سرود پرستش
مزمور ۱۴۵
سرود ستایش داوود.
1 ای خدا، ای پادشاه من، تو را گرامی خواهم داشت و تا ابد ستایشت خواهم کرد!
2 هر روز تو را خواهم پرستید و تا ابد نامت را سپاس خواهم گفت!
3 ای خداوند، تو بی‌نهایت عظیم هستی و درخور ستایشی؛ عظمت تو فوق قدرت درک انسانی است.
4 اعمال تو را مردم روی زمین نسل اندر نسل خواهند ستود و از کارهای تو تعریف خواهند کرد.
5 من از شوکتِ پرجلال عظمت تو سخن خواهم گفت و در کارهای عجیب و شگفت‌انگیزت تفکر خواهم کرد.
6 کارهای مقتدرانهٔ تو ورد زبان آنها خواهد بود و من عظمت تو را بیان خواهم نمود.
7 آنها دربارهٔ مهربانی بی‌حد تو سخن خواهند گفت و من عدالت تو را خواهم ستود.
8 خداوند بخشنده و مهربان است. او دیر غضبناک می‌شود و سرشار از محبت است.
9 خداوند برای همگان نیکوست. و تمام کارهایش توأم با محبت است.
10 ای خداوند، همهٔ مخلوقاتت تو را ستایش خواهند کرد و همهٔ مقدّسانت تو را سپاس خواهند گفت.
11 آنها از شکوه ملکوت تو تعریف خواهند کرد و از قدرت تو سخن خواهند گفت،
12 به طوری که همه متوجهٔ عظمت کارهای تو و شکوه ملکوتت خواهند شد.
13 پادشاهی تو جاودانی است و سلطنت تو نسل اندر نسل.
خداوند امین است نسبت به همۀ وعده‌های خود، و پر از محبت، نسبت به همۀ کارهای دست خویش.
14 خداوند همهٔ کسانی را که در زحمتند یاری می‌دهد و دست افتادگان را می‌گیرد و بر می‌خیزاند.
15 ای خداوند، چشمان همهٔ موجودات به تو دوخته شده است تا روزی آنها را به موقع به آنها برسانی.
16 دست پربرکت خود را به سوی آنها دراز می‌کنی و نیاز همگان را برآورده می‌سازی.
17 خداوند در تمام کارهایش عادل و مهربان است.
18 خداوند به آنانی که او را به راستی و صداقت طلب می‌کنند نزدیک است.
19 خداوند آرزوی کسانی را که او را گرامی می‌دارند برآورده می‌سازد و دعای آنها را شنیده، ایشان را نجات می‌بخشد.
20 خداوند دوستداران خویش را محفوظ می‌دارد، اما بدکاران را نابود می‌کند.
21 از دهان من همیشه شکرگزاری خداوند شنیده خواهد شد! باشد که همهٔ مخلوقات نام مقدّس او را تا ابد سپاس گویند!