១១
អំពី​ជំនឿ
១ ជំនឿ​ធ្វើ​អោយ​យើង​មាន​អ្វីៗ​ដែល​យើង​សង្ឃឹម​ថា​នឹង​បាន​ និង​ធ្វើ​អោយ​ស្គាល់​ជាក់​ច្បាស់​នូវ​អ្វីៗ​ដែល​យើង​មើល​ពុំ​ឃើញ។ ២ ព្រោះ​តែ​ជំនឿ​ហ្នឹង​ហើយ បាន​ជា​ចាស់ៗ​នៅ​ជំនាន់​ដើម​បាន​ទទួល​កេរ្តិ៍ឈ្មោះ​ល្អ។
៣ ដោយសារ​ជំនឿ​យើង​យល់​ថា ព្រះបន្ទូល​របស់​ព្រះជាម្ចាស់​បាន​បង្កើត​ពិភព​លោក​មក។ ដូច្នេះ អ្វីៗ​ដែល​យើង​មើល​ឃើញ មិន​មែន​កើត​ចេញ​មក​ពី​អ្វីៗ​ដែល​មាន​រូបរាង​នោះ​ឡើយ។
៤ ដោយសារ​ជំនឿ លោក​អេបិល​បាន​ថ្វាយ​យញ្ញបូជា​មួយ​ទៅ​ព្រះជាម្ចាស់ ជា​យញ្ញបូជា ប្រសើរ​ជាង​យញ្ញបូជា​របស់​លោក​កាអ៊ីន។ ដោយសារ​ជំនឿ​ហ្នឹង​ហើយ បាន​ជា​ព្រះជាម្ចាស់​ផ្ដល់​សក្ខីភាព​ថា លោក​ជា​មនុស្ស​សុចរិត។ ព្រះអង្គ​គាប់​ព្រះហឫទ័យ​នឹង​តង្វាយ​របស់​លោក​ហើយ​ដោយសារ​ជំនឿ ទោះ​បី​លោក​អេបិល​ស្លាប់​បាត់​ទៅ​ហើយ​ក្ដី ក៏​លោក​នៅ​តែ​មាន​ប្រសាសន៍​នៅ​ឡើយ។
៥ ដោយសារ​ជំនឿ លោក​ហេណុក​ត្រូវ​ព្រះជាម្ចាស់​លើក​ឡើង​ទៅ​ស្ថាន​បរមសុខ រួច​ផុត​ពី​សេចក្ដី ស្លាប់ ហើយ​គ្មាន​នរណា​រក​លោក​ឃើញ​ទៀត​ឡើយ ព្រោះ​ព្រះអង្គ​បាន​លើក​លោក​ឡើង​ទៅ។ មុន​ពេល​ព្រះអង្គ​លើក​លោក​ឡើង​ទៅ​នោះ​លោក​បាន​ទទួល​សក្ខីភាព​ថា ព្រះជាម្ចាស់​គាប់​ព្រះហឫទ័យ​នឹង​លោក។ ៦ បើ​គ្មាន​ជំនឿ គ្មាន​នរណា​អាច​គាប់​ព្រះហឫទ័យ​ព្រះអង្គ​បាន​ឡើយ។ អ្នក​ចូល​មក​ជិត​ព្រះជាម្ចាស់ ត្រូវ​តែ​ជឿ​ថា ពិត​ជា​មាន​ព្រះជាម្ចាស់​មែន ហើយ​ជឿ​ថា ព្រះអង្គ​នឹង​ប្រទាន​រង្វាន់​ដល់​អស់​អ្នក​ដែល​ស្វែង​រក​ព្រះអង្គ។
៧ ដោយសារ​ជំនឿ លោក​ណូអេ​បាន​ទទួល​ដំណឹង​ពី​ព្រះជាម្ចាស់ អំពី​ហេតុការណ៍​ដែល​ពុំ​ទាន់​ឃើញ​មាន​នៅ​ឡើយ លោក​ក៏​ស្ដាប់​តាម ដោយ​គោរព​ប្រណិប័តន៍ គឺ​លោក​បាន​សង់​ទូក​មួយ​យ៉ាង​ធំ​ ដើម្បី​សង្គ្រោះ​ក្រុម​គ្រួសារ​របស់​លោក។ ដូច្នេះ ដោយសារ​ជំនឿ​លោក​បាន​ដាក់​ទោស​ពិភព​លោក ហើយ​ក៏​បាន​ទទួល​សេចក្ដី​សុចរិត​ទុក​ជា​មត៌ក គឺ​ជា​សេចក្ដី​សុចរិត​ដែល​មក​ពី​ជំនឿ។
