Ёў 4
1 І адказаў Эліфаз з Тэману, і сказаў:
2 «Калі мы пачалі з табою размову, можа і прыкра табе гэта, але пачатую размову хто ж можа спыніць?
3 Вось, ты павучаў многіх і рукі самлелыя ўмацоўваў.
4 Словы твае ўмацоўвалі кволых і каленям дрыготкім надавалі сілы.
5 Цяпер кранула цябе цярпеньне вялікае, і ты аслабеў, кранула цябе яно, і ты ўстрывожыўся.
6 Ці ж страх твой [перад Богам] ня быў надзеяй тваёй, і дасканаласьць шляхоў тваіх ці ж не была спадзяваньнем тваім?
7 Прыгадай, ці загінуў хто нявінны, або ці былі зьнішчаны справядлівыя?
8 Часьцей бачыў я [зьнішчэньне] тых, што дапускаюцца злачынства і няпраўды, і самі яны зьбіраюць плады рук сваіх.
9 Ад гневу Божага яны гінуць, і ад полымя гневу Ягонага зьнікаюць.
10 Рыканьне ільва і голас ільвіцы сьціхае, зубы львянятаў крышацца.
11 Леў гіне з нястачы здабычы, малыя львяняткі разьбягаюцца.
12 І дайшло да мяне слова таемнае, і прыняло вуха маё шэпт ягоны.
13 У жаху відзежу начнога, калі звычайна людзей сон агартае,
14 ахапіў мяне страх і дрыжаньне, так што ўсе косткі мае трэсьліся.
15 Калі дух прайшоў перада мною, дыбарам сталі валасы на целе маім.
16 І стаў нехта, але я не пазнаў вобліку ягонага, постаць стала перад вачыма маімі, і пачуў я голас нібы лёгкага ветру:
17 “Ці чалавек больш праведны за Бога, або ці можа ён быць чысьцейшы за Творцу свайго?
18 Ён слугам Сваім не дае веры, і ў анёлах Сваіх знаходзіць правіннасьць.
19 Тым больш у тых, што жывуць у хатах гліняных, падмурак якіх — пясок, і нішчэюць яны, быццам моль.
20 Ад раніцы да вечара счэзнуць; ніхто імі не пацікавіцца, і прападуць вечна.
21 І ўсё астатняе будзе аднята ў іх, і памруць яны, бо ня маюць розуму”.