1 Ik ben de man, die ellende aanschouwde Door de roede van zijn verbolgenheid; 2 Hij heeft mij gedreven en opgejaagd De diepste duisternis in; 3 Telkens keerde Hij zijn hand tegen mij, Elke dag opnieuw. 4 Hij heeft mijn vlees en huid doen verkwijnen, Mijn beenderen gebroken; 5 Overal rond mij opgestapeld Gal en kommer; 6 Mij in het donker doen zitten Als de doden uit aloude tijden. 7 Hij metselde mij in, zodat ik niet kon ontsnappen, En verzwaarde mijn ketens; 8 Hoe ik ook klaagde en schreide, Hij bleef doof voor mijn smeken; 9 Hij versperde mijn wegen met stenen, Vernielde mijn paden. 10 Hij loerde op mij als een beer, Als een leeuw, die in hinderlaag ligt; 11 Hij sleurde mij van mijn wegen, om mij te verscheuren, En stortte mij in het verderf; 12 Hij spande zijn boog, En maakte mij doel van de pijl. 13 Hij schoot door mijn nieren De pijlen van zijn koker. 14 Voor alle volken werd ik een hoon, Een spotlied altijd herhaald. 15 Hij heeft met bitterheid mij verzadigd, Met alsem gedrenkt. 16 Op kiezel heeft Hij mijn tanden doen bijten, Met as mij gespijsd; 17 De vrede werd mijn ziel ontroofd, Wat geluk is, ken ik niet meer. 18 Ik zeide: Weg is mijn roemen, Mijn hopen op Jahweh! 19 Gedenk toch mijn nood en mijn angst, Mijn alsem en gal! 20 Ja, Gij zult zeker gedenken, Hoe mijn ziel gaat gebukt: 21 Dit blijf ik altijd bepeinzen, Hierop altijd vertrouwen! 22 Neen, Jahweh’s genaden nemen geen einde, Nooit houdt zijn barmhartigheid op: 23 Iedere morgen zijn ze nieuw, En groot is uw trouw. 24 Mijn deel is Jahweh! zegt mijn ziel, En daarom vertrouw ik op Hem! 25 Goed is Jahweh voor die op Hem hopen, Voor iedereen, die Hem zoekt; 26 Goed is het, gelaten te wachten Op redding van Jahweh; 27 Goed is het den mens, zijn juk te dragen Van de prilste jeugd af! 28 Hij moet in de eenzaamheid zwijgen, Wanneer Hij het hem oplegt; 29 Zijn mond in het stof blijven drukken. Misschien is er hoop; 30 Zijn wangen bieden aan hem, die hem slaat, Verzadigd worden met smaad. 31 Neen, de Heer verlaat niet voor immer De kinderen der mensen! 32 Neen, na de kastijding erbarmt Hij zich weer, Naar zijn grote ontferming: 33 Want niet van harte plaagt en bedroeft Hij De kinderen der mensen! 34 Dat men onder de voeten treedt, Allen, die in het land zijn gevangen: 35 Dat men het recht van een ander verkracht Voor het aanschijn van den Allerhoogste: 36 Dat men den naaste geen recht laat geschieden: Zou de Heer dat niet zien? 37 Neen, op wiens bevel het ook is geschied, Heeft de Heer het niet geboden? 38 Komt niet uit de mond van den Allerhoogste Het kwaad en het goed? 39 Wat klaagt dan de mens bij zijn leven: Laat iedereen klagen over zijn zonde! 40 Laten wij ons gedrag onderzoeken en toetsen, En ons tot Jahweh bekeren; 41 Heffen wij ons hart op de handen omhoog Tot God in de hemel! 42 Wij bleven zondigen, en waren opstandig: Gij kondt geen vergiffenis schenken! 43 Toen hebt Gij in toorn u gepantserd en ons achtervolgd, Meedogenloos ons gedood; 44 U gehuld in een wolk, Waar geen bidden doorheen kon; 45 Tot vuil en uitschot ons gemaakt Te midden der volken. 46 Nu sperren allen de mond tegen ons op, Die onze vijanden zijn; 47 Nu liggen wij in schrik en strik, Verwoesting, vernieling; 48 Nu storten onze ogen beken van tranen Om de ondergang van de dochter van mijn volk. 49 Rusteloos stromen mijn ogen En zonder verpozing, 50 Totdat Jahweh neerblikt, Uit de hemel toeziet. 51 Mijn oog doet mij wee Van al het schreien over mijn stad. 52 Als een vogel maakten ze jacht op mij, Die zonder reden mijn vijanden zijn; 53 Zij smoorden mij levend in een put, En wierpen mij nog stenen na; 54 Het water stroomde over mijn hoofd, Ik dacht: Nu ben ik verloren! 55 Toen riep ik uw Naam aan, o Jahweh, Uit het diepst van de put! 56 Gij hebt mijn smeken gehoord, uw oor niet gesloten Voor mijn zuchten en schreien; 57 Gij zijt gekomen, toen ik U riep, En hebt gesproken: Wees niet bang! 58 Heer, Gij naamt het voor mij op, En hebt mijn leven gered! 59 Jahweh, Gij hebt mijn verdrukking gezien, Mij recht verschaft; 60 Gij hebt hun wraakzucht aanschouwd, Al hun plannen tegen mij. 61 Jahweh, Gij hebt hun spotten gehoord, Al hun plannen tegen mij. 62 Mijn vijand heeft lippen zowel als gedachten Altijd tegen mij gericht. 63 Zie toe; want of ze zitten of staan, Een spotlied ben ik voor hen! 64 Jahweh, vergeld ze hun daden, Het werk hunner handen! 65 Sla hun hart met verblinding, Henzelf met uw vloek; 66 Vervolg en verniel ze in gramschap Onder uw hemel, o Jahweh!