៦៤
១ សូម​ព្រះអង្គ​ហែក​ផ្ទៃ​មេឃ
ហើយ​យាង​ចុះ​មក!
ពេល​នោះ ភ្នំ​ទាំងឡាយ​មុខ​ជា​កក្រើក
នៅ​ចំពោះ​ព្រះភក្ត្រ​របស់​ព្រះអង្គ។
ដូច​ភ្លើង​ឆេះ​សន្ធោសន្ធៅ​រំលាយ​លោហធាតុ
និង​ធ្វើ​អោយ​ទឹក​ពុះ​កញ្ជ្រោល
ដើម្បី​អោយ​ខ្មាំង​សត្រូវ​ស្គាល់
ព្រះកិត្តិនាម​របស់​ព្រះអង្គ។
ពេល​នោះ ប្រជាជាតិ​ទាំងឡាយ​នឹង​ភ័យញ័រ
នៅ​ចំពោះ​ព្រះភក្ត្រ​ព្រះអង្គ។
២ ពេល​ព្រះអង្គ​សំដែង​មហិទ្ធិឫទ្ធិ​ដ៏​អស្ចារ្យ
ដែល​យើង​ខ្ញុំ​មិន​បាន​ទន្ទឹង​រង់ចាំ
គឺ​នៅ​ពេល​ព្រះអង្គ​យាង​ចុះ​មក
ភ្នំ​ទាំងឡាយ​មុខ​ជា​កក្រើក
នៅ​ចំពោះ​ព្រះភក្ត្រ​របស់​ព្រះអង្គ​ពុំខាន។
៣ តាំង​ពី​ដើម​រៀង​មក គេ​ពុំ​ដែល​ឮ​ពុំ​ដែល​ឃើញ
ព្រះ​ណា​ប្រព្រឹត្ត​បែប​នេះ ចំពោះ​អស់​អ្នក​ដែល
ជឿ​សង្ឃឹម​លើ​ព្រះអង្គ​ឡើយ
គឺ​មាន​តែ​ព្រះអង្គ​ប៉ុណ្ណោះ​ដែល​ប្រព្រឹត្ត​ដូច្នេះ។
៤ ព្រះអង្គ​តែងតែ​ប្រណី​សន្ដោស​អស់​អ្នក​ដែល
ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​សុចរិត​ដោយ​ចិត្ត​រីករាយ
គឺ​អស់​អ្នក​ដែល​មិន​ភ្លេច​មាគ៌ា​របស់​ព្រះអង្គ។
ពេល​ណា​យើង​ខ្ញុំ​ដើរ​តាម​មាគ៌ា​ពី​មុន​វិញ
ព្រះអង្គ​នឹង​សង្គ្រោះ​យើង​ខ្ញុំ។
ផ្ទុយ​ទៅ​វិញ ព្រះអង្គ​ទ្រង់​ព្រះពិរោធ
នៅ​ពេល​ណា​យើង​ខ្ញុំ​ងាក​ចេញ​ពី
មាគ៌ា​របស់​ព្រះអង្គ។
៥ យើង​ខ្ញុំ​ទាំង​អស់​គ្នា​ក្លាយ​ទៅ​ជា​ជន​មិន​បរិសុទ្ធ
ហើយ​អំពើ​ទាំង​ប៉ុន្មាន​ដែល​យើង​ខ្ញុំ​ប្រព្រឹត្ត
ដោយ​ស្មាន​ថា​ជា​អំពើ​សុចរិត​នោះ
ប្រៀប​បាន​នឹង​ក្រណាត់​សំពត់​ប្រឡាក់​ឈាម
យើង​ខ្ញុំ​ទាំង​អស់​គ្នា​ប្រៀប​បាន​នឹង
ស្លឹក​ឈើ​ក្រៀម
