16
ایسّائے جاه جنَگ
(مَتّا 28:1–10؛ لوکا 24:1–12؛ یوهَنّا 20:1–10)
1 وهدے شَبَّتئے رۆچ هلاس بوت، مَریم مَجْدَلیَه، آکوبئے مات مَریم و سالومَها، وشبۆێن دارو گپت که ایسّائے جۆنا چرپ کننت.
2 یکشَمبِهئے بامگواها، دێم په ایسّائے کَبرا شتنت.
3 راها، وت‌مان‌وت هبر کنگا اتنت که «بارێن، کَبرئے دَپئے ڈۆکا کئے په ما لێٹێنیت و دورَ کنت؟»
4 بله وهدے نزّیک رَستنت دیستِش ڈۆک، که سکّ مزن اَت، لێٹێنگ بوتگ.
5 کَبرا که پُترتنت، دیستِش که راستێن نێمگا یک اِسپێت‌پۆشێن ورناے نِشتگ. چه آییئے گِندگا، سکّ هئیران و هَبَکَّه منتنت.
6 وَرنایا گوَشت: «متُرسێت، شما ایسّا ناسِریئے شۆهازا اێت که سَلیب کَشّگ بوتگ. آ زندگ بوتگ، جاهی جتگ و اِدا نه‌اِنت. بچارێت، اے هما جاگه اِنت که اِدا آییئے جۆن اێر اَت.
7 نون شما برئوێت، پِتْرُس و آ دگه مریدان سهیگ کنێت که ایسّا چه شما پێسر، جَلیلا رئوت. اَنچش که وت شمارا گوَشتگ‌اَتی، همۆدا آییا گندێت.»
8 جنێن در آتک و چه کَبرئے سرا جِستنت. آ چه تُرسا لَرزگ و درَهگا اتنت. پمێشکا، گۆن هچکَسا هبرِش نکرت.
ایسّائے زاهر بئیگ
(لوکا 24:13–35؛ یوهَنّا 20:11–18)
9 یکشَمبِهئے سَباها ماهَلّه، چه وتی جاه جنَگا رَند، ایسّا چه سجّهێنان پێسر، مَریم مَجْدَلیَهئے دێما پَدّر بوت. اے هما مَریم اِنت که ایسّایا چه آییا هپت جِنّ کَشّتگ‌اَت.
10 آ شت و همایانا هالی دات که ایسّائے همراه بوتگ‌اتنت و نون گرێوان و مۆتک آران اتنت.
11 بله وهدے آیان اے هبر اشکت که ایسّا زندگ بوتگ و مَریما دیستگ، باورِش نکرت.
12 رَندا، ایسّا دگه شِکل و دْرۆشمێا، دو مریدئے دێما زاهر بوت که دێم په یک کلّگێا رئوگا اتنت.
13 آ، پدا آتکنت و اے دگه مریدِش هال داتنت، بله آیان هم باور نکرت.
ایسّا په وتی یازدهێن مریدان زاهرَ بیت
(مَتّا 28:16–20؛ لوکا 24:36–49؛ یوهَنّا 20:19–23؛ کاسِدانی کار 1:6–8)
14 رَندا، ایسّا وتی یازدهێن مریدانی دێما، هما وهدا آتک و زاهر بوت که وراک ورگا اتنت. ایسّایا، په آیانی کَمباوری و سِنگدلیا، آ مئیاریگ کرتنت چیا که آ مردمانی هبرِش باور نکرتگ‌اَت که ایسّااِش چه جاه جنَگا رند دیستگ‌اَت.
15 گۆن آیان گوَشتی: «شما دنیائے سجّهێن کئومانی کِرّا برئوێت و وشّێن مستاگا سر کنێت.
16 هرکَس که منی سرا باورَ کنت و پاکشۆدیَ کنت، آ رَکّیت. بله کَسے که منی سرا باورَ نکنت، مئیاریگَ بیت.
17 باورمندان، اے نشانی گۆنَ بنت: منی نامئے سرا، جِنّان چه مردمانَ کَشَّنت، نۆک نۆکێن زبانان هبرَ کننت،
18 ماران په دستَ گرنت و اگن زَهرناکێن چیزّ هم بوَرنت، آیان هچ پرواهَ نبیت. گۆن باورمندانی دست پِر مُشَگا، نادْراه وشّ و دْراهَ بنت.»
ایسّا آسمانا رئوت
(لوکا 24:50–53؛ کاسِدانی کار 1:9–11)
19 اَنچش که هُداوندێن ایسّایا گۆن آیان وتی هبر هلاس کرتنت، آسمانا برگ بوت و هُدائے راستێن نێمگا نِشت.
20 مرید، په آییئے مستاگئے شِنگ و تالان کنگا، هر مُلک و شهرا شتنت و هُداوند هم آیانی همراه اَت و گۆن بازێن مۆجزه و اَجَبَّتێن نشانیان، وتی هبرانی بَرهَکّی‌ای راست و پَدّر کرت.