8
सतोवं मोहर ते सोन्नेरू धूपदान
ज़ैखन गबड़े सतोवं मोहर खोल्ली, त स्वर्गे मां अध्धे घंटे तगर खामोशी राई। मीं तैन सत स्वर्गदूत ज़ैना परमेशरेरे सामने खड़े रहतन, लाए, ते तैन सत नड़शिंगे दित्ते जे।
फिरी अक होरो स्वर्गदूत सोन्नेरू धूपदान घिन्तां अव, ते बलिदान केरनेरी ठारी कां जेव; ते तैस बड़ो धूप दित्तो, कि सेब्भी पवित्र लोकां केरि प्रार्थनान सेइं साथी तैस सोन्नेरे बलिदान केरनेरी ठारी पुड़ ज़ै तखतेरे सामने च़ाढ़े। ते तैस धूपेरो तू परमेशरेरे लोकां केरि प्रार्थनान सेइं साथी स्वर्गदूतां केरे ज़िरिये परमेशरेरे सामने पुज़ो। तैखन स्वर्गदूत धूपदान नेइतां तैस मां बलिदान केरनेरी ठारारी अग भरी, ते धेतली पुड़ छ़ड़ी, ते गुड़नेरी आवाज़ ते बिजली ते भुंज़ल भोने लाए।
सत नड़शिनगे
ते तैना सते स्वर्गदूत ज़ैन कां सत नड़शिनगे थिये, बज़ानेरे लेइ तियार भोए।
पेइले स्वर्गदूत नड़शिनगों बज़ाव, ते खूने सेइं मिलोरी आण ते अग धेरतली पुड़ शारी; ते धेरतली ट्लेइन मरां अक हिस्सो फुकोई, ते बुट भी अक तीयाही फुकोए, ते सब नीलो घास भी फुकोव।
दुइयोवं स्वर्गदूते नड़शिनगों बज़ाव, त किछ ज़ेन्च़रे बड्डे पहाड़ेरू ज़ेरू अग्गी सेइं फुकोतू समुन्द्रे मां शारू; ते समुन्द्र अक तीहाई खून भोव। ते अक तीहाई जानवर ज़ैना समुन्द्रे मां रहते थिये मेरि जे, ते समुन्दरेरेरां अक तीहाई ज़िहाज़ां तुबा भुआं।
10 ट्लेइयोवं स्वर्गदूते नड़शिनगो बज़ाव, ते अक बड्डो तारो ज़ै दीयेरो ज़ेरो बलतो थियो, स्वर्गेरां ट्लुटो, ते दरियां केरे एक्की तीहाई पुड़, ते पैन्न पुड़ पेव। 11 ते तैस तारेरू नवं नागदौनाए, ते अक तीहाई पानी नागदौनारू ज़ेरू ट्लिठू भोवं, ते बड़े मैन्हु तैस पैनेरे ट्लिठू भोने सेइं मेरि जे।
12 च़ेवरोवं स्वर्गदूते नड़शिनगो बज़ाव, ते दिहाड़ो अक तीहाई, ते चेंदनरी अक तीहाई ते तारां केरि एक्की तीहाई पुड़ हलचल पेई, इड़ी तगर कि तैन केरो अक तीहाई हिस्सो आंधरो भोव ते दिहैड़री एक्की तीहैई मां लौ न राई, ते तेन्च़रे राती मां भी।
13 ज़ैखन मीं हेरू, त अम्बरेरे मझ़ामेई अक उकाब उडरते ते ज़ोरे सेइं इन ज़ोते शुनू, “कि तैन ट्लाई स्वर्गदूतां केरे नड़शिनगेरे आवाज़ारे वजाई सेइं ज़ैना बज़ाने हेजू बाकिन, धेरतली रानेबालन पुड़ अफ़सोस! अफ़सोस! अफ़सोस!”