێن کاسِد نامێنتنت.
14 آیانی نام اِش اَنت: شَمون که ایسّایا آییئے نام «پِتْرُس» پِر بست، آییئے برات اَنْدْریاس، آکوب، یوهَنّا، پیلیپُس، بَرتولوما،
15 مَتّا، توما، هَلْپیئے چُکّ آکوب، شَمون که آییئے پَنّام «سَرمچار» اِنت،
16 آکوبئے چُکّ یَهودا و یَهودا اِسْکَریوتی که رَندا ایسّایی دْرۆهگی و دژمنانی دستا دئیگی اَت.
نادْراهانی دْرهبکشی
(مَتّا 4:23–25)
17 ایسّا گۆن مریدان چه کۆها اێر کپت و یک پَٹّ و پَچێن جاگهێا اۆشتات. چه آییئے مریدان بازێنے اۆدا اَت. چه یَهودیَه، اورْشَلیم و سور و سئیدونئے تئیاب‌گوَرئے مردمان، مزنێن رُمبے هم آتک و مُچّ بوت.
18 مردمانی اے مزنێن مُچّی، په آییئے هبرانی گۆش دارگ و وتی نادْراهیانی دْراه کناێنگا آتکگ‌اَت. آ که پلیتێن روهان دُچار اتنت هم دْراه کنگ بوتنت.
19 مردمان ایسّائے دست پِر کنگئے کۆشِشَ کرت، چیا که چه آییا یک اَنچێن واک و توانے در آیگا اَت که سجّهێنی دْراهَ کرتنت.
بَژن و بَهتاوری
(مَتّا 5:1–12)
20 ایسّایا وتی مریدانی نێمگا چارت و گوَشتی: «بَهتاور اێت شما که وار و بَزّگ اێت، چیا که هُدائے بادشاهی شمئیگ اِنت.
21 بَهتاور اێت شما که انّون شدیگ اێت، چیا که سێرَ بێت. بَهتاور اێت شما که انّون گرێوان اێت، چیا که کَندانَ بێت.
22 بَهتاور اێت شما، وهدے مردم په انسانئے چُکّئیگی شمارا آزارَ دئینت و چه وت دور و گِستا کننت، دُژمانَ دئینت و بَنّامَ کننت.
23 آ رۆچا، شادکامی بکنێت و گَل و بال ببێت، چیا که آسمانا شمئے مُزّ سکّ باز اِنت. آیانی پت و پیرێنان هم گۆن نبیان همے ڈئولا کرتگ.
24 «بله بَژن و اَپسۆز په شما که هستۆمند اێت، چیا که شمارا آرام و آسودگی رَستگ.
25 بَژن و اَپسۆز په شما که انّون سێر اێت، چیا که شدیگَ بێت. بَژن و اَپسۆز په شما که انّون کَندان اێت، چیا که گَمناک و گرێوانَ بێت.
26 بَژن و اَپسۆز په شما، وهدے که سجّهێن مردم شمارا سَتا دئینت و ساڑاینت، چیا که آیانی پت و پیرێنان هم گۆن درۆگێن نبیان، اَنچش کرت.
مِهر
(مَتّا 5:38–48؛ 7:12)
27 «او منی گۆش دارۆکان! شمارا گوَشان که گۆن وتی دژمنان مِهر بکنێت و گۆن آیان هم که چه شما نپْرتَ کننت، نێکی بکنێت.
28 په آیان که شمارا بدێن دْوا کننت برکت بلۆٹێت، په آیان که شمارا آزارَ دئینت نێکێن دْوا بلۆٹێت.
29 اگن کَسێا ترا شَهماتے جت، وتی دومی گُبّا هم آییئے نێمگا بتَرّێن و اگن کَسێا تئیی کباه پَچ گپت، بِلّی که تئیی پَشکا هم ببارت.
30 اگن کَسے چه تئو چیزّے لۆٹیت، بدئےای، اگن کَسے تئیی چیزّے په زۆر ببارت، پدا ملۆٹی.
31 گۆن دگران هما ڈئولا نێکی بکنێت که چه آیانَ لۆٹێت.
32 «اگن شما تهنا گۆن همایان مِهر بکنێت که گۆن شما مِهرَ کننت، گڑا شما چۆنێن سۆب و پایدگے کَٹّتگ؟ اے کار، گُنهکارانی دستا هم بوتَ کنت.
33 اگن شما گۆن همایان نێکی بکنێت که گۆن شما نێکیَ کننت، گڑا شمارا چِه پایدگے رسیت؟ گُنهکار هم اَنچشَ کننت.
