5
राजा अदिक हामान उक एस्तेर उन निमंत्रण
तीसरा दिशी एस्तेर तान राजकीय कपळा हाक्कु राजभवन इन बुळ्क इन आंगुळ दा होगकु, राजभवन इन मुंद नीदरेदुर. राजा राजभवन दा राजगद्दी मा भवन इन द्वार इन मुंद विराजमान ईरोन; अदिक याग राजा एस्तेर रानी अक आंगुळ दा नीदुरकु नोळदुन, आग आव प्रसन्न आगकु व्हान्ना अन्द राजदण्ड जो आऊन कय दा ईरोद आकिन दी वाळुसदुन. आग एस्तेर हात्ती होगकु राजदण्ड इन नोक मुटदुर. आग राजा आकिन से केळदुन, “हे एस्तेर रानी, नीन इक येन पायजे? नी येन बेळत्या? बेळ अदिक नीन इक आरधा राज्य ताका कोटकु आदीत.” एस्तेर अंदुर, “अगर राजा अक स्वीकार ईरूल, रा ईंद हामान उक हुळकु आ भोज दा बरूल, जो ना राजा अन्द साटी तयार माळदीन.” आग राजा आग्या कोट्टुन, “हामान उन तुरंत तरी, कि एस्तेर इन निमंत्रण स्वीकार माळकु आगुल.” अत: राजा अदिक हामान एस्तेर इन तयार माळ्द भोज दा बंदुर. भोज इन समय याग आळी दाकळोद शयद कुडोर, आग राजा एस्तेर से अंदुन, “नीन येन निवेदन आद? अद पुरा माळकु आदीत. नी येन बेळत्या? बेळ, अदिक आरधा राज्य ताका नीन इक कोटकु आदीत.” एस्तेर उत्तर कोट्टुर, “नान निवेदन अदिक जो ना बेळतीन अद ईद हुन, कि अगर राजा नान मा प्रसन्न आन अदिक नान निवेदन केळोद अदिक वरदान ना बेळाईन अदा कोळोद राजा अक स्वीकार आद, रा राजा अदिक हामान नाळ आ भोज दा बरूल अदरी ना आंदुर साटी माळाईन, अदिक नाळ ना राजा अन्द ई वचन इन अनुसार माळाईन.”
मोर्दकै अक कोंद बुळोद साजीश
आ दिशी हामान खुश अदिक मन दा प्रसन्न आगकु व्हार्या होदुन. लेकीन याग आव मोर्दकै अक राजभवन इन फाटक दा नोळदुन, कि आव आऊन मुंद नीदरीदील, अदिक हटसीदील, आग आव मोर्दकै अन्द विरूद्ध गुस्सा देल तुमेदुन. 10 तौभी हामान तान तान इक रोक्‍सकु तान मान्नी होदुन; अदिक तान संगीगोळ अदिक तान हिंग्स जेरेश उक बुलावा कळुदुन. 11 आग हामान आंदुर से तान धन इन वैभव, अदिक तान बाल-बच्यागोळ्द वाळुस्त अदिक राजा आऊक ह्यांग ह्यांग वाळुसदुन, अदिक अन्य सप्पा हाकिमगोळ अदिक तान अदिक सप्पा क्याल्सा माळावाळेर से ऊँचा पद कोटीदुन, ई सप्पा अन्द वर्णन माळदुन. 12 हामान ईद भी अंदुन, “एस्तेर रानी भी नान इक बिटकु अदिक यारीकारा राजा अन्द सांगुळ तान माळ्द भोज दा बर गोटीदील; अदिक नाळ इन साटी भी राजा अन्द सांगुळ आक नान इक नेवता कोट्टुर. 13 तौभी याग याग नान इक आ यहूदी मोर्दकै राजभवन इन फाटक दा कुर्तकु कांळ्सतान, आग आग ईद सप्पा नान नजर दा बेकार हतोद.” 14 आऊन हिंग्स जेरेश अदिक आऊन सप्पा संगीगोळ आऊन से अंदुर, “पचास कय ऊँचा फाँसी इन ऊंद खम्भा माळकु आगुल, अदिक व्हातर्या राजा से अनेतीर कि आऊन मा मोर्दकै लटकुसकु आगुल; आग राजा अन्द सांगुळ खुशी देल भोज दा होगेतीर.” ई मात देल प्रसन्न आगकु हामान हांग अच फाँसी इन ऊंद खम्भा माळसुसदुन.