៤៥
ការ​បែង​ចែង​ទឹក​ដី
១ «ពេល​ណា​អ្នក​រាល់​គ្នា​ចាប់​ឆ្នោត​បែង​ចែក​ទឹក​ដី​ជា​មត៌ក ត្រូវ​ញែក​ដី​មួយ​ចំណែក​ទុក​ជា​ដី​សក្ការៈ​ថ្វាយ​ព្រះអម្ចាស់។ ដី​នោះ​មាន​បណ្ដោយ​ពីរ​ម៉ឺន​ប្រាំ​ពាន់​ហត្ថ និង​ទទឹង​មួយ​ម៉ឺន​ហត្ថ ត្រូវ​ចាត់​ទុក​ថា​ជា​កន្លែង​ដ៏វិសុទ្ធ។ ២ ក្នុង​បរិវេណ​ដី​នោះ ត្រូវ​មាន​កន្លែង​សំរាប់​ទីសក្ការៈ​ដែល​មាន​ទំហំ​ប្រាំរយ​ហត្ថ​បួន​ជ្រុង និង​ទីធ្លា​ព័ទ្ធ​ជុំវិញ​ដែល​មាន​ទទឹង​ប្រាំ​រយ​ហត្ថ។ ៣ នៅ​លើ​ផ្ទៃ​ដី​ដែល​មាន​បណ្ដោយ​ពីរ​ម៉ឺន​ប្រាំ​ពាន់​ហត្ថ និង​ទទឹង​មួយ​ម៉ឺន​ហត្ថ​នេះ អ្នក​ត្រូវ​វាស់​កន្លែង​មួយ​ទុក​ជា​ទីសក្ការៈ​ដ៏វិសុទ្ធ​បំផុត។ ៤ ដី​នោះ​ជា​កន្លែង​ដ៏​សក្ការៈ​នៅ​ក្នុង​ស្រុក ជា​កម្មសិទ្ធិ​របស់​ពួក​បូជាចារ្យ​ដែល​បំរើ​ព្រះអម្ចាស់​នៅ​ក្នុង​ទីសក្ការៈ។ ពួក​បូជាចារ្យ​នឹង​សង់​ផ្ទះ​នៅ​លើ​ដី​នោះ ហើយ​ទីសក្ការៈ​ក៏​ស្ថិត​នៅ​លើ​ដី​នោះ​ដែរ។
៥ ត្រូវ​ទុក​ដី​ដែល​មាន​បណ្ដោយ​ពីរ​ម៉ឺន​ប្រាំ​ពាន់​ហត្ថ និង​ទទឹង​មួយ​ម៉ឺន​ហត្ថ​ទៀត សំរាប់​អោយ​ពួក​លេវី​ដែល​ធ្វើ​ការ​នៅ​ក្នុង​ព្រះដំណាក់​សង់​ក្រុង​រស់​នៅ។
៦ ត្រូវ​វាស់​ដី​មួយ​ចំណែក​ទៀត នៅ​ទន្ទឹម​គ្នា​នឹង​ដី​សក្ការៈ​ដែល​មាន​ទទឹង​ប្រាំ​ពាន់​ហត្ថ បណ្ដោយ​ពីរ​ម៉ឺន​ប្រាំ​ពាន់​ហត្ថ​ទុក​សំរាប់​អោយ​កូន​ចៅ​អ៊ីស្រាអែល​សង់​ក្រុង​រស់​នៅ។ ៧ ត្រូវ​ទុក​ដី​ដែល​នៅ​សង​ខាង​ដី​សក្ការៈ និង​ដី​ក្រុង គឺ​ដី​ដែល​នៅ​ទន្ទឹម​ដី​សក្ការៈ និង​ដី​ក្រុង ទាំង​ខាង​លិច ទាំង​ខាង​កើត អោយ​មេ​ដឹក​នាំ។ ដី​របស់​មេ​ដឹក​នាំ​មាន​ទំហំ​ស្មើ​នឹង​ចំណែក​ដី​របស់​កុលសម្ព័ន្ធ​នីមួយៗ។ ៨ ដី​នោះ​ជា​ចំណែក​មត៌ក​របស់​មេ​ដឹក​នាំ នៅ​ក្នុង​ស្រុក​អ៊ីស្រាអែល។ មេ​ដឹក​នាំ​ដែល​យើង​តែងតាំង នឹង​លែង​កេងប្រវ័ញ្ច​ប្រជាជន​របស់​យើង​ទៀត​ហើយ ពួក​គេ​នឹង​ប្រគល់​ទឹក​ដី​អោយ​កូន​ចៅ​អ៊ីស្រាអែល​តាម​កុលសម្ព័ន្ធ​របស់​ខ្លួន»។
ភារកិច្ច​របស់​មេ​ដឹក​នាំ
