7
สเทเฟนสู้คดี
1 มหาปุโรหิตถามสเทเฟนว่า “เรื่องตี้เขาฟ้องมานี้ แต๊กาว่าบ่แต๊”
2 สเทเฟนก็ตอบว่า “ต้านคนเฒ่าคนแก่กับปี้น้องตังหลายฟังหื้อดีก่อน พระเจ้าผู้ยิ่งใหญ่ป๋ากฏตั๋วต่ออับราฮัมป้ออุ๊ยแม่หม่อนเก๊าเหง้าของหมู่เฮา ต๋อนนั้นต้านยังอยู่ตี้ดินแดนเมโสโปเตเมียก่อนจะย้ายไปอยู่ตี้เมืองฮาราน
3 พระเจ้าอู้กับอับราฮัมว่า ‘หื้อเจ้าออกจากประเทศของเจ้า ออกจากญาติปี้น้องของเจ้า ไปดินแดนตี้เฮาจะบอกหื้อเจ้าฮู้’
4 แล้วอับราฮัมก็ออกจากดินแดนของจาวเคลเดียมาอาศัยอยู่ตี้เมืองฮาราน หลังจากป้อของต้านต๋ายแล้ว พระเจ้าก็ส่งต้านออกจากตี้หั้นมาดินแดนตี้หมู่ต้านอาศัยอยู่บ่าเดี่ยวนี้
5 “ในต๋อนนั้นพระเจ้ายังบ่หื้ออับราฮัมเป๋นเจ้าของตี้ดินตั๊ดนี้แม้แต่วาเดียว แต่พระเจ้าสัญญาตี้จะยกแผ่นดินตึงหมดนี้หื้อต้านตึงลูกหลานต๋านเต๊าของต้าน แต่ต๋อนนั้นอับราฮัมยังบ่มีลูกสักคนเตื้อ
6 พระเจ้าอู้กับต้านจาอี้ว่า ‘ลูกหลานของเจ้าจะเป๋นคนแปลกหน้าในแผ่นดินอื่น จะเป๋นขี้ข้า คนตี้หั้นจะเยียะบ่ดีต่อหมู่เขาเป๋นเวลาสี่ร้อยปี๋
7 แต่เฮาจะลงโต้ษคนจ้าดนั้น ตี้เยียะหื้อลูกหลานของเจ้าต้องตกเป๋นขี้ข้า’ พระเจ้ายังอู้แหมว่า ‘หลังจากนั้นหมู่เขาก็จะออกจากดินแดนนั้น แล้วมานมัสก๋านเฮาตี้สถานตี้นี่’
8 พระเจ้าก็มอบหื้ออับราฮัมเยียะพิธีสุหนัต เปื้อเป๋นเครื่องหมายพันธสัญญาไว้หละหว่างพระองค์กับต้าน เมื่ออับราฮัมมีลูกบ่าวจื้ออิสอัคอายุแปดวัน อับราฮัมก็เยียะพิธีสุหนัตหื้อเขา ต่อมาอิสอัคมีลูกบ่าวจื้อยาโคบ แล้วยาโคบก็มีลูกบ่าวสิบสองคนตี้เป๋นต้นผะกุ๋นต่างๆ ของหมู่เฮา
9 “หมู่ลูกบ่าวของยาโคบปากั๋นขอยโยเซฟน้องบ่าวของตั๋ว จึงขายโยเซฟหื้อไปเป๋นขี้ข้าในประเทศอียิปต์ แต่พระเจ้าก็อยู่ตวยโยเซฟ
10 พระองค์จ้วยหื้อโยเซฟป๊นจากความตุ๊กกู้อย่าง พระเจ้าเยียะหื้อโยเซฟมีปั๋ญญา กับหื้อฟาโรห์ (แป๋ว่ากษัตริย์ของอียิปต์) เปิงใจ๋โยเซฟขนาด เถิงกับแต่งตั้งหื้อเป๋นผู้ปกครองประเทศอียิปต์ตึงในวังของฟาโรห์ตวย
