19
เรื่องของผัวเมียละกั๋น
1 หลังจากตี้พระเยซูอู้เรื่องหมู่นี้แล้ว ก็ออกจากแคว้นกาลิลีเตียวตางเข้าไปแคว้นยูเดียตี้อยู่แหมเผิกนึ่งของแม่น้ำจอร์แดน
2 มีคนติดต๋ามพระเยซูไปเป๋นจ๋ำนวนนัก พระองค์ก็ฮักษาคนเป๋นพยาธิในหมู่เขาตี้หั้น
3 หมู่ฟาริสีบางคนมาลองเจิงพระเยซู ถามว่า “จะผิดบทบัญญัติก่อ ถ้าผัวจะละเมียเหีย บ่ว่าจะมีสาเหตุมาจากเรื่องอะหยังก็ต๋าม”
4 พระเยซูตอบว่า “หมู่ต้านบ่เกยอ่านกา ว่าต๋อนเก๊าหัวทีพระผู้สร้างได้สร้างคนเป๋นป้อจายกับแม่ญิง
5 พระเจ้าอู้ว่า ‘ย้อนจาอั้นป้อจายจะแยกจากป้อแม่ของตั๋วไปอยู่ฮ่วมผูกพันกั๋นกับเมีย ตึงสองคนจะก๋ายเป๋นคนๆ เดียวกั๋น’
6 กับจะบ่เป๋นสองคนแหมต่อไป แต่เป๋นคนๆ เดียวกั๋น ย้อนจาอั้นสิ่งตี้พระเจ้าได้มัดได้ปันเข้าตวยกั๋นแล้ว บ่ดีหื้อใผมาเตเขาตึงสองออกจากกั๋นเน่อ”
7 หมู่ฟาริสีถามแหมว่า “เป๋นจาใดโมเสสเถิงสั่งหื้อเขียนใบหย่าหื้อเมียเหีย แล้วก็ละนางไปได้เลย”
8 พระเยซูตอบว่า “โมเสสยอมหื้อหมู่ต้านละเมียได้ ย้อนว่าหมู่ต้านหลึกหลึ่ง แต่พระเจ้าบ่ได้ตั้งใจ๋หื้อเป๋นไปจาอั้นตั้งแต่เก๊าแต่เหง้า
9 แต่เฮาบอกต้านตังหลายว่า ป้อจายคนใดละเมียแล้วไปมีเมียใหม่ ย้อนสาเหตุอื่นๆ เว้นแต่เมียไปเล่นจู๊ ก็ถือว่าผิดเรื่องก๋านล่วงประเวณี”
10 หมู่สาวกอู้กับพระเยซูว่า “ถ้ามีข้อนี้ข้อเดียวตี้ป้อจายจะละเมียได้ บ่แต่งงานเหียเลยจะดีเหลือก่อน”
11 พระเยซูตอบว่า “บ่ใจ้ว่ากู้คนยอมฮับกำนี้ได้ แต่จะมีบางคนเต้าอั้นตี้พระเจ้าเยียะหื้อฮับได้
12 อย่างบางคนเกิดมาเป๋นจาอั้น บางคนถูกยับต๋อนเหียและบางคนบ่แต่งงานย้อนหันแก่แผ่นดินสวรรค์ ถ้าใผยอมฮับกำสอนนี้ได้ก็หื้อยอมฮับเต๊อะ”
พระเยซูปั๋นปอนหละอ่อน
13 ต๋อนนั้นมีบางคนปาหละอ่อนหน้อยๆ ของหมู่เขาเข้ามาหาพระเยซู เปื้อหื้อพระองค์วางมือกับอธิษฐานเผื่อ แต่หมู่สาวกว่าหื้อ
14 แต่พระเยซูบอกว่า “หื้อหมู่หละอ่อนเข้ามาหาเฮาเต๊อะ บ่ดีห้ามเขาไว้ ย้อนว่าแผ่นดินสวรรค์เป๋นของคนตี้เผียบเหมือนหละอ่อนหมู่นี้”
15 หลังจากตี้พระเยซูวางมือปั๋นปอนหละอ่อนหมู่นั้นแล้ว พระองค์ก็ออกไปจากตี้หั้น
พระเยซูอู้กับเศรษฐีเรื่องจีวิตนิรันดร์