៩ ព្រះជាអម្ចាស់​មាន​ព្រះបន្ទូល​ទៀត​ថា៖ «មេ​ដឹក​នាំ​អ៊ីស្រាអែល​អើយ អ្នក​រាល់​គ្នា​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​ឃោរឃៅ​លួច​ប្លន់​ប្រជារាស្ត្រ​ជ្រុល​ពេក​ហើយ ល្មម​ឈប់​ទៅ! ចូរ​នាំ​គ្នា​ប្រព្រឹត្ត​តាម​សុចរិត​យុត្តិធម៌ កុំ​រឹប​អូស​យក​ដី​ពី​ប្រជាជន​របស់​យើង​ទៀត! - នេះ​ជា​ព្រះបន្ទូល​របស់​ព្រះជាអម្ចាស់
១០ កុំ​បំបាត់​ភ្នែក​ជញ្ជីង​ឡើយ ចូរ​ប្រើ​អេផា* ប្រើ​បាថ*​អោយ​បាន​ត្រឹម​ត្រូវ។ ១១  អេផា​សំរាប់​វាល់​ស្រូវ និង​បាថ​សំរាប់​វាល់​វត្ថុ​រាវ ត្រូវ​មាន​ចំណុះ​ដូច​គ្នា គឺ​ស្មើ​មួយ​ភាគ​ដប់​នៃ​ហូមែរ* ដែល​ជា​មូលដ្ឋាន​នៃ​រង្វាល់។ ១២ រីឯ​ទម្ងន់​វិញ ក្នុង​មួយ​ស៊ីគ* មាន​ម្ភៃ​កេរ៉ា* ហើយ​មួយ​មីន* មាន​ហុកសិប​ស៊ីគ
១៣ ភោគ​ផល​ដែល​អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​ញែក​ទុក​ជា​តង្វាយ​នោះ គឺ​ស្រូវ​មួយ​ភាគ​ហុកសិប ពោត​មួយ​ភាគ​ហុកសិប។ ១៤ ចំណែក​ឯ​ប្រេង​វិញ ត្រូវ​វាល់​មួយ​ភាគ​រយ​ទុក​ជា​តង្វាយ ដោយ​យក​បាថ​មក​វាល់។ មួយ​ហូមែរ​មាន​ដប់​បាថ ហើយ​មួយ​គរ*​ក៏​មាន​ដប់​បាថ​ដែរ។ ១៥ រីឯ​ហ្វូង​សត្វ​នៅ​តាម​វាល​ស្មៅ​នៃ​ស្រុក​អ៊ីស្រាអែល ក្នុង​ហ្វូង​ចៀម​ដែល​មាន​ចំនួន​ពីរ​រយ​ក្បាល ត្រូវ​យក​មួយ​ក្បាល​មក​ថ្វាយ​ជា​តង្វាយ​ដុត*​ទាំង​មូល ជា​យញ្ញបូជា​មេត្រីភាព និង​ធ្វើ​ពិធី​រំដោះ​បាប - នេះ​ជា​ព្រះបន្ទូល​របស់​ព្រះជាអម្ចាស់ ១៦ ប្រជាជន​ទាំង​មូល​នៅ​ក្នុង​ស្រុក​ត្រូវ​ប្រមូល​តង្វាយ​ទាំង​នោះ យក​ទៅ​អោយ​មេ​ដឹក​នាំ​ស្រុក​អ៊ីស្រាអែល។ ១៧ មេ​ដឹក​នាំ​មាន​ភារកិច្ច​ចាត់​ចែង​តង្វាយ​ដុត​ទាំង​មូល តង្វាយ​ផ្សេងៗ និង​ពិធី​ច្រួចស្រា ព្រម​ទាំង​ពិធី​បុណ្យ​ផ្សេងៗ បុណ្យ​ចូល​ខែ​ថ្មី ថ្ងៃ​សប្ប័ទ និង​បុណ្យ​ដ៏​សំខាន់​ឯ​ទៀតៗ​ដែល​កូន​ចៅ​អ៊ីស្រាអែល​ប្រារព្ធ​ធ្វើ។ គេ​នឹង​ថ្វាយ​យញ្ញបូជា​លោះ​បាប តង្វាយ​ម្សៅ តង្វាយ​ដុត​ទាំង​មូល យញ្ញបូជា​នៃ​មេត្រីភាព និង​ធ្វើ​ពិធី​រំដោះ​បាប​កូន​ចៅ​អ៊ីស្រាអែល»។
ពិធី​ជំរះ​ទីសក្ការៈ​អោយ​បាន​បរិសុទ្ធ
