Пс 105
Алілуя.
Слаўце Госпада, бо Ён добры, бо навечна ласка Ягоная.
Хто выкажа магутнасьць Госпада, хто абвесьціць усю славу Ягоную?
Дабрашчасныя - хто трымаецца права, хто чыніць па праўдзе ва ўсякі час!
Спамяні пра мяне, Госпадзе, у зычлівасьці да народу Твайго; наведай мяне ратаваньнем Тваім,
каб угледзеў я дабрадзенства выбранцаў Тваіх, каб радаваўся я радасьцю народу Твайго, каб хваліўся я спадчынаю Тваёю.
Зграшылі мы з бацькамі нашымі, учынілі бяспраўе, скрывілі праўду.
Бацькі нашыя ў Егіпце не зразумелі цудаў Тваіх, не памяталі безьлічы міласьцяў Тваіх і ўзбунтаваліся каля мора, Чэрмнага мора.
Але Ён уратаваў іх дзеля імя Свайго, каб паказаць магутнасьць Сваю.
Грозна прамовіў мору Чэрмнаму, і яно высахла; і правёў іх прадоньнем, як па сухім;
10 і ўратаваў іх ад рукі ненавісьніка і выбавіў іх ад рукі ворага.
11 Воды накрылі ворагаў іхніх; ніводнага зь іх не засталося.
12 І паверылі яны словам Ягоным, і пасьпявалі славу Яму.
13 Але неўзабаве забылі дзеі Ягоныя, не дачакаліся Ягонага пажаданьня:
14 і загарэліся ў пустыні пажадай, і спакусілі Бога ў бязьлюднай.
15 І Ён выканаў іхнюю просьбу, але паслаў на іх душы пошасьць.
16 І пазайздросьцілі ў табары Майсею і Аарону, сьвятому Гасподняму.
17 Раскалолася зямля, і паглынула Датана, і накрыла Ааронавую зборню.
18 І загарэўся вагонь на зборні іхняй, полымя папаліла бязбожных.
19 Зрабілі цяля каля Харыва, і пакланіліся ідалу;
20 і памянялі славу сваю на выяву вала, які есьць траву.
21 Забыліся Бога, Збаўцу свайго, Які велічнае ў Егіпце ўчыніў,
22 дзівоснае ў зямлі Хамавай, страшэннае каля Чэрмнага мора.
23 І хацеў вынішчыць іх, калі б Майсей, выбранец Ягоны, ня стаў прад Ім у расколіне, каб адвесьці ятру Ягоную, не пагубіць іх.
24 І пагардзілі яны зямлёю жаданаю, ня верылі слову Ягонаму;
25 і наракалі ў палатках сваіх, ня слухаліся голасу Гасподняга.
26 І падняў Ён руку Сваю на іх, каб зубожыць іх у пустыні,
27 і зубожыць іхні род сярод народаў і расьсеяць іх па зямлі.
28 Яны прыляпіліся да Ваалфэгора, і елі ахвяры бяздушным,
29 і разгневалі Бога сваімі ўчынкамі, і напала пошасьць на іх.
30 І паўстаў Фінээс, і ўчыніў суд, - і спынілася пошасьць
31 І залічана гэта яму ў праведнасьць на векі вечныя з роду ў род.
32 І ўгневалі Бога каля водаў Мэрывы, і Майсей пацярпеў за іх,
33 бо засмуцілі яны дух ягоны, і ён паграшыў вуснамі сваімі.
34 Ня вынішчылі народаў, пра якія сказаў ім Гасподзь;
35 а зьмяшаліся зь язычнікамі, і навучыліся дзеяў іхніх;
36 служылі ідалам іхнім, якія былі ім сеткаю,
37 і прыносілі сыноў сваіх і дачок сваіх у ахвяру дэманам;
38 пралівалі кроў бязьвінную, кроў сыноў сваіх і дочак сваіх, якіх прыносілі ў ахвяру ідалам Ханаанскім, - і зьнячысьцілася зямля крывёю;
39 зьнячышчалі сябе дзеямі сваімі і распусьнічалі ўчынкамі сваімі.
40 І запалаў гнеў Гасподні на народ Ягоны, і пагрэбаваў Ён спадчынай Сваёю
41 і перадаў іх у рукі язычнікам, і ненавісьнікі іх завалодалі імі.
42 Ворагі іхнія ўціскалі іх, і яны ўпакорваліся пад рукою іхняю.
43 Шмат разоў Ён іх вызваляў; а яны немарасьціліся прад Ім, і прыніжаліся за беззаконьне сваё.
44 Але Ён зважаў на іх смутак, калі чуў іхнія енкі,
45 і прыгадваў запавет Свой зь імі, і раскайваўся ў многіх міласьцях Сваіх,
46 і абуджаў спагаду да іх ва ўсіх, хто іх браў у палон.
47 Ратуй нас, Госпадзе, Божа наш, зьбяры нас спаміж народаў, каб мы славілі сьвятое імя Тваё, хваліліся Тваёю славаю.
48 Дабраславёны Гасподзь, Бог Ізраілеў, спрадвеку і навечна! І хай скажа ўвесь народ: амін! Алілуя!