3
پاکشۆدۆکێن یَهیائے کُلئو
(مَرکاس 1:1–8؛ لوکا 3:1–17)
1 آ رۆچان، پاکشۆدۆکێن یَهیا آتک و یَهودیَهئے گیابانا جاری پِرّێنت:
2 «چه وتی گناهان پشۆمان ببێت، چیا که آسمانی بادشاهی نزّیک اِنت.»
3 یَهیا هما اِنت که اِشئیا نبی آییئے بارئوا گوَشیت:
گیابانا، کَسے گوانکَجنت:
هُداوندئے راها تئیار و،
آییئے کِشکا راست و تچک بکنێت.
4 یَهیایا چه اُشترئے پُٹان گوَپتگێن پۆشاک گوَرا اَت و پۆستێن کمربندے لانکا بستگ‌اَت. آییئے وَرد و وراک، مَدَگ و گیابانی بێنگ اَت.
5 اورْشَلیمئے نندۆک، یَهودیَهئے سجّهێن دَمگئے مردم و اُرْدُنئے کئورئے کِرّ و گوَرئے جهمنند آییئے کِرّا شتنت.
6 وتی گناهانی پشۆمانی‌اِش زاهر کرت و یَهیایا اُرْدُنئے کئورا پاکشۆدی داتنت.
7 وهدے یَهیایا دیست که پَریسی و سَدوکی رُمبئے بازێن مردم پاکشۆدی گِرَگا آییئے کِرّا آیگا اَنت، گۆن آیان گوَشتی: «او سْیَه‌مارزادگان! کئیا شمارا ڈاه داتگ که چه هُدائے آیۆکێن کَهر و گَزبا رَکّتَ کنێت؟!
8 اَنچێن کار بکنێت چه آیان پَدّر ببیت که شما په دل چه وتی گناهان پشۆمان بوتگێت.
9 چه وتی دلا اے هبرا در بکنێت که ‹ما اِبراهێمئے نَسل و اۆبادگ اێن.› من شمارا گوَشان که هُدا چه اے سِنگ و ڈۆکان هم، په اِبراهێما چُکّ و اۆبادگ پێدا کرتَ کنت.
10 نون تَپَر تئیار اِنت که درچکان چه بُنا بگُڈّیت و هر درچکے که شَرّێن بَرَ نئیاریت، گُڈّگ و آسا دئور دئیگَ بیت.
11 «من په شمئے گناهانی پشۆمانیا، شمارا گۆن آپا پاکشۆدیَ دئیان، بله هما که چه من و رَند آیَگی اِنت، چه من زۆراکتر اِنت و من آییئے کئوشانی دست گِرگئے لاهک هم نه‌آن. آ شمارا گۆن پاکێن روه و آسا پاکشۆدیَ دنت.
12 آییا چه بوچّ و پُگان دانئے جتا کنگ و گیشّێنگا، هَنشۆنے دستا اِنت. جۆهانا پاک و سَلّهَ کنت و دانان اَمبارا اێرَ کنت، بله پُگ و پلاران اَنچشَ سۆچیت که آسِش هچبرَ نمریت.»
ایسّائے پاکشۆدی
(مَرکاس 1:9–11؛ لوکا 3:21–22؛ یوهَنّا 1:31–34)
13 گڑا ایسّا چه جَلیلئے دَمگا در آتک و یَهیائے دستا پاکشۆدی گِرَگا اُرْدُنئے کئورا شت.
14 بله یَهیایا جُهد کرت آییا په اے کارا مئیلیت و گوَشتی: «باید من چه تئیی دستا پاکشۆدی بگران، تئو چۆن منی گوَرا کائے؟»
15 ایسّایا گوَشت: «انّون بِلّ که اَنچش ببیت، اے پئیما هُدائے رَزایا سَرجمَ کنێن.» گڑا آییا مَنِّت و ایسّایی پاکشۆدی دات.
16 وهدے ایسّایا پاکشۆدی گپت و چه آپا در آتک، اَناگت آسمانئے دپ پَچ بوت و هُدائے پاکێن روهی دیست که کپۆتێئے دْرۆشما آتک و آییئے سرا اێر نِشت.
17 چه آسمانا تئوارے آتک: «اے منی دۆستێن بَچّ اِنت و من چه اِشیا باز وشّ و رَزا آن.»