១៨  ព្រះជាអម្ចាស់​មាន​ព្រះបន្ទូល​ថា៖ «នៅ​ថ្ងៃ​ទី​មួយ​នៃ​ខែ​ទី​មួយ ត្រូវ​យក​គោ​ស្ទាវ​ឈ្មោល​មួយ​ល្អ​ឥត​ខ្ចោះ មក​ធ្វើ​យញ្ញបូជា ដើម្បី​ជំរះ​ទីសក្ការៈ​អោយ​បាន​បរិសុទ្ធ។ ១៩ បូជាចារ្យ​ត្រូវ​យក​ឈាម​របស់​សត្វ ដែល​គេ​បូជា​រំដោះ​បាប​នោះ លាប​នៅ​លើ​ក្រប​ទ្វារ​នៃ​ព្រះដំណាក់ លើ​គែម​ទាំង​បួន​ជ្រុង​របស់​អាសនៈ ព្រម​ទាំង​លើ​ក្រប​ខ្លោង​ទ្វារ​ខាង​ក្នុង​ផង។ ២០ នៅ​ថ្ងៃ​ទី​ប្រាំពីរ​ក្នុង​ខែ​ដដែល​ក៏​ត្រូវ​ធ្វើ​ដូច្នេះ​ដែរ ដើម្បី​លោះ​បាប​អ្នក​ដែល​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​បាប ដោយ​អចេតនា ឬ​ដោយ​ធ្វេសប្រហែស។ អ្នក​រាល់​គ្នា​ធ្វើ​បែប​នេះ ដើម្បី​ជំរះ​ព្រះដំណាក់​អោយ​បាន​បរិសុទ្ធ។
២១ នៅ​ថ្ងៃ​ទី​ដប់បួន​នៃ​ខែ​ទី​មួយ អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​ប្រារព្ធ​ធ្វើ​ពិធី​បុណ្យ​ចម្លង*។ បុណ្យ​នេះ​មាន​រយៈ​ពេល​ប្រាំពីរ​ថ្ងៃ ហើយ​ក្នុង​អំឡុង​ពេល​នោះ អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​បរិភោគ​នំបុ័ង​ឥត​មេ។ ២២ នៅ​ថ្ងៃ​នោះ មេ​ដឹក​នាំ​ត្រូវ​យក​គោ​បា​មួយ​មក​ធ្វើ​ជា​យញ្ញបូជា​រំដោះ​បាប​ខ្លួន​ឯង​ផ្ទាល់ និង​បាប​របស់​ប្រជាជន​ទាំង​មូល។ ២៣ ក្នុង​អំឡុង​ពេល​បុណ្យ​ប្រាំពីរ​ថ្ងៃ​នោះ មេ​ដឹក​នាំ​ត្រូវ​យក​គោ​បា​ប្រាំពីរ និង​ចៀម​ឈ្មោល​ប្រាំពីរ​ដ៏​ល្អ​ឥត​ខ្ចោះ​មក​ថ្វាយ​រៀង​រាល់​ថ្ងៃ ជា​តង្វាយ​ដុត​ទាំង​មូល ហើយ​រៀង​រាល់​ថ្ងៃ ត្រូវ​ថ្វាយ​ពពែ​ឈ្មោល​មួយ​ជា​យញ្ញបូជា​លោះ​បាប​ផង។ ២៤ សំរាប់​គោ​មួយ ត្រូវ​យក​តង្វាយ​ម្សៅ​មួយ​ថាំង​មក​ថ្វាយ​ជា​មួយ រីឯ​ចៀម​ឈ្មោល​មួយ​ក៏​ត្រូវ​យក​តង្វាយ​ម្សៅ​មួយ​ថាំង​មក​ថ្វាយ​ជា​មួយ​ដែរ ហើយ​ម្សៅ​មួយ​ថាំង​ត្រូវ​លាយ​ប្រេង​ប្រាំ​មួយ​លីត្រ។
២៥ នៅ​ថ្ងៃ​ទី​ដប់​ប្រាំ​ក្នុង​ខែ​ទី​ប្រាំពីរ នៅ​ពេល​បុណ្យ​ ត្រូវ​ថ្វាយ​យញ្ញបូជា​លោះ​បាប​ក្នុង​អំឡុង​ពេល​ប្រាំពីរ​ថ្ងៃ ព្រម​ទាំង​តង្វាយ​ដុត និង​តង្វាយ​ម្សៅ​លាយ​ជា​មួយ​ប្រេង​ដូច​មុន​ដែរ»។