77
سکّی و سۆریانی رۆچا هُدائے شۆهازا آن
په سازگر و وش‌آوازانی سالارا. په جِدوتونا. اَساپئے زَبور.
1 من هُدایا تئوارَ کنان و په کُمکا هماییا گوانکَ جنان،
منی پریات گۆن هُدایا اِنت و آ منی آوازا گۆشَ داریت.
2 سکّی و سۆریانی رۆچا هُداوندئے شۆهازا آن،
سجّهێن شپا منی دست دْراج اَنت و دَمَ نبَران،
منی اَرواه آرام گِرَگَ نلۆٹیت.
3 هُدایا یاتَ کنان و نالان،
پِگرَ کنان و دِلپرۆشَ بان. اۆشت...
4 تئو منی چمّان نَزّ بئیگا نئیلئے،
پرێشان آن و هبر کرتَ نکنان.
5 گوَستگێن وهدانی هئیالا کپان،
کوَهنێن اَهد و باریگانی.
6 شپان، وتی سئوتئے هئیالا کپان،
دلا باز پگریگَ بان و اَرواهُن جُستَ کنت:
7 «هُداوند تان اَبد یلهَ کنت و
پدا هچبر مهربانَ نبیت؟
8 آییئے مِهر په مدامی هلاس بوتگ و
کئولی په سجّهێن نسلان زئوال؟
9 هُدایا مهربان بئیگ شمُشتگ و
وتی رهمتی هِژمئے تها بند کرتگ؟» اۆشت...
10 منَ گوَشان: «اے شَکّ و سئوال منا رنجێننت
نون هما اهد و باریگانی هئیالا کپان
که بُرزێن اَرشئے هُدایا وتی راستێن دست شهارتگ.»
11 او هُداوند! تئیی کاران یاتَ کنان،
تئیی اَجَبێن کاران که تئو پێشی زمانگان کرتگ‌اَنت.
12 تئیی کرتگێن سجّهێن کارانی بارئوا پِگرَ کنان و
تئیی کِردانی هئیالا بان.
13 او هُدا! تئیی راه پاک اِنت.
کجام هُدا مئے هُدائے پئیما مزن بوتَ کنت؟
14 تئو هما هُدا ائے که اَجَبێن کارَ کنت.
تئو وتی زۆر و واک سجّهێن کئومانی نیاما پێش داشتگ،
15 گۆن وتی باسک و کدرتا وتی کئوم رَکّێنتگ،
آکوب و ایسُّپئے چُکّ. اۆشت...
16 آپان ترا دیست، او هُدا!
آپان ترا دیست و لَرزِتنت،
جُهلانکی دْرَهگا لگّتنت.
17 جمبران آپَ گوَرت و
آسمانان گْرندِت،
تئیی گْرۆکئے تیر هر نێمگا رِتکنت.
18 تئیی گْرندئے تئوار دَنز و گواتانی تها اَت،
تئیی نورا جهان رۆشنا کرت،
زمین لرزت و جُمبِت.
19 تئیی راه چه مزنێن دریایا گوَست و
تئیی کِشک چه مزنێن آپان،
بله تئیی پادانی پد گِندگ نبوتنت.
20 تئو وتی کئوم موسّا و هارونئے دَستا رهشۆنی کرت،
رمگێئے پئیما.