7
अत: राजा अदिक हामान एस्तेर रानी इन भोज दा होट बंदुर. राजा दुसरा दिशी आळी दाकळोद शयद कुडुत कुडुत एस्तेर से मात केळदुन, “हे एस्तेर रानी! नीन येन निवेदन आद? अद पुरा माळकु आदीत. नी येन बेळत्या? बेळ, अदिक आरधा राज्य ताका नीन इक कोटकु आदीत.” एस्तेर रानी उत्तर कोट्टुर, “हे राजा! अगर नी नान मा प्रसन्न आय, अदिक राजा अक ईद स्वीकार आद, रा नान निवेदन देल नानी, अदिक नान बेळदुर देल नान लॉकुर इक प्राणदान सिकुल. यतिकी ना अदिक नान जाती इन लॉकुर मारकु आग्यार, अदिक नाव सप्पा घात अदिक नष्ट माळकु आगावाळेर आयेव. अगर नाव केवल दास-दासी आगोर साटी मारकु आदेव, रा ना सुंगा ईरायदीन; चाहे आ दशा दा आ विरोधी राजा अन्द नुकसान तुम सकालुन.” आग राजा क्षयर्ष एस्तेर रानी से केळदुन, “आव याव हुन, अदिक येल आन, जो हिंग माळोद निश्चय माळदुन?” एस्तेर उत्तर कोट्टुर, “आ विरोधी अदिक दुश्मन ईवा दुष्ट हामान हुन!” आग हामान राजा-रानी इन मुंद अंजेदुन. राजा सिट्ट देल तुमकु, आळी दाकळोद शयद कुडुतेला येदकु, राजभवन इन बगीचा दा होट्ट बुट्टुन; अदिक हामान ईद नोळकु कि राजा नान हानि ठान्स कोंडीदान, एस्तेर रानी से प्राणदान बेळ्ली नीदरेदुन. याग राजा राजभवन इन बेली टु आळी दाकळोद शयद कुडोद जागा दा वापस बंदुन आग येन नोळदुन कि हामान अदा चौकी मा यदुर मा एस्तेर कुर्तकु आर बांगेत्यान; अदिक राजा अंदुन, “येन ईद मान्ना दा अच नान मुंद अच रानी से बरबस माळोद चाहासतान?” राजा अन्द बाँय देल ईद वचन होटकु उच ईरोद, कि सेवकगोळ हामान उन बाँय झाक्स बुट्टुर. आग राजा अन्द मुंद उपस्थित ईरावाळेर किन्नरगोळ दा टु हर्बोना हेसुर इन ऊंद मंळसा राजा से अंदुन, “हामान उन अल पचास कय ऊँचा फाँसी इन ऊंद खम्भा नीदुरकु आद, जो आव मोर्दकै अन्द साटी माळसुस्यान, जो राजा अन्द हित इन मात माळीदुन.” राजा अंदुन, “आऊक अदुर्द मा लटकुस बुळी.” 10 आग हामान अदा खम्भा मा जो आव मोर्दकै अन्द साटी तयार माळसुसीदुन, लटकुस बुट्टुर. इदुर मा राजा अन्द सिट्ट ठण्डा बिदोत.