៨ ដោយសារ​ជំនឿ លោក​អប្រាហាំ​ស្ដាប់​បង្គាប់​ព្រះជាម្ចាស់​ដែល​បាន​ត្រាស់​ហៅ​លោក ហើយ​ចេញ​ដំណើរ​ទៅ​កាន់​ស្រុក​មួយ ដែល​លោក​នឹង​ទទួល​ទុក​ជា​មត៌ក។ លោក​ចេញ​ដំណើរ​ទៅ​ទាំង​ពុំ​ដឹង​ថា​ត្រូវ​ទៅ​ណា​ផង។ ៩ ដោយសារ​ជំនឿ លោក បាន​មក​រស់​នៅ​ជា​អាណិកជន ក្នុង​ស្រុក​ដែល​ព្រះជាម្ចាស់​បាន​សន្យា​ថា នឹង​ប្រទាន​អោយ គឺ​លោក​បាន​បោះ​ជំរំ​នៅ​ជា​មួយ​លោក​អ៊ីសាក និង​លោក​យ៉ាកុប ដែល​ត្រូវ​ទទួល​ទឹក​ដី​នោះ​ជា​មត៌ក​រួម​ជា​មួយ​លោក តាម​ព្រះបន្ទូល​សន្យា​ដដែល។ ១០ លោក​អប្រាហាំ​ទន្ទឹង​រង់ចាំ​ទទួល​ក្រុង​មួយ ដែល​នឹង​មាន​គ្រឹះ​រឹងមាំមួន ជា​ក្រុង​ដែល​ព្រះជាម្ចាស់​បាន​ធ្វើ​គំរោង និង​សង់​ឡើង។
១១ ដោយសារ​ជំនឿ លោក​ស្រី​សារ៉ា​អាច​ទទួល​សមត្ថភាព​នឹង​មាន​កូន​បន្ត​ពូជពង្ស​បាន ថ្វី ដ្បិត​តែ​គាត់​មាន​វ័យ​ចាស់​ណាស់​ហើយ​ក៏​ដោយ ព្រោះ​គាត់​យល់​ថា​បើ​ព្រះជាម្ចាស់​សន្យា​យ៉ាង​ណា ព្រះអង្គ​មុខ​ជា​ធ្វើ​តាម​យ៉ាង​នោះ​ដែរ។ ១២ ហេតុ​នេះ​ហើយ​បាន​ជា​មាន​មនុស្ស​ច្រើនឥត​គណនា ដូច​ផ្កាយ​នៅ​លើ​មេឃ និង​គ្រាប់​ខ្សាច់​នៅ​ឆ្នេរ​សមុទ្រ កើត​ចេញ​មក​ពី​មនុស្ស​តែ​ម្នាក់​ដែល​ចាស់​ជិត​ស្លាប់​ទៅ​ហើយ​នោះ​ផង។
១៣ បុព្វបុរស​ទាំង​នេះ​បាន​ស្លាប់​ទៅ ទាំង​នៅ​មាន​ជំនឿ​ដដែល ពួក​លោក​ឥត​បាន​ទទួល​អ្វីៗ​តាម​ព្រះបន្ទូល​សន្យា​ទេ តែ​បាន​ឃើញ និង​អបអរ​ទទួល​ពី​ចម្ងាយ ហើយ​ប្រកាស​ទទួល​ស្គាល់​ថាពួក​លោក​គ្រាន់​តែ​ជា​ជន​បរទេស ដែល​ធ្វើ​ដំណើរ​លើ​ផែនដី​នេះ​ប៉ុណ្ណោះ។ ១៤ អ្នក​ណា​និយាយ​ដូច្នេះ បង្ហាញ​អោយ​ឃើញ​ច្បាស់​ថា គេ​ស្វែង​រក​មាតុភូមិ​មួយ។ ១៥ ប្រសិន​បើ​បុព្វបុរស​ទាំង​នោះ នឹក​ស្រុក​ដែល​លោក​បាន​ចាក​ចេញ​មក លោក​មុខ​ជា​មាន​ឱកាស​វិល​ត្រឡប់​ទៅ​វិញ​ពុំខាន។ ១៦ តាម​ពិត ពួក​លោក​ចង់​បាន​មាតុភូមិ​មួយ​ដ៏​ល្អ​ប្រសើរ​ជាង គឺ​មាតុភូមិ​នៅ​ស្ថាន​បរមសុខ*​ឯណោះ។ ហេតុ​នេះ​ហើយ​បាន​ជា​ព្រះជាម្ចាស់​មិន​ខ្មាស​នឹង​អោយ​គេ​ហៅ​ព្រះអង្គ​ថា ជា​ព្រះ​របស់​បុព្វបុរស​ទាំង​នោះ​ឡើយ ដ្បិត​ព្រះអង្គ​បាន​រៀបចំ​ក្រុង​មួយ​សំរាប់​ពួក​លោក​រួច​ទៅ​ហើយ។
១៧ ដោយសារ​ជំនឿ លោក​អប្រាហាំ​បាន​យក​អ៊ីសាក​ទៅ​ថ្វាយ​ជា​យញ្ញបូជា នៅ​ពេល​ព្រះជាម្ចាស់​ល្បងល​មើល​ចិត្ត​លោក។ លោក​ថ្វាយ​កូន​តែ​មួយ​គត់​របស់​លោក ថ្វីដ្បិត​តែ​លោក​បាន​ទទួល​ព្រះបន្ទូល​សន្យា ១៨ ហើយ​ថ្វីដ្បិត​តែ​ព្រះជាម្ចាស់​មាន​ព្រះបន្ទូល​មក​កាន់​លោក​ថា «អ៊ីសាក​នឹង​បន្ត​ពូជពង្ស​អោយ​អ្នក»​ក៏​ដោយ។ ១៩ លោក​យល់​ឃើញ​ថា ព្រះជាម្ចាស់​មាន​ឫទ្ធានុភាព​អាច​ប្រោស​មនុស្ស​ស្លាប់​អោយ​រស់​ឡើង​វិញ​បាន។ ហេតុ​នេះ លោក​ក៏​បាន​ទទួល​កូន​មក​វិញ​ដែល​ជា​និមិត្តរូប​មួយ។
២០ ដោយសារ​ជំនឿ លោក​អ៊ីសាក​បាន​អោយ​ពរ​លោក​យ៉ាកុប និង​លោក​អេសាវ​ទុក​សំរាប់​អនាគត។
២១ ដោយសារ​ជំនឿ ពេល​លោក​យ៉ាកុប​ហៀប​នឹង​ទទួល​មរណភាព លោក​បាន​អោយ​ពរ​ដល់​កូនៗ​របស់​លោក​យ៉ូសែប ហើយ​លោក​ថ្វាយបង្គំ​ព្រះជាម្ចាស់ ដោយ​បន្ទន់​ខ្លួន​លើ​ឈើ​ច្រត់។
២២ ដោយសារ​ជំនឿ ពេល​លោក​យ៉ូសែប​ជិត​លា​ចាក​លោក​នេះ​ទៅ លោក​បាន​ថ្លែង​ទុក​ថា កូន​ចៅ​អ៊ីស្រាអែល​នឹង​ចាក​ចេញ​ពី​ស្រុក​អេស៊ីប ហើយ​លោក​ផ្ដាំ​គេ​អោយ​ធ្វើ​យ៉ាង​ណាៗ​ចំពោះ​ធាតុ​របស់​លោក។
២៣ ដោយសារ​ជំនឿ ពេល​លោក​ម៉ូសេ​កើត​មក ឪពុក​ម្ដាយ​បាន​លាក់​លោក​ទុក​ចំនួន​បី​ខែ ព្រោះ​ឃើញ​ទារក​ស្អាត ហើយ​គាត់​មិន​កោត​ខ្លាច​បញ្ជា​របស់​ស្ដេច​ទេ។
