54
گۆن وتی ناما منا برَکّێن
په سازگر و وش‌آوازانی سالارا. گۆن سیمّی سازان. داوودئے شئیری گوَشتانک، هما وهدا که زێپئے مردم شاوولئے کِرّا شت و گوَشتِش: «بارێن، داوود وتا مئے نیاما چێر دئیگا نه‌اِنت؟»
1 او هُدا! گۆن وتی ناما منا برَکّێن.
گۆن وتی زۆرا گناهئے بُهتاما چه منی سرا بٹگلێن.
2 هُدایا! منی دْوایا گۆش کن و
دپئے هبران بِشکن.
3 چیا که بیگانگ، منی دێما په دژمنی پاد آتکگ‌اَنت و
سِتمگر منی کۆشئے پدا اَنت،
هما که هُدایا وتی چمّانی دێما نئیارنت. اۆشت...
4 بله هئو! هُدا منی کُمک کنۆک اِنت،
هُداوند منی زِندئے دارۆک اِنت.
5 منی دژمنانی بدی آیانی جندئے چَکّا کپات،
وتی وپاداریئے سئوَبا، آیان گار کن.
6 او هُداوند! وتی دلکشّێن کُربانیگان ترا پێشَ کنان و
تئیی نامئے شُگرا گِران، چیا که نێک اِنت.
7 پرچا که تئو منا چه هر سکّی و سۆریا رَکّێنتگ،
منی چمّ دژمنئے پرۆش ورگئے شاهد بوتگ‌اَنت.