12
กษัตริย์เฮโรดค่ำหมู่ผู้เจื้อของพระเจ้า
1 เวลานั้นกษัตริย์เฮโรดยับบางคนในคริสตจักร เขาตั้งใจ๋จะค่ำหมู่ผู้เจื้อ
2 ต้านสั่งหื้อเอาดาบฆ่ายากอบอ้ายของยอห์นต๋าย
3 เมื่อกษัตริย์เฮโรดหันว่าเยียะจาอี้เยียะหื้อหมู่จาวยิวปออกปอใจ๋ จึงสั่งหื้อไปยับเปโตรมาแหมคน เซิ่งตั๊ดงานกิ๋นเข้าหนมปังบ่ใส่เจื๊อ
4 หลังจากยับเปโตรมาแล้ว ก็เอาไปขังไว้ในคอก แล้วสั่งทหารจ๋ำนวนสี่หมู่ๆ ละสี่คนเปี่ยนเวรกั๋นเฝ้าเปโตรไว้ ตั้งใจ๋ว่าเมื่อเสี้ยงสุดงานนั้นแล้ว ก็จะเอาเปโตรออกไปตัดสินต่อหน้าคนตังหลาย
5 ย้อนจาอั้นเปโตรจึงถูกขังไว้ในคอก แต่ว่าคริสตจักรปากั๋นอธิษฐานอ้อนวอนต่อพระเจ้าเผื่อเปโตร
เปโตรออกจากคอก
6 ต๋อนเมื่อคืนก่อนตี้เฮโรดจะปาเปโตรออกมาจากคอก มีทหารสองคนอยู่สองป่างข้าง เปโตรก่ำลังหลับอยู่หว่างก๋าง มีเจื้อกเหล็กสองเส้นล่ามต้านไว้ มีทหารยามยืนเฝ้าอยู่หน้าปะตู๋คอกตวย
7 จู่ๆ ก็มีทูตสวรรค์องค์นึ่งขององค์พระผู้เป๋นเจ้ามาป๋ากฏ แล้วมีแสงส่องเข้ามาในห้องตี้เปโตรนอน ทูตสวรรค์จิขี้ข้างเปโตรหื้อตื่นแล้วบอกว่า “ขะใจ๋ลุกขึ้นเวยๆ” กำนั้นเจื้อกเหล็กก็หลวะออกจากมือของเปโตรตึงสองเส้น
8 ทูตสวรรค์ก็บอกเปโตรว่า “เอาผ้าต่องมัดแอว แล้วสุบเกิบเหีย” เปโตรก็เยียะตวย จากนั้นทูตสวรรค์ก็บอกแหมว่า “ใส่เสื้อ แล้วตวยก้นเฮามา”
9 เปโตรจึงตวยทูตสวรรค์นั้นออกไป แต่บ่ฮู้ว่าตี้ทูตสวรรค์ก่ำลังเยียะนี้เป๋นเหตุก๋ารณ์เกิดขึ้นแต๊ๆ ต้านกึ๊ดว่าฝันไป
10 ตึงสองก็เตียวก๋ายยามจั๊นตี้นึ่งกับยามจั๊นตี้สอง จ๋นมาเถิงปะตู๋เหล็กตี้จะเข้าไปในเมือง ปะตู๋นั้นก็เปิดอ้าออกเอง ตึงสองออกไปเตียวก๋างกองเส้นนึ่ง แล้วทูตสวรรค์ก็หายไป
11 แล้วเปโตรก็ฮู้สึกตั๋วจึงอู้ว่า “บ่าเดี่ยวนี้เฮาฮู้แล้วว่าเป๋นเรื่องแต๊ องค์พระผู้เป๋นเจ้าส่งทูตสวรรค์ของพระองค์มาจ้วยจีวิตเฮา หื้อรอดป๊นจากอำนาจของเฮโรด กับจากก๋านคาดหมายของจาวยิว”
12 เมื่อเปโตรกึ๊ดจาอี้แล้ว ก็ไปตี้บ้านของมารีย์แม่ของยอห์นตี้มีแหมจื้อว่ามาระโก ตี้หั้นมีหลายคนจุมนุมอธิษฐานกั๋นอยู่
13 เปโตรก็ไปเคาะปะตู๋จั๊นนอกบ้าน มีสาวใจ๊คนนึ่งจื้อโรดาเตียวมาผ่อ
