53
Anutu mickeeŋgopieŋ jaŋere dâŋ
(Mi Mâ 14:1–7)
Mutucne jaŋe maŋjeŋiczi mueŋgopieŋ:
“Anutu moc mi jukac.”
Jaŋe repicne, hehesic‐jeŋic mamakâcne,
moczi moc wiac biaŋne mi eekac.
Anutu e sambâŋkonec fime wahaekac,
ehuc mâreŋŋic ŋondeŋ‐jeŋicko mamanahec moc juhuc,
Anutu wira basac ecneeŋgopieŋ me mâcne, i honeekac.
Jaŋe qâsoriekicne sasawa,
ʒeŋgoma repirembiŋ.
Moczi moc wiac biaŋne mi eekac,
arictac jâmbâŋ.
 
Sâqocne bapa, ŋicfâc‐nane ki sipiric ejareeŋgopieŋ,
jaŋe maŋfânâŋ tâmiric jufâreŋgopieŋ me?
Jaŋe Anutu noraonec nânâ nâipiehuc,
sifu no mi wâsicnueŋgopieŋ.
Jaŋe bipic tatara hâhâwicne ejareocmu,
bipic tatara iŋucne moc mi fua warewec.
Anutu e somâ râe‐gareniŋmu jaŋere me kike hezu qazuocmu.
Anutuzi behec‐jopawecte goki imac‐jopacmu.
 
Zioŋkonec Israerao bâbâpiaŋ fuazac me!
Anutuzi ŋicfâcne jaŋere juju hata herisieocmuo,
Jakobozi ʒeri eocmu, â Israezi bubiaŋ manaocmu.