6
دِلسِتکێن هئیرات
«هُژّار بێت! وتی نێکێن کاران په مردمانی پێش دارگا مکنێت، چیا که اے ڈئولا شمارا چه آسمانی پتئے نێمگا هچ مُزّے نرسیت. وهدے چیزّے هئیراتَ کنئے، گڑا جار مجن و ڈَنڈۆر مکن. دورو و دوپۆستێن مردم، کَنیسَه و کوچه و دَمْکانی تها اے ڈئولا کننت تانکه مردم آیان ستا بکننت و بساڑاینت. شمارا راستێنَ گوَشان، مُزّے که آیان رَسگی اَت، رَستِش. وهدے هئیراتے چه راستێن دستا دئیئے، چپّێن دست سهیگ مبیت، تانکه تئیی داتگێن هئیرات سرپۆش و چێراَندری ببیت. گڑا تئیی آسمانی پت، که چێرێنانَ گِندیت، تئیی مُزّا دنت.
دْوا
(لوکا 11‏:2‏–4)
«وهدے دْوا کنێت، گڑا دورو و دوپۆستێن مردمانی ڈئولا مکنێت، چیا که آیان کَنیسَهانی تها و چارراهانی سرا اۆشتگ و دْوا کنگ دۆستَ بیت، تانکه مردم آیان بگندنت. شمارا راستێنَ گوَشان، مُزّے که آیان رَسگی اَت، رَستِش. بله هروهد دْوا کنئے، وتی لۆگا برئو، لۆگئے دپا ببند و چه وتی آسمانی پتا، که چه چمّان چێر و اَندێم اِنت، دْوا بلۆٹ، گڑا تئیی پت، که چێرێنانَ گِندیت، تئیی مُزّا دنت. وهدے دْوا کنێت، گڑا درکئومێن مردمانی ڈئولا مُپت و ناهودگێن هبران لێس و پِلّێس* مکنێت، آ هئیالَ کننت که چه لێس و پِلّێسا آیانی دْوا گۆش دارگَ بیت. آیانی پئیما مبێت، چیا که شمئے آسمانی پت چه لۆٹگا پێسر وتَ زانت که شمارا چے گَرَز اِنت.
«شما اے ڈئولا دْوا بلۆٹێت:
‹او مئے پت، که بُرزێن آسمانا ائے!
تئیی نام شرپدار بات.
10 تئیی بادشاهی بیایات.
تئیی واهگ و اِراده زمینئے سرا هم هما ڈئولا سَرجم بات که آسمانا سَرجمَ بیت.
11 مئے مرۆچیگێن رِزک و رۆزیگا مرۆچی مارا بدئے.
12 مئے گناه و رَدیان ببَکش، اَنچش که ما وتی سجّهێن دئینکار بَکشتگ‌اَنت.
13 مارا آزمایش و چَکّاسا دئور مدئے و چه شئیتانا برَکّێن.›
14 «چیا که اگن شما مردمانی گناه و مئیاران ببَکشێت، گڑا شمئے آسمانی پت شمئے گناه و مئیاران هم بَکشیت، 15 بله اگن شما مردمانی گناه و مئیاران مبکشێت، گڑا شمئے آسمانی پت هم شمئے گناه و مئیاران نبکشیت.
رۆچگ
16 «وهدے رۆچگَ بێت، دورو و دوپۆستێن مردمانی ڈئولا وتی دێما تابان و گمناک مکنێت. آ وتی روا گیمُّرێننت و مونجا کننت تان مردم بزاننت رۆچگ اَنت. شمارا راستێنَ گوَشان، مُزّے که آیان رَسگی اَت، رَستِش. 17 بله وهدے رۆچگَ بئے، گڑا وتی دێم و روا بشۆد و سرا چرپ کن، 18 تانکه مردم مزاننت تئو رۆچگ ائے، تهنا تئیی آسمانی پت که چێراَندێم اِنت، هما بزانت. آ وهدی تئیی آسمانی پت که چێراَندریَ گندیت تئیی مُزّا دنت.
آیۆکێن جهانئے تۆشگ
19 «اے جهانا په وت مال و مَڈّی§ مُچّ مکنێت، که اِدا آیان وَرۆک و رَمێزَ* وارت و زَنگَ گیپت و دُزِّشَ پُلنت و برنت. 20 په وت آسمانا گنج و هزانگ اَمبار بکنێت که اۆدا نه آیان وَرۆک و رَمێزَ وارت، نه زنگَ گیپت و نه دُزَّ پُلنت و برنت. 21 تئیی دل هما جاها رئوت که مال همۆدا اِنت.
