1 Yeruşalem'de kral olan David oğlu Vaiz'in sözleri:

2 Vaiz, “Boşların boşu,” diyor; “Boşların boşu, her şey boştur.” 3 İnsanın güneş altında uğraştığı bütün emeğinden kazancı nedir? 4 Bir kuşak geçer, öbür kuşak gelir; ama yeryüzü sonsuza dek durur. 5 Güneş doğar, güneş batar ve doğduğu yere koşar. 6 Rüzgâr güneye doğru gider, kuzeye döner. Döne döne gider ve rüzgâr yine kendi yollarına döner. 7 Bütün ırmaklar denize akar, ama deniz dolmaz. Irmaklar aktığı yere, yine oraya akarlar. 8 Her şey dile getirilemeyecek kadar yorgunlukla dolu. Göz görmekle doymaz, kulak duymakla dolmaz. 9 Ne olduysa, olacak olan odur, ne yapıldıysa, yapılacak olan da odur; güneş altında yeni bir şey yok. 10 “İşte bu yeni” denebilecek bir şey var mı? Çok eskiden, bizden önceki çağlarda olmuştur. 11 Öncekinin anısı yok, kendilerinden sonra gelecek olanlar arasında sonrakinin de anısı olmayacak.

12 Ben, Vaiz, Yeruşalem'de İsrael üzerinde kraldım. 13 Göklerin altında yapılmakta olan her şey hakkında bilgelikle araştırmak ve soruşturmak için yüreğimi verdim. Tanrı'nın insanoğullarına sıkıntı çekmeleri için verdiği ağır bir yüktür bu. 14 Güneşin altında yapılan bütün işleri gördüm; ve işte, hepsi boş ve rüzgârı kovalamaktır. 15 Eğri olan doğrultulamaz, eksik olan sayılamaz. 16 Kendi kendime, “İşte, Yeruşalem'de benden önce olanların hepsinden daha büyük bilgelik edindim. Evet, yüreğim bilgelik ve bilgi konusunda çok şey deneyimledi.” dedim. 17 Yüreğimi bilgeliği, deliliği ve akılsızlığı bilmeye adadım. Anladım ki, bu da rüzgârı kovalamakmış. 18 Çünkü çok bilgelikte çok keder var; bilgi artıran da acıyı artırır.