ហើយ​អំពើ​ទុច្ចរិត​របស់​យើង​ខ្ញុំ​នឹង​បក់​បោក
នាំ​យើង​ខ្ញុំ​ទៅ​ដូច​ស្លឹក​ឈើ​ប៉ើង​តាម​ខ្យល់។
៦ គ្មាន​នរណា​ម្នាក់​អង្វរ​រក​ព្រះនាម​ព្រះអង្គ​ទេ
គ្មាន​នរណា​ម្នាក់​ភ្ញាក់​រឭក
ហើយ​ជំពាក់​ចិត្ត​នឹង​ព្រះអង្គ​ឡើយ
ដ្បិត​ព្រះអង្គ​បាន​លាក់​ព្រះភក្ត្រ​នឹង​យើង​ខ្ញុំ
ព្រះអង្គ​បណ្ដោយ​អោយ​ចិត្ត​អាក្រក់
របស់​យើង​ខ្ញុំ ដឹក​នាំ​យើង​ខ្ញុំ។
៧ ក៏​ប៉ុន្តែ ព្រះអម្ចាស់​អើយ
ព្រះអង្គ​ជា​ព្រះបិតា​របស់​យើង​ខ្ញុំ។
យើង​ខ្ញុំ​ទាំង​អស់​គ្នា​ប្រៀប​បាន​នឹង​ដី​ឥដ្ឋ
ហើយ​ព្រះអង្គ​ដូច​ជា​ជាង​ស្មូន។
យើង​ខ្ញុំ​ទាំង​អស់​គ្នា​សុទ្ធ​តែ​ជា​ស្នា​ព្រះហស្ដ
របស់​ព្រះអង្គ។
៨ ឱ​ព្រះអម្ចាស់​អើយ សូម​កុំ​ព្រះពិរោធ
នឹង​យើង​ខ្ញុំ​ខ្លាំង​ពេក
សូម​កុំ​ចង​ចាំ​អំពើ​អាក្រក់​របស់​យើង​ខ្ញុំ
រហូត​ត​ទៅ​ឡើយ
សូម​ទត​មើល​ចុះ យើង​ខ្ញុំ​ទាំង​អស់​គ្នា
សុទ្ធ​តែ​ជា​ប្រជារាស្ត្រ​របស់​ព្រះអង្គ។
៩ ក្រុង​ដ៏វិសុទ្ធ​នានា​របស់​ព្រះអង្គ
ក្លាយ​ទៅ​ជា​ទី​ស្ងាត់​ជ្រងំ
ស៊ីយ៉ូន​បាន​ក្លាយ​ទៅ​ជា​ក្រុង​ស្ងាត់​ជ្រងំ
យេរូសាឡឹម​បាន​ក្លាយ​ទៅ​ជា​ក្រុង​ហិនហោច។
១០ ព្រះវិហារ​ដ៏វិសុទ្ធ និង​ថ្កុំថ្កើង​របស់​យើង​ខ្ញុំ
ជា​កន្លែង​ដែល​ដូនតា​យើង​ខ្ញុំ​តែងតែ​នាំ​គ្នា
សរសើរ​តម្កើង​ព្រះនាម​របស់​ព្រះអង្គ
បាន​ត្រូវ​ភ្លើង​ឆាបឆេះ​អស់
អ្វីៗ​ទាំង​អស់​យើង​ខ្ញុំ​ស្រឡាញ់​យ៉ាង​ខ្លាំង
ក៏​ត្រូវ​វិនាស​ដែរ។
១១ ឱ​ព្រះអម្ចាស់​អើយ
ពេល​ព្រះអង្គ​ទត​ឃើញ​ដូច្នេះ
តើ​ព្រះអង្គ​នៅ​ស្ងៀម​កើត​ឬ?
តើ​ព្រះអង្គ​ធ្វើ​ព្រងើយ ទុក​អោយ​យើង​ខ្ញុំ
អាម៉ាស់​ងើប​មុខ​មិន​រួច​ឬ?