๒๑
โยบตอบ: คนชั่วร้ายรุ่งเรือง
๑ โยบจึงตอบว่า
๒ “ฟังคำของฉันต่อไปเถิด
เพื่อเป็นการปลอบประโลมฉัน
๓ ช่วยทนอีกสักหน่อย ขอให้ฉันได้พูด
หลังจากที่ฉันพูดแล้ว เชิญท่านเย้ยหยันต่อไป
๔ ฉันบ่นต่อว่ามนุษย์อย่างนั้นหรือ
ทำไมฉันจึงต้องมาอดทน
๕ ดูฉันสิ ท่านแปลกใจไหมล่ะ
และยกมือปิดปากท่านเอง
๖ เมื่อฉันนึกถึงว่าเกิดอะไรขึ้นกับฉัน
ฉันก็กลัวจนตัวสั่น
๗ ทำไมคนชั่วร้ายจึงมีชีวิตอยู่
มีอายุยืนจนแก่เฒ่า และร่ำรวยยิ่งๆ ขึ้น
๘ พวกเขามีลูกหลานให้ชื่นชม
และมีชีวิตอยู่ดูผู้สืบเชื้อสายของเขา
๙ บ้านเรือนของเขาปลอดภัย ปราศจากความกลัว
และพระเจ้าไม่ลงโทษพวกเขา
๑๐ โคของเขาผสมพันธุ์โดยไม่พลาด
แม่โคมีลูกได้โดยไม่แท้ง
๑๑ พวกเขาให้ลูกๆ ออกไปวิ่งเล่นได้อย่างฝูงแกะ
และลูกๆ ของเขาเต้นรำทำเพลง
๑๒ พวกเขาร้องเพลงประสานกับรำมะนาและพิณเล็ก
และร่าเริงกับเสียงปี่
๑๓ พวกเขาใช้ชีวิตในความเจริญรุ่งเรือง
และพวกเขาลงไปสู่แดนคนตายอย่างสงบ
๑๔ พวกเขาพูดกับพระเจ้าว่า ‘อย่ามายุ่งกับพวกเรา
เราไม่ต้องการรู้จักวิถีทางของพระองค์
๑๕ องค์ผู้กอปรด้วยมหิทธานุภาพเป็นผู้ใดที่เราควรจะรับใช้พระองค์
และถ้าเราอธิษฐานต่อพระองค์ เราจะได้ประโยชน์อะไร’
๑๖ ดูเถิด ความเจริญรุ่งเรืองของพวกเขาไม่ได้อยู่ในมือของเขาหรือ
ฉันอยู่ห่างจากคำแนะนำของคนชั่ว
๑๗ บ่อยแค่ไหนที่ตะเกียงของคนชั่วร้ายถูกดับ
ที่ความวิบัติตกอยู่กับพวกเขา
ที่พระองค์แจกจ่ายความเจ็บปวดเมื่อพระองค์กริ้ว
๑๘ บ่อยแค่ไหนที่พวกเขาเป็นเหมือนฟางที่ลมพัดไป
และเหมือนแกลบที่ถูกลมพายุพัดปลิวไป
๑๙ ท่านพูดว่า ‘พระเจ้าสะสมความชั่วของพวกเขาไว้ให้ลูกๆ ของเขา’
ขอพระองค์สนองตอบพวกเขาเถิด เขาจะได้รู้รส
๒๐ ขอให้นัยน์ตาของพวกเขาเห็นความหายนะของเขาเอง
และให้พวกเขาดื่มการลงโทษขององค์ผู้กอปรด้วยมหิทธานุภาพ
๒๑ พวกเขาจะห่วงใยอะไรในครอบครัวของตน
เมื่อวันเวลาของพวกเขาสิ้นสุดลงแล้ว
๒๒ จะมีใครสอนเรื่องความรู้แก่พระเจ้าบ้าง
เมื่อเห็นแล้วว่าพระองค์ตัดสินบรรดาผู้ที่อยู่สูง
๒๓ คนหนึ่งตายขณะร่างกายยังแข็งแรง
ไร้ความกังวลและความกลัว
๒๔ เขามีกินอย่างอุดมสมบูรณ์
และผิวก็ผุดผ่องดั่งคนวัยหนุ่มสาว
๒๕ ส่วนอีกคนตายในความขมขื่นของจิตวิญญาณ
ไม่เคยได้ลิ้มรสความเจริญรุ่งเรือง
๒๖ พวกเขานอนลงในผงคลีดินเหมือนกัน
และตัวหนอนก็กินร่างของเขาทั้งสอง
๒๗ ดูเถิด ฉันรู้ความคิดของพวกท่าน
และมีแผนการจะทำร้ายฉัน
๒๘ เพราะท่านพูดว่า ‘บ้านของผู้บีบบังคับอยู่ที่ไหน
กระโจมที่คนชั่วอาศัยอยู่ที่ไหน’
๒๙ ท่านไม่เคยถามพวกคนเดินทาง
และท่านไม่เชื่อเรื่องที่เขาเล่าหรือ
๓๐ ว่าคนชั่วรอดตายในวันแห่งความวิบัติ
ว่าเขาพ้นจากวันแห่งความโกรธเกรี้ยว
๓๑ ใครบ้างประณามคนชั่วซึ่งๆ หน้าเขา
และใครสนองตอบเขาตามที่เขาได้ทำ
๓๒ เมื่อเขาถูกหามไปยังหลุมศพ
ก็มีคนเฝ้าถ้ำเก็บศพของเขา
๓๓ ก้อนดินในหุบเขาก็ยังนิ่มสำหรับเขา
ผู้คนทั้งปวงเดินตามศพเขาไป
และพวกที่เดินนำหน้าไปก็นับไม่ถ้วน
๓๔ แล้วท่านจะปลอบประโลมฉันด้วยคำพูดที่ไร้สาระได้อย่างไร
คำตอบของท่านไม่มีอะไรนอกจากความจอมปลอม”