11 “ต่อมาตี้ประเทศอียิปต์ตึงดินแดนคานาอันเกิดกั๋นดารอดอยาก เยียะหื้อเดือดฮ้อนกั๋นอย่างหนัก ป้ออุ๊ยแม่หม่อนเก๊าเหง้าของหมู่เฮาก็บ่มีอาหารกิ๋น
12 เมื่อยาโคบได้ยินว่าในประเทศอียิปต์มีของกิ๋น ก็ส่งป้ออุ๊ยแม่หม่อนเก๊าเหง้าของหมู่เฮาไปตี้หั้นเตื้อตี้นึ่ง
13 ต๋อนไปเตื้อตี้สองนั้น โยเซฟก็เปิดเผยตั๋วหื้อปี้น้องของต้านฮู้จัก ฟาโรห์ก็ฮู้จักครอบครัวญาติปี้น้องของโยเซฟตวย
14 โยเซฟส่งคนไปฮับยาโคบป้อของต้านตึงญาติปี้น้องของต้าน รวมตึงหมดตึงเสี้ยงเจ็ดสิบห้าคนหื้อมาอยู่ตวยกั๋นในประเทศอียิปต์
15 ยาโคบก็ปากั๋นย้ายไปอยู่ตี้ประเทศอียิปต์ แล้วยาโคบกับป้ออุ๊ยแม่หม่อนตี้เป๋นเก๊าเหง้าของหมู่เฮาก็ต๋ายตี้ประเทศอียิปต์นั้น
16 มีคนเอาศพของต้านหมู่นั้นมาตี้เมืองเชเคม แล้วฝังไว้ในอุโมงค์ฝังศพตี้อับราฮัมใจ๊สตางค์จ๋ำนวนนึ่ง ซื้อมาจากลูกบ่าวของฮาโมร์ในเมืองเชเคมนั้น
17 “เมื่อใก้เถิงเวลาตี้พระเจ้าจะฮักษาสัญญาตี้หื้อไว้กับอับราฮัม จ๋ำนวนจาวอิสราเอลในประเทศอียิปต์ได้เพิ่มขึ้นนักขนาด
18 เวลานั้นประเทศอียิปต์มีกษัตริย์ใหม่ขึ้นปกครองประเทศองค์นึ่งตี้บ่เกยฮู้เรื่องเกี่ยวกับโยเซฟเลย
19 กษัตริย์องค์นี้ใจ๊อุบายหลอกลวงตึงเยียะบ่ดีต่อป้ออุ๊ยแม่หม่อนของหมู่เฮา โดยเขหื้อเอาลูกหน้อยของหมู่เขาไปขว้างตังนอกหื้อต๋าย
20 โมเสสก็เกิดมาในหละหว่างเวลานั้น ต๋อนเป๋นหละอ่อน ต้านมีฮูปฮ่างงามน่าฮักขนาด ป้อแม่ก็เลี้ยงดูต้านไว้ในบ้านจ๋นอายุได้สามเดือน
21 แล้วก็ต้องเอาไปขว้างไว้นอกบ้าน ลูกสาวของฟาโรห์ก็ปะใส่ แล้วเอาต้านไปเลี้ยงไว้เป๋นลูกเก็บ
22 โมเสสจึงได้ฮับก๋านศึกษาวิชาความฮู้ตึงหมดของจาวอียิปต์ กับต้านก็เก่งในเรื่องกำอู้กำจ๋าตึงงานต่างๆ ตวย
23 “เมื่อโมเสสอายุได้สี่สิบปี๋ ต้านกึ๊ดใจ๋ใค่ไปแอ่วหาปี้น้องจาวอิสราเอลของต้าน
24 เมื่อต้านซัดต๋าหันจาวอิสราเอลคนนึ่งถูกจาวอียิปต์คนนึ่งค่ำ ต้านก็เข้าไปจ้วย แล้วฆ่าป้อจายจาวอียิปต์คนนั้นต๋าย เป๋นก๋านแก้แค้นหื้อ
25 โมเสสกึ๊ดในใจ๋ว่าปี้น้องจาวอิสราเอลคงฮู้แล้วว่า พระเจ้าจะใจ๊ต้านนี่ละมาจ้วยปล่อยหื้อหมู่เขามีอิสระ แต่ว่าหมู่เขาบ่เข้าใจ๋ไปจาอั้น
