در ستایش خدای قادر مطلق
مزمور ۱۴۷
1 خداوند را سپاس باد!
چه نیکوست که خدای خود را با سرود بپرستیم؛ چه لذتبخش است که او را بستاییم!
2 خداوند اورشلیم را دوباره بنا می‌کند و پراکندگان اسرائیل را جمع می‌نماید.
3 او دلشکستگان را شفا می‌بخشد و زخمهای ایشان را می‌بندد.
4 خداوند حساب ستارگان را دارد و نام هر یک از آنها را می‌داند.
5 خداوند ما بزرگ و تواناست و حکمت او بی‌انتهاست.
6 او فروتنان را سرافراز می‌کند، اما روی شریران را به خاک می‌مالد.
7 خداوند را با سرودهای شکرگزاری بپرستید! او را با نغمهٔ بربط ستایش کنید!
8 او ابرها را بر آسمان می‌گستراند و باران را بر زمین می‌باراند و سبزه را بر کوهها می‌رویاند،
9 به حیوانات غذا می‌دهد و روزی جوجه‌کلاغها را می‌رساند.
10 خداوند به نیروی اسب رغبت ندارد و قدرت انسان او را خشنود نمی‌سازد؛
11 خشنودی او از کسانی است که او را گرامی می‌دارند و به محبت وی امید بسته‌اند.
12 ای اورشلیم، خداوند را ستایش کن! ای صهیون، خدای خود را سپاس بگو!
13 زیرا او دروازه‌هایت را محکم به روی دشمن بسته و فرزندانت را که در درون هستند برکت داده است.
14 او مرزهایت را در صلح و آرامش نگه می‌دارد و تو را با بهترین نان گندم سیر می‌نماید.
15 خداوند به زمین دستور می‌دهد و هر چه می‌فرماید به‌سرعت عملی می‌شود.
16 او برف را مانند لحاف بر سطح زمین می‌گستراند و شبنم را همچون خاکستر همه جا پخش می‌کند.
17 خداوند دانه‌های تگرگ را مانند سنگریزه فرو می‌ریزد و کیست که تاب تحمل سرمای آن را داشته باشد؟
18 سپس دستور می‌دهد و یخها آب می‌شوند؛ باد می‌فرستد و آبها جاری می‌شوند.
19 او کلام خود را به یعقوب بیان کرده است، و فرایض و قوانینش را به اسرائیل.
20 این کار را تنها در مورد اسرائیل انجام داده است و نه قوم دیگری؛ لذا قومهای دیگر با شریعت او آشنا نیستند.
خداوند را سپاس باد!