22
زِنداپئے کئور و زِندئے درچک
1 رندا پرێشتگا منا زِنداپئے کئور پێش داشت که چۆ بلۆرا ساپ اَت. چه هُدا و گوَرانڈئے تهتا در آیگا اِنت و
2 شهرئے بازارئے نیاما تچان اِنت. کئورئے اے دست و آ دستا زِندئے درچکے که دوازده بَر و سَمرَ کاریت، هر ماه چه برا بار اِنت و دْرچکئے تاک په کئومانی دْراه کنگا درمان اَنت.
3 و هچ پئیمێن نالتے پَشتَ نکپیت. هُدا و گوَرانڈئے تهت همۆدا بیت و آییئے هزمتکار آییئے هزمتا کننت.
4 آییئے چِهرگا گندنت و آییئے نام آیانی پێشانیگانَ بیت.
5 اۆدا هچبر شپَ نبیت، چراگ و رۆچئے رُژنئے زلورتَ نبیت، چیا که هُداوندێن هُدا وت آیانی سرا وتی رُژنا دْرپشێنیت و آ، اَبد تان اَبد هُکمرانیَ کننت.
گُڈّی هبر
6 پرێشتگا گۆن من گوَشت: «اے هبر پُراِهتبار و راست اَنت. و هُداوند، پئیگمبرانی روهئے هُدایا، وتی پرێشتگ دێم داتگ که آییئے هزمتکاران اے چیزّان پێش بداریت که اَلّما زوتّ بئیگی اَنت.»
7 «بچار، منِ ایسّا، زوتّ پێداک آن. بَهتاور هما اِنت که همے پێشگۆییئے هبرانی پرمانبرداریا کنت که اے کتابا مان اَنت.»
8 و من، یوهَنّا، هما آن که اے چیزّی اِشکتگ و دیستگ‌اَنت. وهدے من اِشکت و دیست، هما پرێشتگئے پادانی دێما په سُجدها کپتان که منا اے چیزّی پێش داشتنت.
9 بله آییا منا گوَشت: «نه، چۆ مکن. من هم تئیی و تئیی براتێن پئیگمبرانی ڈئولێن هِزمتکارے آن و همایانی ڈئولێنے آن که اے کتابئے هبرانی منّۆک اَنت. هُدایا پرستش بکن.»
10 رندا منا گوَشتی: «اے کتابئے پئیگمبریئے هبران مُهر مجن، چیا که وهد نون نزّیک اِنت.
11 هما که بدیَ کنت، بِلّ اَنگت بدیَ کنت، هما که پلیت اِنت، بِلّ اَنگت پلیت اِنت و هما که پهرێزکار اِنت، بِلّ اَنگت پهرێزکاریَ کنت و هما که پاک و پلگار اِنت، بِلّ اَنگت پاک و پلگار اِنت.»
12 بچار، منِ ایسّا زوتّ پێداک آن و منا مُزّ گۆن که هرکَسا آییئے کارئے هسابا مُزّ بدئیان.
13 بِندات من آن و هلاسی من آن، ائولی و آهری، بُنگێج و آسر.
14 بَهتاور هما اَنت که وتی پۆشاکانَ شۆدنت تانکه چه زِندئے دْرچکا ورگئے اجازتِش ببیت و چه شهرئے دروازگان، تها شت بکننت.
15 بله کُچک، جادوگر، زِنهکار، هۆنیگ، بُت‌پرست و هرکَس که درۆگَ بندیت و گۆن درۆگا مِهرَ کنت، اے سجّهێن چه شهرا ڈنَّ بنت.
16 «من که ایسّا آن، وتی پرێشتگ دێم داتگ تانکه کِلیسایانی هاترا شمارا اے چیزّانی شاهدیا بدنت. من داوودئے ریشّگ آن و داوودئے پُشتپد هم. سُهبئے رُژناێن اِستار من آن.»
17 پاکێن روه و بانۆرَ گوَشنت: «بیا.»
هما که اِشکنت، بِلّ گوَشیت «بیا.»
هما که تُنّیگ اِنت، بِلّ کئیت،
هما که لۆٹۆک اِنت بِلّ چه زنداپا مُپت و بے زرّا زوریت.
18 من په هرکَسا که اے کتابئے پێشگۆییئے لَبزان اِشکنگا اِنت، شاهدیَ دئیان که اگن کَسے اِشانی تها چیزّے گێش بکنت، هُدا آییئے سرا هما آزاران گێشَ کنت که اے کتابئے تها نبشته اَنت.
19 و اگن کَسے چه کتابئے پێشگۆییئے هبران چیزّے در بکنت، هُدا چه زِندئے دْرچکا و چه پاکێن شهرا که اے کتابئے تها آیانی بارئوا نبشته اِنت، آییئے بهرا درَ کنت.
20 هما که اے چیزّانی شاهدیا دنت، گوَشیت: «هئو، من زوتّ پێداک آن.»
انچُش بات. آمین. بیا، او هُداوندێن ایسّا!
21 هُداوندێن ایسّائے رهمت گۆن شما سجّهێنان بات. اَنچش بات. آمین.