8
พระเยซูฮักษาคนเป๋นขี้ตู้ด
1 เมื่อพระเยซูเตียวลงมาจากดอยแล้ว ก็มีคนเป๋นหมู่ใหญ่ติดต๋ามพระองค์ไป
2 ต๋อนนั้นมีคนนึ่งเป๋นขี้ตู้ด มาคุกเข่าไหว้ต่อหน้าพระองค์ อู้ว่า “พระองค์เจ้าข้า ถ้าพระองค์ใค่จ้วยข้าพเจ้าหื้อหาย ข้าพเจ้าก็จะหายแน่ๆ”
3 พระเยซูก็ยื่นมือไปหยุบป้อจายคนนั้นแล้วอู้ว่า “เฮาใค่จ้วย จงหายโรคเต๊อะ” แล้วเขาก็หายเป๋นขี้ตู้ดบ่าเดี่ยวนั้นเลย
4 พระเยซูสั่งเขาว่า “ห้ามเล่าเรื่องนี้หื้อใผฟังเน่อ แต่หื้อไปแสดงตั๋วต่อปุโรหิต แล้วเอาเครื่องปู่จาไปถวายต๋ามกำสั่งของบทบัญญัติของโมเสส เปื้อแสดงหื้อคนตังหลายฮู้ว่าเจ้าหายโรคแล้ว”
ก๋านฮักษาคนฮับใจ๊นายร้อยทหารโรมัน
5 ต๋อนตี้พระเยซูเตียวเข้าไปในเมืองคาเปอรนาอุม มีนายร้อยทหารโรมันคนนึ่งเข้ามาอ้อนวอน เปื้อขอความจ้วยเหลือจากพระองค์
6 อู้ว่า “ต้านครับ คนฮับใจ๊ของข้าพเจ้าเป๋นง่อยลุกบ่ได้ นอนอยู่ตี้บ้านเขา ตุ๊กลำบากนักขนาด”
7 พระเยซูบอกนายร้อยคนนั้นว่า “เฮาจะไปโผดฮักษาเขาหื้อหาย”
8 แต่เขาบอกพระองค์ว่า “ต้านครับ ข้าพเจ้าบ่ดีปอตี้จะหื้อต้านลอดเข้ามาในจายคาเฮือนของข้าพเจ้าเน่อ ขอต้านสั่งกำเดียวเต้าอั้น คนฮับใจ๊ของข้าพเจ้าก็จะหายจากพยาธิตี้เขาเป๋น
9 ข้าพเจ้าอยู่ใต้วินัยของทหาร กับมีทหารอยู่ใต้บังคับของข้าพเจ้าตวย ข้าพเจ้าสั่งคนนึ่งว่า ‘ไป’ เขาก็ไป สั่งคนนึ่งว่า ‘มา’ เขาก็มา ข้าพเจ้าบอกคนฮับใจ๊ว่า ‘เยียะอันนี้เน่อ’ เขาก็เยียะ”
10 เมื่อพระเยซูได้ยินกำอู้กำจ๋าจาอั้น ก็งืดในความเจื้อของนายร้อย จึงอู้กับคนตี้ติดต๋ามว่า “เฮาบอกความจริงหื้อต้านตังหลายฮู้ว่า เฮาบ่เกยปะใผคนใดในประเทศอิสราเอลตี้มีความเจื้อนักขนาดนี้มาก่อนเลย
11 เฮาบอกต้านตังหลายหื้อฮู้ว่า จะมีคนจ๋ำนวนนักมาจากตังวันออกกับตังวันตก เปื้อมาฮ่วมกับอับราฮัม อิสอัคตึงยาโคบกิ๋นเลี้ยงฉลองกั๋นในแผ่นดินสวรรค์
12 แต่คนตี้น่าจะได้เข้าไปอยู่ในแผ่นดินนั้น จะต้องถูกไล่เหิบออกไปอยู่ในตี้มืด ตี้มีเสียงคนไห้หุยขบเขี้ยวเกี๊ยวกางอย่างเจ็บปวด”
13 แล้วพระเยซูก็บอกกับนายร้อยคนนั้นว่า “ปิ๊กไปบ้านของต้านก่อนเต๊อะ ส่วนเรื่องตี้ต้านต้องก๋านนั้นก็จะเป๋นไปต๋ามตี้ต้านเจื้อ” เวลาเดียวกั๋นนั้นคนฮับใจ๊ก็หายเป๋นปกติ
พระเยซูฮักษาคนจ๋ำนวนนัก
14 เมื่อพระเยซูเข้าไปในเฮือนของเปโตร ก็หันแม่เมียของเขาบ่สบายเป๋นไข้นอนอยู่
15 พระองค์ก็หยุบมือของนาง นางก็หายจากไข้ แล้วนางลุกขึ้นฮับใจ๊ผ่อกอยพระองค์
16 เมื่อแลงวันนั้นหมู่คนปากั๋นเอาหลายคนตี้โดนผีเข้ามาหาพระเยซู พระองค์ก็ใจ๊กำอู้ขับไล่ผีหื้อออกจากคนหมู่นั้น แล้วยังได้ฮักษาคนเจ็บป่วยกู้คนหื้อหายตวย
