13
هکومتئے پرمانبَرداری
1 هرکَس وتا هکومتئے چێردست بمَنّیت، پرچا که چه هُدائے نادێنتگێنا اَبێد، هچ واک و اِهتیارے نێست و هر واک و کدرتے که هست، هُدایا نادێنتگ.
2 پمێشکا، هرکَس که چه هکومتا سرکَشیَ کنت، هُدائے نادێنتگێنئے هلاپا پاد آتکگ و هرکَس که سرکَشی بکنت، وتی سرا مئیارباریَ کاریت.
3 آ که شَرّێن کارَ کننت، آیان چه هکومتا تُرسے نێست، بله سِلکار چه آییا تُرسنت. اگن لۆٹئے چه هکومتئے تُرسا آزات ببئے، گڑا شَرّێن کار بکن و آ ترا مَنّیت و ستا کنت.
4 په تئیی شَرّیا، هکومت هُدائے هزمتکار اِنت، بله اگن بدکاریَ کنئے، چه آییا بترس چیا که زَهم مُپت و بے سئوَب آییئے دستا نه‌اِنت. آ هُدائے هِزمتکار اِنت، سزا دئیۆکے که په بدکاران کَهرَ کاریت.
5 گڑا، باید اِنت هکومتئے چێردست ببئے، تهنا چه کَهرئے تُرسا نه، چه وتی جَبین و وجدانا هم.
6 په همے سئوَبا سُنگ و مالیات هم دئیێت، پرچا که هاکم هُدائے هِزمتکار اَنت و وتی وهدا په همے کارا دئینت.
7 هرکَسئے هَکّا باید اِنت بدئیێت. اگن سُنگ و مالیاتۆ پِر اِنت، باید اِنت بدئیێت، اگن رَسَد پِر اِنت، گڑا رَسَدا بدئیێت. اگن اِزّت اِنت، اِزّت بکنێت و اگن شرپ اِنت، شرپ.
په یکدومیا مِهر
8 هچکَسئے دئین شمارا پِر مبیت. شمئے دئینکاری تهنا گۆن یکدگرا مِهر کنگ اِنت؛ چیا که هرکَس گۆن دومیگا مِهرَ کنت، آییا شَریَت برجاه داشتگ.
9 پرچا که «زنا مکن»، «هۆن مکن»، «دُزّی مکن»، «تَمَه مکن» و آ دگه هُکم گۆن همے هبرا گوَنڈ گِرگَ بنت: «گۆن وتی همساهگا وتی جندئے پئیما مِهر بکن.»
10 مِهر گۆن همساهگا بدیَ نکنت. پمێشکا مِهر کنگ، شَریَتئے سَرجمی اِنت.
11 اَنچش هم، شما انّوگێن وهدا زانێت که نون آ ساهت آتکگ که چه وابا پاد بیاێت و هُژّار ببێت. چیا که نون مئے رَکّگ چه آ وهدئے هِسابا نزّیکتر اِنت که ما ائولا باورمند بوتگ‌اتێن.
12 شپ، دێم په هلاسیا اِنت و رۆچ نزّیک. نون بیاێت تهارۆکیئے کار و کِردان یله کنێن و رُژناییئے زِرها بپۆشێن.
13 بیاێت شرپدارێن زِندے بگوازێنێن، هما زِند که رۆچئے رُژناییا گوازێنگَ بیت، چُشێن زِندے مگوازێنێن که په ایّاشی، هنۆش و ملار، وئیلانکی، لَنڈری، پَسات و هَسَدّ ببیت.
14 اِشانی بدلا، هُداوند ایسّا مَسیها وتی پۆشاک بکنێت و وتی گُنهکارێن سَرِشتئے واهگانی سَرجم کنگئے پد و رندا مبێت.