1 Een gebed van Moses, den man Gods. Heer, Gij waart ons een schuts van geslacht tot geslacht, 2 Voordat de bergen waren geboren; Eer aarde en wereld werden gebaard, Zijt Gij, o God, in de eeuwen der eeuwen! 3 Maar de mensen laat Gij tot stof vergaan, En zegt: Keert er toe terug, gij kinderen der mensen! 4 Ja, duizend jaren zijn als de dag van gisteren in uw oog, En als een nachtwaak, wanneer ze voorbij is. 5 Gij laat ze verdwijnen als slaap in de morgen, En als het welig tierende gras, 6 Dat ‘s morgens opgroeit en bloeit, Maar ‘s avonds verwelkt en verdort. 7 Want wij komen om door uw toorn, Verdwijnen plotseling door uw gramschap. 8 Gij hebt U onze zonden voor ogen gesteld, Onze geheime fouten in het licht van uw aanschijn: 9 Zo snellen door uw toorn onze dagen voorbij, En vliegen onze jaren heen als een zucht. 10 Ons leven duurt maar zeventig jaren, Of zijn we krachtig, tachtig jaar. Het meeste daarvan is nog onheil en jammer, Want de verzwakking komt snel, en dan vlieden we heen. 11 Ach, mochten we toch de kracht van uw gramschap beseffen, En uw toorn leren vrezen! 12 Leer ons dan zó onze dagen tellen, Dat we er verstandig van harte door worden. 13 Ach Jahweh, wend U eindelijk toch eens tot ons, En ontferm U over uw dienaars; 14 Verzadig ons met uw genade, als we nog jong zijn, Opdat we heel ons leven mogen jubelen en juichen. 15 Geef ons vreugde, even lang als Gij ons hebt gekastijd; Evenveel jaren als wij ellende doorstonden. 16 Laat uw dienaars uw machtige daden aanschouwen, En hun kinderen uw glorie! 17 Moge de goedheid van Jahweh, onzen God, met ons blijven, En het werk onzer handen doen gedijen!