สดุดี ๓๕
อธิษฐานขอความช่วยเหลือ
ของดาวิด
๑ โอ พระผู้เป็นเจ้า ขอพระองค์ราวีกับคนที่ราวีข้าพเจ้า
ต่อสู้กับคนที่ต่อสู้ข้าพเจ้าเถิด
๒ โปรดถือโล่และดั้ง
แล้วลุกขึ้นช่วยข้าพเจ้า
๓ โปรดยกหอกและหลาว
ต่อต้านพวกที่ตามล่าข้าพเจ้า
โปรดให้คำมั่นกับจิตวิญญาณของข้าพเจ้าดังนี้ว่า
“เราคือความรอดพ้นของเจ้า”
๔ ขอให้พวกที่ตามล่าชีวิตข้าพเจ้า
ต้องอับอายและไร้เกียรติ
ให้พวกที่วางแผนหวังให้ข้าพเจ้าพินาศ
ต้องหันหลังกลับและสับสน
๕ ให้พวกเขาเป็นเหมือนแกลบที่ถูกลมพัดปลิวไป
พร้อมกับมีทูตสวรรค์ของพระผู้เป็นเจ้าไล่พวกเขาไปให้พ้น
๖ ให้พวกเขาอยู่ในทางอันมืดมนและลื่น
พร้อมกับมีทูตสวรรค์ของพระผู้เป็นเจ้าตามล่าไป
๗ ด้วยว่า พวกเขาซ่อนร่างแหไว้เตรียมจับข้าพเจ้าโดยไม่มีเหตุผล
พวกเขาขุดหลุมพรางเพื่อจะเอาชีวิตข้าพเจ้าอย่างไร้สาเหตุ
๘ ให้พวกเขาประสบความพินาศโดยไม่ทันตั้งตัว
และให้พวกเขาตกในร่างแหที่ซ่อนไว้เอง
และจมลงในความพินาศ
๙ แล้วจิตวิญญาณข้าพเจ้าจะยินดีในพระผู้เป็นเจ้า
และร่าเริงใจที่พระองค์ช่วยให้รอดพ้น
๑๐ ทั่วทั้งกายใจข้าพเจ้าจะพูดว่า
“โอ พระผู้เป็นเจ้า มีใครบ้างที่เป็นเหมือนพระองค์
พระองค์ช่วยคนอ่อนแอให้พ้นจากคนที่แข็งแรงกว่า
ช่วยคนอ่อนแอและคนยากไร้ให้พ้นจากคนที่เอาเปรียบ”
๑๑ คนชั่วเป็นพยานต่อต้านข้าพเจ้า
และกล่าวหาสิ่งที่ข้าพเจ้าไม่รู้เรื่องด้วยเลย
๑๒ พวกเขากระทำสิ่งเลวร้ายตอบสนองความดี
และจิตวิญญาณของข้าพเจ้าสิ้นหวัง
๑๓ แต่ยามที่พวกเขาป่วย ข้าพเจ้าสวมผ้ากระสอบ
ข้าพเจ้าทนทุกข์เองด้วยการอดอาหาร
ข้าพเจ้าก้มคอลงจรดอกเพื่ออธิษฐาน
๑๔ ราวกับว่าข้าพเจ้าระทมใจ
ถึงเพื่อนหรือพี่น้องของข้าพเจ้าเอง
เหมือนคนเศร้าโศกถึงมารดา
ข้าพเจ้าซบหน้าลงกับพื้นอย่างเศร้าสลด
๑๕ แต่เวลาข้าพเจ้าทุกข์ร้อน พวกเขารวมหัวกันด้วยความยินดี
รวมหัวกันต่อต้านข้าพเจ้า
ส่วนคนที่ข้าพเจ้าไม่รู้จัก
พากันล้อเลียนข้าพเจ้าอย่างไม่หยุดยั้ง
๑๖ พวกเขาล้อเลียนอย่างไร้คุณธรรมซ้ำแล้วซ้ำเล่า
แล้วยังเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟันใส่ข้าพเจ้าด้วยความจงเกลียดจงชัง
๑๗ โอ พระผู้เป็นเจ้า พระองค์จะมองดูข้าพเจ้าต่อไปนานเพียงไร
โปรดช่วยชีวิตข้าพเจ้าให้พ้นจากการจู่โจมของพวกเขา
ช่วยชีวิตอันมีค่าของข้าพเจ้าจากพวกสิงโต
๑๘ ข้าพเจ้าจะขอบคุณพระองค์ในที่ประชุมใหญ่
ข้าพเจ้าจะสรรเสริญพระองค์ต่อหน้าผู้คนจำนวนมาก
๑๙ อย่าปล่อยให้ข้าพเจ้าเป็นที่สะใจ
ของพวกศัตรูผู้ไร้ความเป็นธรรม
หรือพวกที่เกลียดชังข้าพเจ้า
อย่างไร้สาเหตุยิ้มเยาะข้าพเจ้าได้
๒๐ เพราะพวกเขาไม่พูดเรื่องที่ทำให้เกิดความสงบสุข
แต่เป็นเรื่องต่อต้านคนที่อยู่อย่างสงบสุขในแผ่นดิน
พวกเขาปั้นเรื่องเพื่อหลอกลวงคน
๒๑ และเขาเปิดปากกว้างโจมตีข้าพเจ้า โดยพูดว่า
“นั่นแน่ะ นั่นแน่ะ พวกเราเห็นกับตา”
๒๒ โอ พระผู้เป็นเจ้า พระองค์เห็นแล้ว และอย่าเงียบเฉยอยู่เลย
โอ พระผู้เป็นเจ้า อย่าอยู่ห่างข้าพเจ้า
๒๓ โปรดตื่นขึ้น และลุกขึ้นปกป้องข้าพเจ้าเถิด
เพื่อเห็นแก่ข้าพเจ้า พระเจ้าของข้าพเจ้า และพระผู้เป็นเจ้าของข้าพเจ้า
๒๔ พระองค์มีความชอบธรรม โอ พระผู้เป็นเจ้า พระเจ้าของข้าพเจ้า
โปรดพิสูจน์ให้เห็นเถิดว่า ข้าพเจ้าไม่ใช่ฝ่ายผิด
และอย่าปล่อยให้ข้าพเจ้าเป็นที่สะใจของพวกศัตรู
๒๕ อย่าให้พวกเขาพูดเอาเองว่า “ดูสิ เราได้สมใจแล้ว”
อย่าให้พวกเขาพูดได้ว่า “พวกเรากลืนเขาได้แล้ว”
๒๖ ให้พวกที่สะใจในความวอดวายของข้าพเจ้า
อับอายและงงงันเสียให้หมด
ให้พวกที่อ้างว่าดีเลิศเกินข้าพเจ้า
สวมใส่ความอับอายและความอัปยศ
๒๗ ให้บรรดาผู้ที่ชื่นชอบในความถูกต้องของข้าพเจ้า
ร้องตะโกนด้วยความยินดีและร่าเริงใจ
และกล่าวย้ำว่า “พระผู้เป็นเจ้ายิ่งใหญ่นัก
พระองค์ชื่นชอบในความสำเร็จของผู้รับใช้ของพระองค์”
๒๘ แล้วลิ้นข้าพเจ้าจะบอกเล่าถึงความชอบธรรมของพระองค์
กล่าวสรรเสริญพระองค์ตลอดวันเวลา