26 วันถัดมาโมเสสเตียวก๋ายมาหันจาวอิสราเอลสองคนก่ำลังผิดหัวกั๋น หันท่าบ่ดี ต้านก็ฮิเข้าไปห้าม แล้วอู้หื้อเขาคืนดีกั๋นเหียว่า ‘เป๋นปี้น้องกั๋นแต๊ๆ เยียะหยังตี๋กั๋นจ๋นเลือดตกยางออก’
27 แต่ป้อจายคนตี้ค่ำนั้นยู้โมเสสออกไป แล้วอู้ว่า ‘ใผตั้งหื้อเจ้าเป๋นผู้ปกครองกับตัดสินหมู่เฮา
28 เจ้าจะมาฆ่าเฮาเหมือนตี้ฆ่าจาวอียิปต์เมื่อตะวานี้กา’
29 เมื่อโมเสสได้ยินกำอู้จาอั้น ก็หนีไปอาศัยอยู่ในแผ่นดินจาวมีเดียนในฐานะคนแปลกหน้า แล้วต้านก็มีลูกป้อจายสองคนตี้หั้น
30 “หลังจากอยู่ตี้หั้นได้สี่สิบปี๋ วันนึ่งทูตสวรรค์ผู้ฮับใจ๊ของพระเจ้าต๋นนึ่ง มาป๋ากฏหื้อโมเสสหันในเปล๋วไฟตี้ก่ำลังไหม้คุ่มไม้ ในดินแดนทุรกั๋นดารใก้ดอยซีนาย
31 เมื่อโมเสสซัดต๋าหันใส่ก็เกือบบ่เจื้อสายต๋าตั๋วเก่า งืดแต๊ๆ เมื่อเตียวเข้าไปใก้ๆ เปื้อจะหันถี่ๆ ก็ได้ยินเสียงของพระเจ้าอู้ว่า
32 ‘เฮาเป๋นพระเจ้าของป้ออุ๊ยแม่หม่อนของเจ้า เฮาเป๋นพระเจ้าตี้อับราฮัม อิสอัค กับยาโคบนับถือ’ โมเสสกั๋วจ๋นตั๋วสั่นถาบๆ บ่ก้าผ่อตี้คุ่มไม้นั้น
33 แล้วพระเจ้าก็อู้กับโมเสสแหมว่า ‘ถอดเกิบออกเหียก่อน ย้อนตี้เจ้ายืนอยู่นี้เป๋นตี้ศักดิ์สิทธิ์’
34 พระเจ้าอู้ต่อไปว่า ‘เฮาหันความตุ๊กคนจ้าดของเฮาตี้อยู่ในประเทศอียิปต์แล้ว เฮาได้ยินเสียงฮ้องป่นปี้ตีนังของหมู่เขา เฮาจึงลงมาเปื้อจะปล่อยเขาหื้อมีอิสระ มาเต๊อะ เฮาจะส่งเจ้าปิ๊กไปประเทศอียิปต์’
35 “โมเสสคนนี้ละตี้จาวอิสราเอลบ่ยอมฮับโดยอู้ว่า ‘ใผตั้งเจ้าหื้อเป๋นผู้ปกครองกับตัดสินหมู่เฮา’ พระเจ้าส่งต้านมาเป๋นผู้ปกครองกับผู้จ้วยหื้อป๊นความตุ๊ก โดยอู้ผ่านทูตสวรรค์ตี้ป๋ากฏหื้อต้านหันในคุ่มไม้ตี้ไฟไหม้อยู่
36 โมเสสก็คือคนตี้ปาจาวอิสราเอลออกมาจากประเทศอียิปต์ ต้านเยียะปาฏิหาริย์ตึงหมายสำคัญต่างๆ ในประเทศอียิปต์ ตี้ทะเลแดง กับเป๋นเวลาสี่สิบปี๋ในดินแดนทุรกั๋นดาร
37 “โมเสสคนนี้ละเป๋นผู้ตี้อู้กับจาวอิสราเอลตังหลายว่า ‘พระเจ้าจะนำคนนึ่งในหมู่ปี้น้องของต้านตังหลายหื้อเป๋นผู้เป๋นปากเป๋นเสียงแตนพระองค์เหมือนอย่างข้าพเจ้า’
