دعای انسان فروتن
مزمور ۱۳۱
سرود زائران به هنگام بالا رفتن به اورشلیم. مزمور داوود.
1 ای خداوند، من از خودبینی و تکبر دست کشیده‌ام؛ از آنچه بزرگتر و بلندتر از عقل من است خود را دور نگه داشته‌ام.
2 جان مضطرب خود را آرام ساخته‌ام. اینک، دل من، همچون کودکی که در آغوش مادر آرمیده، آرام و بی‌تشویش است.
3 ای اسرائیل، بر خداوند امیدوار باش، از حال تا ابد!