1 İsrael'in çocuklarının bütün topluluğu Yahve'nin buyruğu uyarınca Sin Çölü'nden yola çıkıp Refidim'de konakladı. Ancak halkın içeceği su yoktu. 2 Bunun üzerine halk Moşe'yle tartışıp, “Bize içecek su ver” dediler. Moşe onlara şöyle dedi: “Neden benimle tartışıyorsunuz? Neden Yahve’yi sınıyorsunuz?”

3 Orada halk susamıştı. Bunun üzerine halk Moşe'ye karşı söylenip şöyle dediler: “Bizi, çocuklarımızı ve hayvanlarımızı susuzluktan öldürmek için neden bizi Mısır'dan çıkardın?”

4 Moşe Yahve'ye feryat edip, dedi: “Bu halka ne yapayım? Neredeyse beni taşlayacaklar.” dedi.

5 Yahve Moşe'ye şöyle dedi: “Halkın önünde yürü, İsrael'in ihtiyarlarını da yanına al ve Nil'e vurduğun değneği eline alıp git. 6 İşte, ben Horev'deki kayanın üzerinde önünde duracağım. Kayaya vuracaksın ve halk içsin diye oradan su çıkacak.” Moşe İsrael'in ihtiyarlarının önünde böyle yaptı. 7 İsrael çocukları çekiştiğinden ve “Yahve aramızda mı, değil mi?” diyerek Yahve'yi sınadıkları için bu yere Massa ve Meriva adını verdi.

8 Sonra Amalek gelip Refidim'de İsrael'le savaştı. 9 Moşe Yeşu'ya, “Bizim için adamlar seç ve Amalek'le savaşmaya çık” dedi. “Yarın elimde Tanrı'nın değneği ile tepenin zirvesinde duracağım.” 10 Yeşu Moşe'nin kendisine söylediği gibi yaptı ve Amalek'le savaştı. Moşe, Aron ve Hur tepenin zirvesine çıktılar. 11 Moşe elini kaldırdığında İsrael galip geliyordu, elini indirdiğinde Amalek galip geliyordu. 12 Ama Moşe'nin elleri ağırlaştı, bir taş alıp altına koydular, o da üzerine oturdu. Aron ve Hur, biri bir tarafta, diğeri öbür tarafta onun ellerini kaldırdılar. Gün batımına kadar elleri sabit kaldı. 13 Yeşu, Amalek'le halkını kılıcın ağzıyla yendi. 14 Yahve Moşe'ye, “Bunu anma olarak kitaba yaz ve Yeşu'nun kulağına tekrarla” dedi, “Öyle ki, Amalek'in anısını gökyüzünün altından tamamen sileyim.” 15 Moşe bir sunak yaptı ve adını “Yahve Sancağımızdır” koydu. 16 O şöyle dedi: “Yah, 'Yahve Amalek'le kuşaktan kuşağa savaş içinde olacaktır' diye ant içti.”