جِسم و جانئے چِراگ
(لوکا 11‏:34‏–36)
22 «چَمّ، جِسم و جانئے چِراگ اِنت. اگن تئیی چمّ وشّ و دْراه اِنت، گڑا تئیی سجّهێن جِسم و جان رُژناگَ بیت. 23 بله اگن تئیی چمّ ناجۆڑ اِنت، گڑا تئیی سجّهێن جِسم و جان تهارَ بیت. نون اگن تئیی جِسم و جانئے رُژن وت تهاریے ببیت، گڑا آ تهاری چۆنێن مزنێن تهاریے بیت.
آسودگێن زِند
(لوکا 12‏:22‏–31)
24 «هچکَس په دو واجها گُلامی کرتَ نکنت، یا گۆن یکّێا دژمنیَ کنت و دومیگی دۆستَ بیت، یا گۆن ائولیگا وپادارَ بیت و چه آ دگرا بدیَ کئیت. شما یَکوهد و یَکجاه هُدا و زَرّئے گُلامیا کرتَ نکنێت. 25 پمێشکا شمارا گوَشان که په وتی زِندا پرێشان و دِلتپرکه مبێت که ‹چے بوَرێن و چے بنۆشێن؟›، نه په وتی جِسم و جانا که ‹چے بپۆشێن؟›. زِند چه وراکا و جِسم و جان چه پۆشاکا گێشترَ نکرزیت؟ 26 آسمانئے بالی مُرگان بچارێت، نه کِشنت و نه رُننت و نه اَمبارَ کننت، بله اَنگت شمئے آسمانی پت آیان وراک و رۆزیگَ دنت. شمئے اَرزش و کیمّت چه آیان گێشتر نه‌اِنت؟ 27 کئے گۆن پِگر و هئیالانی زۆرا وتی زِندئے رۆچان یک ساهتے هم گێش کرتَ کنت؟ 28 په پُچّ و پۆشاکا چیا پرێشان اێت؟ گیابانئے گُل و پُلّانی نێمگا دلگۆش کنێت، چۆن رُست و رُدۆمَ کننت. نه زهمتے کَشّنت و نه رێسنت و گوَپنت، 29 بله شمارا گوَشان که سُلئیمان بادشاها گۆن وتی مزنێن شان و شئوکتا اے پُلّانی همدْرۆشمێن پۆشاک گوَرا نبوتگ. 30 او کَمباوران! وهدے هُدا گیابانئے کاهان اے ڈئولا زێبا و بْرَهدارَ کنت که مرۆچی هست‌اَنت و باندا تَرونا سۆچگَ بنت، گڑا شمارا چِه پئیما شرترێن پۆشاکَ ندنت؟
31 «پمێشکا پرێشان و دِلتپرکه مبێت و مگوَشێت که ‹بارێن چے بوَرێن و چے بنۆشێن؟› یا ‹چے بپۆشێن؟›. 32 دنیائے سجّهێن هُداناباورێن مردم اے چیزّانی رَندا تچنت، بله شمئے آسمانی پتَ زانت که شمارا اے چیزّ پَکار اَنت. 33 چه هر چیزّا پێسر، هُدائے بادشاهی و آییئے راستێن راهئے شۆهازا ببێت، اے سجّهێن وت شمارا دئیگَ بنت. 34 په بانداتیگێن رۆچا پرێشان و پِگریگ مبێت، چیا که باندات، وتی پِگرا وتَ کنت. مرۆچیگێن جنجال، په مرۆچیگا بَسّ اَنت.
* 6:7 لێس و پلّێس، بزان بازێن تکرار. 6:13 یا: «چه شِرّا.» 6:13 لهتێن دَزنبشتا آتکگ: «چیا که اَبدمانێن بادشاهی و واک و زۆر و شان و شئوکت تئییگ اَنت. آمین. اَنچش بات.» § 6:19 مَڈّی، بزان گنج و هستی. * 6:19 وَرۆک و رمێز، بزان گوَنڈێن کِرم و لولُک که دار و پُچَّ وارت. 6:27 یا: «وتی بالادا یک دستے بُرزتر کرتَ کنت.» 6:34 اَسلیگێن یونانی نبشتانکَ گوَشیت: «هر رۆچئے جنجال په هما رۆچا بَسّ اِنت.»