14 เมื่อนางจ๋ำว่าเป๋นเสียงของเปโตร ก็ดีใจ๋ขนาดเถิงกับล่นปิ๊กเข้าไปในบ้านแตนตี้จะไขปะตู๋หื้อเปโตร แล้วบอกคนตังหลายว่า “เปโตรมายืนอยู่ตี้ปะตู๋บ้าน”
15 คนหมู่นั้นก็ปากั๋นว่า “เป๋นบ้าไปแล้วกา” แต่นางยืนยันว่าเป๋นจาอั้นแต๊ๆ หมู่เขาจึงว่า “เป๋นทูตสวรรค์ประจ๋ำตั๋วเปโตรแน่ๆ”
16 ส่วนเปโตรก็ยังเคาะอยู่ติกๆ เมื่อหมู่เขาไขปะตู๋แล้วหันเปโตร ก็ปากั๋นงืดขนาด
17 แต่เปโตรโบกมือหื้อดักไว้ก่อน แล้วตั้งเก๊าเล่าหื้อหมู่เขาฟังเถิงเรื่องตี้องค์พระผู้เป๋นเจ้าจ้วยเขาออกมาจากคอกได้จาใด แล้วเปโตรก็บอกว่า “ขอเอาเรื่องนี้ไปเล่าหื้อยากอบกับหมู่ปี้น้องผู้เจื้อฟังตวย” หลังจากนั้นเปโตรก็ออกจากบ้านไปตังอื่นเหีย
18 เถิงแจ้งเจ๊ามา หมู่ทหารก็วุ่นวายบ่ฮู้ว่าเกิดอะหยังขึ้นกับเปโตร
19 กษัตริย์เฮโรดสั่งหื้อเซาะหาเปโตรแต่บ่ปะ จึงสอบสวนหมู่ทหารยาม แล้วสั่งหื้อปาหมู่ทหารยามไปฆ่าเหีย หลังจากนั้นกษัตริย์เฮโรดก็เตียวตางออกจากแคว้นยูเดียไปย้างอยู่ตี้เมืองซีซารียาเวลานึ่ง
กษัตริย์เฮโรดต๋าย
20 กษัตริย์เฮโรดโขดหื้อจาวเมืองไทระกับจาวเมืองไซดอนขนาด สองเมืองนั้นจึงส่งหมู่ตั๋วแตนมาหาต้าน ก่อนมาหาต้าน หมู่เขาฮับความจ้วยเหลือจากบลัสทัสตี้เป๋นผู้จ้วยส่วนตั๋วของกษัตริย์เฮโรด แล้วขอหื้อปาไปคืนดีกับกษัตริย์เฮโรด ย้อนต้องเปิ้งปาอาหารจากดินแดนของกษัตริย์เฮโรด
21 ในวันตี้กษัตริย์เฮโรดเลือกไว้แล้วนั้น ต้านแต่งกษัตริย์เต๋มยศ ขึ้นนั่งบนบัลลังก์ แล้วอู้ต่อคนตังหลาย
22 หมู่คนก็ปากั๋นเอิ้นเสียงดังว่า “นี่คือเทพเจ้าอู้แต๊ๆ บ่ใจ้คนอู้เน่อ”
23 สักกำเดียวก็มีทูตสวรรค์องค์นึ่งขององค์พระผู้เป๋นเจ้าเยียะหื้อเฮโรดเป๋นโรคฮ้าย ย้อนต้านยอมฮับก๋านยกย่องนี้ กับหื้อเกียรติตั๋วเก่าแตนหื้อเกียรติพระเจ้า แล้วกษัตริย์เฮโรดก็ถูกขี้ตืกขบกิ๋นตั๋วจ๋นต๋าย
24 แต่ถ้อยกำของพระเจ้าก็แพ่ไป มีคนฮับเจื้อนักขึ้นไปติกๆ
25 เมื่อบารนาบัสกับเซาโลเยียะก๋านตี้ฮับมอบหมายเสร็จแล้ว คือเอาสตางค์มาจ้วยเหลือ ก็ปากั๋นเตียวตางออกจากกรุงเยรูซาเล็มปิ๊กไปเมืองอันทิโอก กับปายอห์นตี้มีแหมจื้อว่ามาระโกไปตวย