17
Ka Īnoi a Hopa mō te Oranga Ngākau
“Kua pau tōku manawa, mōtī rawa ōku rā,
kua rite te urupā mōku.
He pono he hunga tāwai ēnei kei ahau,
ā, kei roto tonu tōku kanohi i ā rātou whakakārangitanga.
 
“Tēnā rā, hōmai he punga,
ko koe tonu hei whakakapi tūranga mōku;
ko wai hei papaki ringa ki ahau?
Kua hunā hoki e koe tō rātou ngākau kei mōhio;
nā reira e kore koe e whakaneke ake i a rātou.
Ko te tangata e whāki ana i ōna hoa, he mea mō te utu,
ko ngā kanohi tonu o āna tamariki e hemo.
 
“Kua meinga hoki ahau e ia hei hahani mā ngā iwi;
ā, kua waiho mārakerake ahau hei whakaetietinga.
Kua atarua tōku kanohi i te tangi, rite tonu ki te ātārangi ōku wāhi katoa.
Ka mīharo te hunga tika ki tēnei,
ā, ka whakaoho te tangata harakore i a ia anō hei whakahē i te atuakore.
Otiia, ka mau te tangata tika ki tōna ara,
ā, ko te tangata ringa mā ka neke haere ake te kaha.
 
10 “Ko koutou katoa ia, tahuri, anga mai nei,
e kore hoki tētahi tangata mahara e kitea e ahau i roto i a koutou.
11 Kua pahemo ōku rā, motumotuhia ake ōku whakaaro i whakatakoto ai,
tae noa ki ngā whakaaro o tōku ngākau.
12 Ko te pō kua meinga e rātou hei ao;
‘Ko te mārama,’ e kī ana rātou, ‘e tata tonu ana ki te pōuri.’
13 Ki te titiro ahau i te rēinga hei whare mōku;
mehemea kua whārikitia, e ahau tōku moenga ki te pōuri;
14 mehemea kua karanga ahau ki te pirau, ‘Ko koe tōku pāpā’;
ki te iro rānei, ‘Ko koe tōku whaea, tōku tuahine!’
15 Kei hea rā he tūmanakohanga atu mōku?
Ā, ko tāku e tūmanako atu ai ko wai e kite?
16 Ka riro ki raro ki ngā taha o te rēinga,
ina whai okiokinga i roto i te puehu.”