7
1-2 Ég treysti þér, Drottinn, Guð minn, að þú frelsir mig frá þeim sem ofsækja mig.
3 Þeir vilja ráðast á mig úr launsátri eins og ljón, særa mig og draga burt hálfdauðan. Láttu það ekki takast!
4 En Drottinn, ef ég hefði illt fyrir stafni
5 – ef ég launaði gott með illu eða beitti nágranna mína órétti,
6 þá væri réttlátt að þú létir óvini mína eyða mér, fella mig og fótum troða.
7 En Drottinn! Rís þú upp í reiði gegn ofstopa óvina minna. Vakna þú Drottinn! Láttu mig ná rétti mínum!
8-9 Safnaðu saman öllum þjóðum. Taktu þér sæti hátt uppi yfir þeim og dæmdu syndir þeirra. En mig, Drottinn, lýstu mig réttlátan svo allir heyri, auglýstu réttlæti mitt og ráðvendni.
10 Stöðvaðu alla illsku, Drottinn, og blessa þá sem í einlægni tilbiðja þig. Því að þú, réttláti Guð, kannar hugarfylgsni mannanna og rannsakar viðhorf þeirra og tilgang.
11 Guð er skjöldur minn. Hann mun vernda mig. Hann frelsar þá sem hjartahreinir eru.
12 Guð er fullkomlega réttlátur dómari og dag hvern gremst honum illska hinna vondu.
13 Ef þeir iðrast ekki mun hann bregða sverði og eyða þeim. Hann hefur spennt boga sinn
14 og lagt eldlegar örvar á streng, – banvænar örvar.
15 Hinn illi bruggar launráð og íhugar vélabrögð sín. Hann lætur til skarar skríða með lygum og svikum.
16 Hann falli á eigin bragði.
17 Ofbeldið sem hann ætlaði öðrum, verði honum sjálfum að fjörtjóni.
18 Ég lofa og vegsama Drottinn, því hann er góður. Ég vil lofsyngja nafni Drottins, honum sem er öllum drottnum æðri.