16 มีป้อจายคนนึ่งมาหาพระเยซูถามว่า “อาจ๋ารย์ ข้าพเจ้าจะต้องเยียะความดีอะหยังพ่องเถิงจะได้จีวิตนิรันดร์”
17 พระเยซูตอบว่า “เป๋นจาใดต้านเถิงถามเฮาว่าอะหยังดี มีก้าพระเจ้าเต้าอั้นตี้ดี ถ้าต้านต้องก๋านจะมีจีวิตนิรันดร์ก็ต้องเยียะต๋ามบทบัญญัติ”
18 ป้อจายคนนั้นถามว่า “ข้อไหนพ่อง” พระเยซูตอบว่า “ข้อตี้ว่า ‘ห้ามฆ่าคน ห้ามเป๋นจู๊ผัวเมียเปิ้น ห้ามลักของของเปิ้น ห้ามเป๋นพยานตี้อู้บ่แต๊
19 จงเคารพนับถือป้อแม่ของตั๋ว แล้วจงฮักเปื้อนบ้านเหมือนฮักตั๋วเก่า’ ”
20 ป้อจายหนุ่มคนนั้นตอบว่า “ข้อต่างๆ ในบทบัญญัตินี้ ข้าพเจ้าได้ถือฮักษากู้ข้อบ่ได้ขาดอยู่แล้ว ยังมีอะหยังตี้จะต้องเยียะแหมก่อ”
21 พระเยซูตอบว่า “ถ้าต้านต้องก๋านเป๋นคนดีพร้อมในสายต๋าของพระเจ้า ต้านจะต้องไปขายของกู้อย่างตี้ต้านมีอยู่ แล้วเอาสตางค์ไปแจกคนตุ๊กคนจ๋น ต้านจึงจะมีสมบัติในสวรรค์ แล้วตวยเฮามาเป๋นสาวกของเฮาเต๊อะ”
22 เมื่อป้อจายหนุ่มคนนั้นได้ยินจาอั้น ก็เตียวออกไปด้วยใจ๋เป๋นตุ๊ก ย้อนว่าเขารวยนักขนาด
23 พระเยซูอู้กับหมู่สาวกว่า “เฮาบอกความจริงแก่ต้านตังหลายว่า คนรวยจะเข้าในแผ่นดินสวรรค์ก็ยากนักแก
24 เฮาขอบอกหมู่ต้านแหมเตื้อว่า ตั๋วอูฐลอดเข้าฮูเข็ม ยังง่ายเหลือตี้คนรวยจะเข้าในแผ่นดินของพระเจ้าแหมก่อน”
25 เมื่อหมู่สาวกได้ยินจาอั้น ก็ปากั๋นงืดขนาด ถามว่า “ถ้าจาอั้น ใผจะรอดป๊นบาปโต้ษได้”
26 พระเยซูผ่อหมู่สาวกแล้วอู้ว่า “สำหรับคน เป๋นไปบ่ได้อยู่แล้ว แต่สำหรับพระเจ้ากู้สิ่งกู้อย่างเป๋นไปได้ตึงหมด”
27 เปโตรถามพระเยซูว่า “ผ่อลอ หมู่เฮาได้ละกู้สิ่งกู้อย่างเปื้อติดต๋ามอาจ๋ารย์มา แล้วหมู่เฮาจะได้อะหยังตอบแตนพ่อง”
28 พระเยซูตอบว่า “เฮาบอกความจริงแก่ต้านตังหลายว่า ในยุคใหม่ บุตรมนุษย์จะนั่งบนบัลลังก์อันยิ่งใหญ่ แล้วต้านตังหลายตี้ได้ตวยเฮา ก็จะได้นั่งบนบัลลังก์สิบสองตี้ เปื้อตัดสินสิบสองผะกุ๋นของคนอิสราเอล
29 กู้คนตี้ละบ้าน กาว่าละปี้น้อง ละป้อแม่ ละลูกๆ กาว่าละไฮ่นาย้อนหันแก่เฮา ก็จะได้ฮับผลตอบแตนเป๋นร้อยเต้า กับจะได้ฮับจีวิตนิรันดร์ตวย
30 แต่มีหลายคนตี้เป๋นคนตังเก๊าในต๋อนนี้ จะก๋ายเป๋นคนตังป๋าย กับคนตังป๋ายต๋อนนี้ จะก๋ายไปเป๋นคนตังเก๊า”