38 โมเสสคนนี้อยู่กับจุมนุมจาวอิสราเอลป้ออุ๊ยแม่หม่อนของหมู่เฮาในดินแดนทุรกั๋นดาร ฮ่วมกับทูตสวรรค์ตี้อู้กับโมเสสในดอยซีนาย ตี้หั้นต้านฮับถ้อยกำแห่งจีวิตมาหื้อเฮาตังหลาย
39 แต่ป้ออุ๊ยแม่หม่อนของเฮาบ่ยอมเจื้อฟังต้าน หมู่เขาบ่ยอมฮับต้าน ใค่ปิ๊กไปประเทศอียิปต์
40 ต๋อนตี้โมเสสขึ้นไปบนดอยซีนายได้หลายวันแล้ว หมู่เขาอู้กับอาโรนอ้ายของต้านว่า ‘ขอจ้วยแป๋งพระหื้อหมู่เฮากำเต๊อะ เปื้อจะหื้อมานำตางหมู่เฮา ย้อนหมู่เฮาบ่ฮู้ว่าเกิดอะหยังขึ้นกับโมเสสคนตี้นำเฮาออกมาจากประเทศอียิปต์’
41 ในเวลานั้นหมู่เขาก็ปากั๋นเอาคำตี้ติดตั๋วมาหล่อเป๋นฮูปงัวก๊อกขึ้นมาตั๋วนึ่ง แล้วถวายเครื่องปู่จาฮูปเคารพนั้น หมู่เขาก็ปากั๋นกิ๋นเลี้ยงฉลองสิ่งตี้หมู่เขาแป๋งขึ้นมากับมือ
42 แต่พระเจ้าบิ่นหน้าหนีจากหมู่เขาเหีย พระองค์ปล่อยหื้อหมู่เขานมัสก๋านหมู่ดาวในต๊องฟ้า อย่างตี้มีเขียนไว้แล้วในหนังสือของผู้เป๋นปากเป๋นเสียงแตนพระเจ้าว่า
‘จาวอิสราเอลตังหลาย สัตว์ตี้หมู่เจ้าฆ่าเอามาปู่จา
ในดินแดนทุรกั๋นดารเป๋นเวลาเถิงสี่สิบปี๋นั้น
เจ้าเอามาปู่จาเฮากา
43 บ่ใจ้ แต่หมู่เจ้าขนเอาแต้นปู่จาของพระโมเลค
กับฮูปพระเรฟานเทพเจ้าแห่งดาว
คือฮูปพระตี้หมู่เจ้าแป๋งขึ้นเปื้อกราบไหว้นมัสก๋านบ่ใจ้กา
จาอั้นเฮาจะกวาดเจ้าหื้อไปเป๋นเชลยไก๋ๆ หล่ายเมืองบาบิโลนปู๊น’
44 “ป้ออุ๊ยแม่หม่อนของหมู่เฮาก็มีเต็นท์ศักดิ์สิทธิ์แห่งสักขีพยานตี้ดินแดนทุรกั๋นดาร เป๋นเต็นท์ตี้พระเจ้าบอกหื้อโมเสสแป๋งขึ้นมาต๋ามฮูปแบบตี้พระองค์เยียะหื้อต้านหันนั้น
45 เมื่อป้ออุ๊ยแม่หม่อนของหมู่เฮาได้เต็นท์นั้นจากป้ออุ๊ยแม่หม่อนของหมู่เขามาแล้ว ต้านหมู่นั้นขนเต็นท์ตวยโยชูวาเข้าไปไว้ในดินแดนตี้ยึดมาจากจ้าดต่างๆ ตี้พระเจ้าไล่ออกไปต่อหน้าต่อต๋าป้ออุ๊ยแม่หม่อนของหมู่เฮา แล้วเต็นท์นี้ก็อยู่ตี้หั้นตลอดมาจ๋นเถิงสมัยของกษัตริย์ดาวิด
46 “พระเจ้าเปิงใจ๋กษัตริย์ดาวิดขนาด ต้านขอแป๋งพระวิหารหื้อพระเจ้าของยาโคบ
47 แต่กษัตริย์ซาโลมอนลูกของกษัตริย์ดาวิดเป๋นผู้แป๋งพระวิหารสำหรับพระเจ้า