34 اگن شما تهنا همایان وام بدئیێت که اُمێتَ کَشّێت زرتگێن وامان دات کرتَ کننت، گڑا شمارا چِه مُزّے رسیت؟ گُنهکار هم گُنهکاران وامَ دئینت و پدا پَچَ گرنت.
35 بله شما گۆن وتی دژمنان هم مهربان ببێت، گۆن آیان نێکی بکنێت، وامِش بدئیێت و پدا ملۆٹێت. اے ڈئولا، شمارا چه هُدائے نێمگا، مزنێن مُزّے رَسیت و شما مَزَن‌شانێن هُدائے چُکَّ بێت، چیا که آ، گۆن ناشگر و بدکارێن مردمان هم مهربان اِنت.
36 هما ڈئولا که شمئے آسمانی پت رَهمدل اِنت، شما هم رَهمدل ببێت.
ائیب و ایراز مگرێت
37 «دگران اێر مجنێت و ایراز مگرێت، تانکه شما اێر جنَگ مبێت. کَسێا مئیاریگ مکنێت، تانکه مئیاریگ کنگ مبێت، دگران پهِلّ کنێت و ببَکشێت تانکه پهِلّ کنگ و بَکشگ ببێت.
38 بدئیێت تان شمارا هم دئیگ ببیت. شمئے داتگێنانی بدلا، سررێچ و دَپادَپێن کئیل و پئیمانه، شمئے کُٹّا رێچگَ بیت، چیا که، گۆن هر کئیلێا بدئیێت، گۆن هما کئیلا شمارا دئیگَ بیت.»
39 اے مِسالی هم په آیان آورت: «کۆرے چِه پئیما دگه کۆرێا راها پێش داشتَ کنت؟ هر دوێن چاتا نکپنت؟
40 شاگرد چه وتی استادا زانتکارترَ نبیت، بله هما که رُست و رُدۆمَ گیپت و چه تالیما سررێچَ بیت، وتی استادئے ڈئولا بوتَ کنت.
41 «چیا وتی براتئے چمّئے پیلّاشْکا گندئے، بله وتی چمّئے بُنڈا نگندئے؟
42 وهدے تئو وتی چمّئے بُنڈا نگندئے، چۆن وتی براتا گوَشتَ کنئے: ‹بِلّ که تئیی چمّئے پیلّاشْکا در کنان؟› او دوپۆستێن شَتَلکار! پێسرا وتی چمّئے بُنڈا در کن، رَندا تئیی چمّ پَچَ بنت و وتی براتئے چمّئے پیلّاشْکا کَشّتَ کنئے.
درچک و درچکئے بَر
(مَتّا 7:17–20؛ 12:32–35)
43 «هچ شَرّێن درچکے سِلّێن بَر و نیبگَ نئیاریت و نه سِلّێن درچک شَرّێن بَر و نیبگَ کاریت.
44 هر درچک، چه وتی بَرا زانگَ بیت. نه چه ڈَنگران اِنجیر چِنَگَ بیت و نه چه ڈۆلُکا انگور.
45 شَرّێن مردم، وتی دلئے هزانگئے اێر کرتگێن نێکیان، چه وتی دپ و زبانا درَ کنت و سِلّێن مردم، وتی دلئے اَمبارئے اێر کرتگێن گَندگیان، چه وتی دپ و زبانا رێچیت. چیا که هرچے مردمئے دلا ببیت، هما چه آییئے دپا درَ کئیت.
باور و کِرد
(مَتّا 7:24–27)
46 «وهدے شما منی هبرانی سرا کارَ نکنێت، گڑا چیا منا ‹هُداوند، هُداوندَ› گوَشێت؟
47 آ کَس که منی هبرانی اِشکنگا کئیت و آیانی سرا کارَ کنت، من شمارا پێشَ داران که آ، کئیی پئیما اِنت.
48 آ هما بان‌بَندێن اُستائے ڈئولا اِنت که په لۆگئے بندگا چُلّی جُهل بُرِّت و بُنرِدی تلارئے سرا اێر کرت. وهدے هار و هیرّۆپ آتک، هارا آ لۆگ سُرێنت نکرت، چیا که مُهر و مُهکم بندگ بوتگ‌اَت.
49 بله کَسے که منی هبران گۆشَ داریت و آیانی سرا کارَ نکنت، هما مردمئے پئیما اِنت که لۆگی بے بُنرِدا بست. وهدے هار و هیرّۆپ آتک، لۆگ هارا مَلِّت، کپت و پهک وئیران بوت.»