២៤ ដោយសារ​ជំនឿ លុះ​ដល់​ម៉ូសេ​ធំ​ពេញ​វ័យ​ហើយ លោក​មិន​ព្រម​អោយ​គេ​ហៅ​លោក​ថា ជា​កូន​របស់​បុត្រី​ព្រះចៅ​ផារ៉ោន​ទេ។ ២៥ លោក​សុខ​ចិត្ត​ស៊ូ​ទ្រាំ​រងទុក្ខ​លំបាក​រួម​ជា​មួយ​ប្រជារាស្ត្រ​របស់​ព្រះជាម្ចាស់ ជា​ជាង​សប្បាយ​នឹង​អំពើ​បាប​តែ​មួយភ្លែត​។ ២៦ លោក​យល់​ឃើញ​ថា លោក​រង​ការ​ប្រមាថ​មើលងាយ​ដូច​ព្រះគ្រិស្ដ ប្រសើរ​ជាង​បាន​ទ្រព្យ​សម្បត្តិ​នានា​នៅ​ស្រុក​អេស៊ីប ដ្បិត​លោក​ជាប់​ចិត្ត​នឹង​រង្វាន់​ដែល​នៅ​ខាង​មុខ។ ២៧ ដោយសារ​ជំនឿ លោក​បាន​ចាក​ចេញ​ពី​ស្រុក​អេស៊ីប​ឥត​ខ្លាច​ស្ដេច​ខ្ញាល់​ឡើយ ដ្បិត​លោក​កាន់​ចិត្ត​រឹងប៉ឹង​ហាក់​បី​ដូច​ជា​ឃើញ​ព្រះជាម្ចាស់ ដែល​មនុស្ស​ពុំ​អាច​មើល​ឃើញ។ ២៨ ដោយសារ​ជំនឿ លោក​បាន​ធ្វើ​ពិធី​បុណ្យ​ចម្លង* និង​ប្រោះ​ឈាម​ ដើម្បី​កុំ​អោយ​មច្ចុរាជ​ បៀតបៀន​កូន​ច្បង​របស់​ជន​ជាតិ​អ៊ីស្រាអែល​បាន​ឡើយ។ ២៩ ដោយសារ​ជំនឿ ជន​ជាតិ​អ៊ីស្រាអែល​បាន​ឆ្លង​សមុទ្រ​ក្រហម​ដូច​ដើរ​លើ​ដី​គោក រីឯ​ជន​ជាតិ​អេស៊ីប​ដែល​ខំ​ឆ្លង​មក​ដែរ ត្រូវ​ទឹក​សមុទ្រ​គ្រប​ពី​លើ​​ស្លាប់​អស់​ទៅ។
៣០ ដោយសារ​ជំនឿ ជន​ជាតិ​អ៊ីស្រាអែល​នាំ​គ្នា​ដើរ​ជុំវិញ​ក្រុង​យេរីខូ​ចំនួន​ប្រាំពីរ​ថ្ងៃ ហើយ​កំពែង​ក្រុង​ក៏​រលំ​អស់។ ៣១ ដោយសារ​ជំនឿ នាង​រ៉ាហាប​ជា​ស្ត្រី​ពេស្យា​ពុំ​បាន​វិនាស​អន្តរាយ​ជា​មួយ​ពួក​អ្នក​ដែល​ប្រឆាំង​នឹង​ព្រះជាម្ចាស់​ឡើយ ព្រោះ​នាង​បាន​ទទួល​ពួក​អ្នក​ស៊ើបការណ៍​ដោយ​មេត្រីភាព។
