๒๑
บาบิโลนถล่มลง
๑ คำพยากรณ์เกี่ยวกับถิ่นทุรกันดารของทะเล
สิ่งที่มาจากถิ่นทุรกันดาร
เป็นเช่นเดียวกับพายุหมุนที่พัดในเนเกบ
พัดมาจากดินแดนที่น่าสะพรึงกลัว
๒ ภาพนิมิตที่ข้าพเจ้าทราบมานั้นรุนแรงยิ่งนัก
“ผู้ทรยศก็หักหลัง
และผู้ทำลายก็ทำให้พินาศ
โอ เอลามเอ๋ย จงขึ้นไปเถิด
โอ มีเดียเอ๋ย จงใช้กำลังล้อม
เมืองนั้นได้ก่อให้เกิดเสียงอ่อนระอาใจ
เราก็ทำให้สิ้นสุดลง”
๓ ข้าพเจ้าเจ็บปวดและเสียววาบทั่วทั้งกาย
เป็นความเจ็บปวดรวดร้าวปานประหนึ่งหญิงเจ็บครรภ์
สิ่งที่ข้าพเจ้าได้ยินทำให้ข้าพเจ้าหมดแรง
สิ่งที่ข้าพเจ้าเห็นทำให้ข้าพเจ้าสับสน
๔ ข้าพเจ้าขาดความมั่นใจ
และตัวสั่นด้วยความกลัว
ยามสนธยาที่ข้าพเจ้ารอคอยกลาย
เป็นความหวาดหวั่นแก่ข้าพเจ้า
๕ พวกเขาตั้งสำรับ ปูเสื่อ
พวกเขาดื่มกิน
โอ ผู้นำทั้งหลาย
ขัดโล่ด้วยน้ำมันเถิด
๖ พระผู้เป็นเจ้ากล่าวกับข้าพเจ้าดังนี้
คือ “จงตั้งทหารยาม
ให้เขาแจ้งว่าเขาเห็นอะไร
๗ เมื่อเขาเห็นพวกรถศึก ทหารม้ามาเป็นคู่
มีคนขี่ลาและขี่อูฐมา
ให้เขาตั้งใจฟัง
จงฟังให้ดี”
๘ ทหารยามเห็นแล้วก็ส่งเสียงร้องว่า
“โอ พระผู้เป็นเจ้า ข้าพเจ้ายืนอยู่ที่หอคอยตลอดวัน
และข้าพเจ้าประจำอยู่ที่ป้อมยามตลอดคืน
๙ ดูเถิด บรรดาคนขี่มาแล้ว
ทหารม้ามาเป็นคู่”
มีเสียงตอบว่า
“บาบิโลน ถล่มลงแล้ว ถล่มลงแล้ว
และรูปเคารพทั้งปวงซึ่งเป็นเทพเจ้าของเมือง
แตกกระจายลงบนพื้น”
๑๐ โอ คนที่ถูกนวดและฝัดร่อนของข้าพเจ้าเอ๋ย
ข้าพเจ้าประกาศสิ่งที่ข้าพเจ้าได้ยิน
จากพระผู้เป็นเจ้าจอมโยธา
พระเจ้าของอิสราเอลแก่พวกท่าน
๑๑ คำพยากรณ์เกี่ยวกับดูมาห์
ผู้หนึ่งกำลังร้องเรียกจากเสอีร์ถึงข้าพเจ้าว่า
“คนยาม ดึกแค่ไหนแล้ว
คนยามเอ๋ย ดึกแค่ไหนแล้ว”
๑๒ คนยามพูดว่า
“จะถึงเช้าแล้ว แต่ก็จะค่ำลงอีก
ถ้าท่านจะถาม ก็ถามเถิด
และจงกลับมาอีก”
๑๓ คำพยากรณ์เกี่ยวกับอาระเบีย
โอ กองคาราวานชาวเดดานเอ๋ย
พวกท่านจะพักแรมที่ดงไม้ในถิ่นทุรกันดาร
๑๔ นำน้ำมาให้คนกระหายน้ำ
บรรดาผู้อยู่อาศัยของดินแดนเท-มา
นำอาหารมาให้แก่ผู้ลี้ภัย
๑๕ เพราะพวกเขาได้หลบหนีจากคมดาบ
จากดาบที่ชักออกและพร้อมจะฟาดฟัน
จากธนูที่โก่ง
และจากความกดดันของการต่อสู้
๑๖ พระผู้เป็นเจ้ากล่าวกับข้าพเจ้าดังนี้ว่า “ภายใน 1 ปี ตามที่ผู้รับจ้างจะนับเวลา บารมีทั้งสิ้นของเคดาร์จะหมดลง
๑๗ บรรดานายธนูผู้กล้าหาญของพงศ์พันธุ์เคดาร์ที่รอดชีวิตจะมีเพียงไม่กี่คน เพราะพระผู้เป็นเจ้า พระเจ้าของอิสราเอลได้กล่าวดังนั้น”