17 สิ่งตี้ได้เกิดขึ้นนี้ก็เปื้อหื้อเป๋นไปต๋ามตี้อิสยาห์ผู้เป๋นปากเป๋นเสียงแตนพระเจ้าอู้ไว้ว่า
“พระองค์ได้ฮับเอาความเจ็บป่วยของหมู่เฮาไปเหีย
กับแบกพยาธิ ของเฮาไว้”
ก๋านติดต๋ามพระเยซู
18 เมื่อพระเยซูหันคนเข้ามาแวดพระองค์เป๋นหมู่ พระองค์จึงสั่งสาวกปาข้ามไปแหมเผิกนึ่งของทะเลสาบ
19 ต๋อนนั้นมีธรรมาจ๋ารย์คนนึ่ง เข้ามาอู้กับพระองค์ว่า “ต้านอาจ๋ารย์ ต้านไปตางใด ข้าพเจ้าขอตวยต้านไปตางนั้น”
20 พระเยซูบอกเขาว่า “หมาไนยังมีฮูอยู่ นกในอากาศยังมีฮังนอน แต่เฮาผู้เป๋นบุตรมนุษย์ยังบ่มีตี้จะซุกหัวนอน”
21 มีสาวกแหมคนนึ่งบอกพระองค์ว่า “พระองค์เจ้าข้า หื้อข้าพเจ้าปิ๊กไปฝังศพป้อก่อนเต๊อะ”
22 พระเยซูตอบเขาว่า “ตวยเฮามาก่อน ปล่อยหื้อคนต๋ายฝังคนต๋ายเอาคนเดียว”
พระเยซูห้ามลมหลวง
23 เมื่อพระเยซูลงเฮือแล้ว หมู่สาวกก็ตวยพระองค์ไป
24 ตันใดนั้นก็มีลมหลวง ตึงฝนตึงลมแฮงเกิดขึ้นในทะเลสาบ คลื่นปั๊ดเอาน้ำเข้าในเฮือจ๋นเต๋ม แต่พระเยซูก็ยังนอนหลับอยู่
25 หมู่สาวกเข้ามาฮ้องพระเยซูตื่น บอกว่า “พระองค์เจ้าข้า ขะใจ๋จ้วยกำเต๊อะ หมู่เฮาก่ำลังจะจ๋มน้ำต๋ายกั๋นหมดแล้ว”
26 พระเยซูก็อู้กับหมู่เขาว่า “กั๋วเยียะหยัง มีความเจื้อหน้อยแต๊ๆ” แล้วพระองค์ก็ลุกขึ้นมาห้ามลมหลวงตึงคลื่นใหญ่ แล้วลมกับคลื่นก็หยุดเลย
27 หมู่สาวกก็ปากั๋นงืดอู้กั๋นว่า “ต้านผู้นี้เป๋นใผกั๋น ขนาดลมหลวงกับคลื่นแฮงก็ยังเจื้อฟังต้าน”
พระเยซูไล่ผีออกตี้แคว้นกาดารา
28 เมื่อปากั๋นข้ามทะเลสาบมาเถิงแหมเผิกในเขตของจาวกาดารา ก็มีสองคนตี้โดนผีเข้า ออกมาจากอุโมงค์ฝังศพ เข้ามาหาพระองค์ สองคนนี้สวกขนาดจ๋นบ่มีใผก้าเตียวก๋ายเข้าไปใก้ต๋ำหมู่หั้น
29 ป้อจายสองคนนั้นเอ็กปั๊ดใส่พระเยซูว่า “ต้านเป๋นพระบุตรของพระเจ้า มายุ่งกับหมู่เฮาเยียะหยัง ต้านต้องก๋านมาทรมานหมู่เฮาก่อนเวลาตี้พระเจ้าก๋ำหนดไว้แล้วจาอั้นกา”
30 จากตี้หั้นบ่ปอไก๋เต้าใด มีหมูหมู่ใหญ่ก่ำลังเซาะหากิ๋นอยู่ต๋ำหมู่หั้น
31 ผีตี้เข้าสองคนนั้นอ้อนวอนพระองค์ว่า “ถ้าต้านจะไล่หมู่ข้าออกไปแต๊ๆ ขอหื้อหมู่ข้าไปเข้าในหมูหมู่นั้นแตนเหียเต๊อะ”
32 พระเยซูก็สั่งผีหมู่นั้นว่า “ออกไป” แล้วหมู่ผีก็ออกจากป้อจายสองคนนั้นไปเข้าในหมู่หมูแตน แล้วหมูตึงหมดก็ปากั๋นล่นลงหน้าผาจิ๊ง ลงไปในทะเล แก๊นน้ำต๋ายกั๋นหมด
33 ส่วนหมู่คนเลี้ยงหมูปากั๋นล่นหนีเข้าไปในเมือง แล้วเล่าเรื่องตี้เกิดขึ้นตึงหมดหื้อคนตังหลายฟัง ตึงเล่าเหตุก๋ารณ์ตี้เกิดขึ้นกับป้อจายสองคนตี้โดนผีเข้านั้นตวย
34 คนตึงเมืองนั้นก็ปากั๋นออกมาหาพระเยซู เมื่อปะพระองค์แล้ว ก็ปากั๋นอ้อนวอนขอหื้อพระองค์ออกไปจากเขตแดนของหมู่เขาเหีย