48 “แต่พระเจ้าผู้สูงสุดก็บ่อาศัยอยู่ในพระวิหารตี้แป๋งจากมือของมนุษย์ อย่างตี้ผู้เป๋นปากเป๋นเสียงแตนพระเจ้าอู้ไว้ว่า
49 ‘สวรรค์เป๋นบัลลังก์ของเฮา แผ่นดินโลกก็คือแต้นตี้ฮองตี๋นของเฮา
พระเจ้าผู้สูงสุดถามว่า แล้วเจ้าจะแป๋งวิหารอะหยังสำหรับเฮา
หมู่เจ้าจะหื้อเฮาย้างอยู่ตี้ไหน
50 ซะป๊ะซะเป้ดหมู่นี้เฮาสร้างขึ้นมาด้วยมือของเฮาตึงหมดบ่ใจ้กา’ ”
51 สเทเฟนอู้ต่อไปว่า “หมู่ต้านเป๋นคนหัวแข็ง หลึ่ง ตึงหูหนวก ต้านตังหลายขัดขวางพระวิญญาณบริสุทธิ์อยู่สะลวด หมู่ต้านเยียะเหมือนป้ออุ๊ยแม่หม่อนของหมู่ต้าน
52 มีคนตี้เป๋นผู้เป๋นปากเป๋นเสียงแตนพระเจ้าคนใดพ่องตี้ป้ออุ๊ยแม่หม่อนของหมู่ต้านบ่ได้ค่ำหือ ส่วนหมู่คนตี้ตวายตั๊กก๋านมาของผู้ถูกต้องต๋ามธรรมคือพระเยซู ป้ออุ๊ยแม่หม่อนก็ฆ่าหมู่คนนั้นต๋ายตวย แล้วบ่าเดี่ยวนี้หมู่ต้านหักหลังพระเยซู แล้วฆ่าพระองค์ต๋าย
53 หมู่ต้านนั้นละเป๋นคนตี้ฮับบทบัญญัติของพระเจ้าตี้ทูตสวรรค์ของพระเจ้าเอามาหื้อ แต่หมู่ต้านก็บ่ยอมเจื้อฟังบทบัญญัตินั้น”
สเทเฟนถูกฆ่า
54 เมื่อผู้นำจาวยิวได้ยินจาอั้นก็ปากั๋นโขดยั้นเขี้ยวหยั้นกางเข้าใส่สเทเฟน
55 แต่สเทเฟนก็ฮับก๋านดลใจ๋จากพระวิญญาณบริสุทธิ์ ต้านแหงนผ่อขึ้นบนต๊องฟ้าก็หันรัศมีของพระเจ้า กับหันพระเยซูยืนอยู่ตังเผิกขวาของพระเจ้าหั้น
56 แล้วสเทเฟนอู้ว่า “ผ่อหั้นลอ ข้าพเจ้าหันสวรรค์เปิดออก กับหันบุตรมนุษย์ยืนอยู่ตังเผิกขวาของพระเจ้า”
57 หมู่เขาก็ปากั๋นฮ้องเสียงดังเอามือตึดหู แล้วปากั๋นงอมเข้าใส่สเทเฟน
58 ปากั๋นลากสเทเฟนออกไปนอกเมือง เอาบ่าหินขว้างจ๋นต๋าย หมู่ตี้เป๋นพยานก็ปากั๋นแก้เสื้อคุมของตั๋ว ฝากไว้ฮิมตี๋นป้อจายหนุ่มคนนึ่งจื้อเซาโล
59 ต๋อนตี้หมู่เขาปากั๋นเอาบ่าหินหลุ้มขว้างอยู่นั้น สเทเฟนก่ำลังอธิษฐานว่า “พระเยซูองค์พระผู้เป๋นเจ้า ขอฮับจิตวิญญาณของข้าพเจ้าตวยเต๊อะ”
60 แล้วสเทเฟนก็คุกเข่าฮ้องออกปากเสียงดังว่า “พระองค์เจ้าข้า ห้ามเอาโต้ษหมู่เขาเน่อ ตี้หมู่เขาปากั๋นเยียะบาปนี้” เมื่ออู้จบแล้วสเทเฟนก็ต๋าย