៣២ តើ​ខ្ញុំ​អាច​និយាយ​អ្វី​ទៀត? ខ្ញុំ​គ្មាន​ពេល​នឹង​និយាយ​អំពី​រឿង​លោក​គេឌាន លោក​បារ៉ាក់ លោក​សាំសុន លោក​យ៉ែបថា ព្រះបាទ​ដាវីឌ លោក​សាំយូអែល និង​ព្យាការី​នានា​ទេ។ ៣៣ ដោយសារ​ជំនឿ លោក​ទាំង​នោះ​បាន​ច្បាំង​នឹង​នគរ​ផ្សេងៗ បាន​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​សុចរិត បាន​ទទួល​អ្វីៗ​ដែល​ព្រះជាម្ចាស់​សន្យា​ប្រទាន​អោយ​បាន​បិទ​មាត់​សឹង្ហ ៣៤ បាន​ពន្លត់​ភ្លើង​ដែល​ឆេះ​សន្ធោសន្ធៅ បាន​គេច​ផុត​ពី​មុខ​ដាវ មាន​កម្លាំង​ឡើង​វិញ​នៅ​ពេល​ធ្លាក់​ខ្លួន​ឈឺ ខ្លាំង​ពូកែ​នៅ​ពេល​ច្បាំង ធ្វើ​អោយ​ខ្មាំង​សត្រូវ​បាក់​ទ័ព។ ៣៥ ស្ត្រីៗ​បាន​ឃើញ​ក្រុម​គ្រួសារ​របស់​ខ្លួន​ដែល​ស្លាប់​ទៅ​ហើយ​នោះ មាន​ជីវិត​រស់​ឡើង​វិញ។ អ្នក​ខ្លះ​សុខ​ចិត្ត​អោយ​គេ​ធ្វើ​ទារុណកម្ម មិន​ព្រម​អោយ​នរណា​ដោះ​លែង​ឡើយ ដើម្បី​អោយ​បាន​ជីវិត​រស់​ឡើង​វិញ​ក៏​ប្រសើរ​ជាង។ ៣៦ អ្នក​ខ្លះ​ទៀត​សុខ​ចិត្ត​អោយ​គេ​ចំអក​ឡកឡឺយ អោយ​គេ​វាយដំ ហើយ​ថែម​ទាំង​អោយ​គេ​ដាក់​ច្រវាក់​ឃុំឃាំង​ថែម​ទៀត​ផង។ ៣៧ អ្នក​ខ្លះ​ត្រូវ​គេ​យក​ដុំ​ថ្ម​គប់​សម្លាប់ ត្រូវ​គេ​សម្លាប់​ដោយ​អារ​នឹង​រណារ ត្រូវ​គេ​សម្លាប់​ដោយ​មុខ​ដាវ ត្រូវ​រសាត់​អណ្ដែត​ពី​កន្លែង​មួយ​ទៅ​កន្លែង​មួយ មាន​តែ​ស្បែក​ចៀម និង​ស្បែក​ពពែ​បិទបាំង​ខ្លួន ខ្វះ​ខាត​សព្វ​គ្រប់​ទាំង​អស់ ហើយ​ត្រូវ​គេ​ជិះជាន់​សង្កត់សង្កិន​ធ្វើ​បាប​ថែម​ទៀត​ផង។ ៣៨ លោកីយ៍​ពុំ​ស័ក្ដិសម​នឹង​អោយ​អ្នក​នោះ​រស់​នៅ​ជា​មួយ​ឡើយ ដូច្នេះ គេ​ទៅ​រស់​នៅ​តែល​តោល​តាម​វាល​រហោស្ថាន តាម​ភ្នំ តាម​រូង​ភ្នំ និង​តាម​រអាង​ភ្នំ។ ៣៩ ទោះ​បី​អ្នក​ទាំង​នោះ​ទទួល​សក្ខីភាព​ល្អ ព្រោះ​តែ​ជំនឿ​របស់​ខ្លួន​ក្ដី ក៏​គេ​ពុំ​បាន​ទទួល​អ្វីៗ​តាម​ព្រះបន្ទូល​សន្យា​ដែរ។ ៤០ ដោយ​ព្រះជាម្ចាស់​គ្រោង​ទុក​ថា​នឹង​ប្រទាន​អ្វីៗ​ដ៏​ល្អ​ប្រសើរ​មក​យើង ទ្រង់​ពុំ​បាន​ប្រោស​អ្នក​ទាំង​នោះ​អោយ​បាន​គ្រប់​លក្ខណៈ​មុន​យើង​ឡើយ។