1-2  Rödd syndarinnar talar í huga guðleysingjans og hvetur hann til vondra verka. Enginn guðsótti býr í hjarta hans. 3 Syndin dregur hann á tálar, mistök hans verða augljós og menn hata hann. 4 Svik og tál eru á vörum hans og hann er hættur að vera hygginn og breyta vel. 5 Á nóttunni liggur hann í rúmi sínu og upphugsar svik, forðast ekki hið illa.

6 Drottinn, miskunn þín er mikil eins og himinninn og trúfesti þín takmarkalaus. 7 Réttlæti þitt er stöðugt eins og fjöllin. Dómar þínir hvíla á vísdómi, þeir vitna um mikilleik þinn líkt og úthöfin. Þú berð umhyggju fyrir mönnum og skepnum. 8 Hversu dýrmæt er miskunn þín ó, Guð! Mennirnir leita skjóls í skugga vængja þinna. 9 Þú nærir þá með krásum af borði þínu og lætur þá drekka úr lækjum unaðssemda þinna.

10 Þú, Drottinn, ert uppspretta lífsins! í þínu ljósi sjáum við ljós. 11 Lát miskunn þína haldast við þá sem þekkja þig og réttlæti þitt við þá sem hlýða þér og elska.

12 Lát ekki fót hins hrokafulla troða á mér né hendur óguðlegra hrekja mig burt. 13 Líttu á! Illgjörðamennirnir eru fallnir! Þeim hefur verið varpað um koll og þeir megna ekki að rísa upp aftur.