15
O efta aňjela le posledne ranenca
1 A dikhľom aver znameňje pro ňebos, baro the igen čudno: efta aňjelen le efta posledne ranenca, bo lenca pes dokerela e choľi le Devleskri.
2 Dikhľom ajso vareso sar cakluno moros mišimen la jagaha. Dikhľom the olen, ko zviťazinde upral e šelma, upral lakro obrazis the upral o čislos lakre naveskro, hoj ačhenas pro cakluno moros. A sas len o harfi, so len diňa o Del.
3 A giľavenas e giľi le Mojžišoskri, savo služinelas le Devleske, the e giľi le Bakroreskri:
„Baro a igen šukar hino oda, so tu keres,
Rajeja, Nekzoraleder Devla!
Spravodľiva a čačipnaskre hine tire droma,
ó, Kraľina le narodengro!
4 Ko pes tutar na daranďiľahas, ó, Rajeja,
a na lašarďahas tiro nav?
Bo ča tu jekh sal Sveto!
Savore narodi avena a klaňinena pes anglal tu,
bo pes sikade tire spravodľiva sudi.“
5 Paľis dikhľom, sar pes phundraďa o chramos andro ňebos, o Svetostankos.
6 Andral o chramos avle avri efta aňjela, saven sas o efta rani. Sas urde andro igen parne gada a sas prephandle le somnakune pasenca prekal e hruďa.
7 A jekh le štare džide bitosťendar diňa le efta aňjelenge o efta somnakune kuča, pherde le Devleskra choľaha, savo hino džido pro furt.
8 O chramos pes naplňinďa le thuveha, savo avelas le Devleskra slavatar the zoratar. Ňiko našťi geľa andro chramos, medik na sas dokerde o efta rani le efta aňjelengre.