1 Niet ons, o Jahweh, niet ons, Maar uw Naam geef eer om uw goedheid en trouw! 2 Waarom zouden de heidenen zeggen: “Waar is toch hun God?” 3 De God van òns is in de hemel, En Hij doet wat Hij wil; 4 Doch hùn goden zijn maar zilver en goud, Door mensenhanden gemaakt. 5 Ze hebben een mond, maar kunnen niet spreken; Ogen, maar kunnen niet zien; 6 Oren, maar kunnen niet horen; Een neus, maar kunnen niet ruiken. 7 Hun handen kunnen niet tasten, Hun voeten niet gaan; Ze geven geen geluid met hun keel, En hebben geen adem in hun mond. 8 Aan hen worden gelijk, die ze maken, En allen, die er op hopen! 9 Maar Israël blijft op Jahweh vertrouwen: Hij is hun hulp en hun schild; 10 Het huis van Aäron blijft op Jahweh vertrouwen: Hij is hun hulp en hun schild; 11 Die Jahweh vrezen, blijven op Jahweh vertrouwen: Hij is hun hulp en hun schild! 12 En Jahweh zal ons gedenken, Ons zijn zegen verlenen: Het huis van Israël zegenen, Het huis van Aäron zegenen, 13 Die Jahweh vrezen zegenen, Kleinen en groten; 14 En Jahweh zal u blijven zegenen, U en uw kinderen! 15 Weest dan gezegend door Jahweh, Die hemel en aarde heeft gemaakt: 16 De hemel blijft de hemel van Jahweh, Maar de aarde gaf Hij aan de kinderen der mensen. 17 De doden zullen Jahweh niet prijzen, Niemand, die in het oord van Stilte is gedaald: 18 Maar wij, wij zullen Jahweh loven, Van nu af tot in eeuwigheid!