10
چه هُدائے نێمگا پاکی
1 او براتان! منی دلئے اَرمان و دْوا گۆن هُدایا په اِسراییلیان همِش اِنت که آ برَکّنت.
2 من په آیان گواهی داتَ کنان که آ په هُدایا هُدۆناک و پُرجۆش اَنت، بله آیانی اے هُدۆناکی چه شَرّێن زانت و زانگێا نه‌اِنت.
3 چه آ پاکی و پَلگاریا ناسهیگ و ناسرپد اتنت که چه هُدائے نێمگا اِنت و وتی جندئے پاکی و پَلگاریئے جۆڑێنگئے جُهدا اتنت، پمێشکا وتا آ پاکی و پَلگاریئے دستا نداتگِش که چه هُدائے نێمگا اِنت.
4 مَسیه، شَریَتئے سَرجمی و هلاسی اِنت. آسر اِش اِنت، هرکَس که باورَ کنت، پاک و پَلگار زانگَ بیت.
رَکّگئے راه
5 هما پاکی و پَلگاری که چه شَریَتا کئیت، آییئے بارئوا موسّا چُشَ نِبیسیت: «هرکَس که اے هُکمانی سرا کارَ کنت گۆن اِشانی دارگا زندگَ مانیت.»
6 بله آ پاکی و پَلگاری که چه باورا کئیت اے ڈئولا گوَشیت: «وتی دلا مگوَشێت ‹کئے آسمانا رئوت؟›»، بزان که مَسیها جهلاد بیاریت،
7 «یا ‹کئے جُهلێن کَبرا اێرَ کپیت؟›»، بزان که مَسیها چه مُردگان بُرزاد بیاریت.
8 گڑا چے گوَشیت؟ «لبز تئیی نزّیکا اِنت، تئیی لُنٹانی سرا و تئیی دلئے تها اِنت»، بزان باورئے هما لبز که ما آییا جارَ جنێن.
9 اگن گۆن دپا بمَنّئے که ایسّا هُداوند اِنت و په دل باور بکنئے که هُدایا آ چه مُردگان جاه جناێنتگ، رَکّێنگَ بئے.
10 چیا که انسان په دل باورَ کنت و پاک و پَلگار زانگَ بیت، گۆن زبانا هم مَنّیت و اے پئیما رَکّیت.
11 چیا که پاکێن کتابَ گوَشیت: «هرکَس آییئے سرا باور بکنت هچبر شَرمندگَ نبیت.»
12 اے بارئوا یَهودی و یونانیئے نیاما پرک و پێرے نێست. چیا که همے یکّێن هُداوند، سجّهێنانی هُداوند اِنت و په هما درُستیگێن مردمان بێکِساس سَکی و بَکشۆک اِنت که آییا تئوارَ کننت.
13 چیا که «هرکَس هُداوندئے ناما تئوار بکنت، رَکّیت.»
14 نون چۆن یکّێا تئوار بکننت که آییئے سرا باورِش نکرتگ؟ و چۆن یکّێئے سرا باور بکننت وهدے آییئے بارئوا چیزّے نه‌اِشکتگِش؟ و چۆن بِشکننت اگن کَسے آیانی کِرّا اے جارا مجنت؟
15 و چۆن جار بجننت اگن رئوان دئیگ نبوتگ‌اَنت؟ اَنچش که نبشته اِنت: «وَشکَدَم اَنت آ مردم که وشّێن مستاگَ کارنت.»
16 بله بازێنێا اے وشّێن مستاگ نمَنِّتگ، چیا که اِشئیا نبیَ گوَشیت: «او هُداوند! مئے پئیگامئے سرا کئیا باور کرت؟»
17 گڑا بزان که باور، چه پئیگامئے گۆش دارگا کئیت و پئیگامئے گۆش دارگ، چه مَسیهئے مستاگئے جار جنَگا.
18 بله نون جُستَ کنان: «آیان نه‌اِشکتگ؟» اَلّم اِشکتگِش، پرچا که:
«آیانی تئوار سجّهێن دنیایا شتگ و
آیانی هبر جهانئے گُڈّی مرز و سیمسران سر بوتگ‌اَنت.»
19 پدا جُستَ کنان: «اِسراییل سرپد نبوتگ؟» ائولا، موسّا چه هُدائے کئولا گوَشیت:
«من شمارا هما مردمانی هَسَدّیگَ کنان که کئومے نه‌اَنت؛
شمارا گۆن ناسرپدێن کئومے هِژمناکَ کنان.»
20 گڑا، اِشئیا نبی په دلێری و تمردی چه هُدائے کئولا گوَشیت:
«منا همایان در گێتک که منی شۆهازا نه‌اتنت،
من وتا په همایان پَدّر کرت که منی جُست و پُرسا نه‌اتنت.»
21 بله اِسراییلئے بارئوا گوَشیت:
«سجّهێن رۆچا من وتی دست،
دێم په ناپرمان و بَرهلاپێن کئومێا دْراج کرتگ.»