20
กำเผียบเรื่องคนงานฮับก้าจ้างเต้ากั๋น
1 “แผ่นดินสวรรค์เผียบเหมือนเจ้าของสวนคนนึ่ง ตี้ออกจากเฮือนไปเจ๊ามืด เปื้อไปจ้างคนงานมาเยียะก๋านในสวนองุ่นของเปิ้น
2 เมื่อตกลงกั๋นแล้วว่าจะหื้อก้าแฮงนึ่งเดนาริอันต่อวัน แล้วก็ส่งคนงานเข้าไปเยียะก๋านในสวนองุ่น
3 “ประมาณเก้าโมงเจ๊า เจ้าของสวนก็เตียวเข้าไปตี้กาดแหม ก็หันบางคนยืนอยู่บ่ดาย บ่ได้เยียะก๋านอะหยัง
4 เจ้าของสวนอู้ว่า ‘ถ้าหมู่เจ้าไปเยียะก๋านในสวนองุ่นของเฮา เฮาจะหื้อก้าจ้างต๋ามสมควร’
5 คนหมู่นั้นก็ตกลงไปเยียะก๋าน ในสวนองุ่น ประมาณเติงตอน เจ้าของสวนก็ออกไปแหม บ่ายสามโมงแล้วก็ยังออกไปเยียะจาอั้นเหมือนกั๋น
6 ประมาณห้าโมงแลง เจ้าของสวนก็ออกไปแหมเตื้อ ก็หันบางคนยืนอยู่บ่ดาย เปิ้นก็เข้าไปถามคนหมู่นั้นว่า ‘เป๋นจาใดหมู่เจ้าเถิงยืนตี้นี่ บ่เยียะก๋านอะหยังวันค่ำจาอี้’
7 “เขาหมู่นั้นตอบว่า ‘บ่มีใผจ้างหมู่เฮา’ เจ้าของสวนก็จวนหมู่เขาว่า ‘ไปเยียะก๋านตี้สวนองุ่นของเฮาบ๋อ’
8 “ตกเมื่อแลงวันนั้นเถิงเวลาเลิกงานแล้ว เจ้าของสวนสั่งหัวหน้าคนงานว่า ‘ไปฮ้องคนงานตึงหมดมา แล้วจ่ายก้าแฮงหื้อหมู่เขา จ่ายต๋ามลำดับตั้งแต่คนมาเมื่อลูนจ๋นเถิงคนตี้มาเก๊าหัวที’
9 “คนงานตี้มาเมื่อลูนต๋อนห้าโมงแลง ได้ก้าแฮงไปคนละนึ่งเดนาริอัน
10 หมู่คนงานฮับจ้างตี้มาก่อนก็คาดว่าจะได้นักเหลือนั้น แต่ก็ได้คนละนึ่งเดนาริอันเต้ากั๋นหมด
11 เมื่อหมู่เขาฮับก้าแฮงไปแล้ว ก็จ่มว่าหื้อเจ้าของสวนว่า
12 ‘คนหมู่นั้นเยียะก๋านจั้วโมงเดียว แต่ได้ก้าแฮงเต้ากับหมู่เฮาตี้เยียะก๋านฮิมต๋ายอยู่ก๋างแดดฮ้อนวันค่ำ’
13 “เจ้าของสวนองุ่นก็ตอบคนนึ่งในหมู่คนนั้นว่า ‘เปื้อนเหย เฮาบ่ได้โก๋งเจ้าเน่อ ก็ตกลงก้าแฮงกั๋นไว้แล้วว่านึ่งเดนาริอันบ่ใจ้กา
14 ฮับก้าแฮงของเจ้าแล้วไปเหียเต๊อะ เฮาปอใจ๋จะจ่ายหื้อคนตี้เฮาจ้างมาเมื่อลูนเต้ากับตี้เฮาจ่ายหื้อเจ้า
15 เฮามีสิทธิ์ตี้จะเยียะจาอี้กับสตางค์ของเฮา กาว่าเจ้าขอยย้อนเฮาใจ๋กว้างจาอั้นกา’
16 “แต่มีหลายคนตี้เป๋นคนตังเก๊าในต๋อนนี้ จะก๋ายเป๋นคนตังป๋าย กับคนตังป๋ายต๋อนนี้ จะก๋ายไปเป๋นคนตังเก๊า”
พระเยซูตวายตั๊กเรื่องก๋านต๋ายของพระองค์แหมเตื้อ
17 ต๋อนตี้พระเยซูก่ำลังเตียวตางไปกรุงเยรูซาเล็ม พระองค์ฮ้องสาวกตึงสิบสองคนหื้อออกจากคนตังหลายมาอยู่เปาะกั๋น แล้วอู้กับหมู่เขาว่า
18 “ผ่อเน่อ หมู่เฮาก่ำลังจะไปกรุงเยรูซาเล็ม แล้วบุตรมนุษย์จะถูกหักหลังหื้ออยู่ในอำนาจของหมู่หัวหน้าปุโรหิตกับหมู่ธรรมาจ๋ารย์ เขาหมู่นั้นจะตัดสินลงโต้ษต้านเถิงต๋าย
19 แล้วจะมอบต้านหื้อกับคนต่างจ้าดเฆี่ยนตี๋กับเยาะเย้ย แล้วก็ปาไปเขิงตี้ไม้ก๋างเขนจ๋นต๋าย แต่ในวันตี้สามพระเจ้าจะเยียะหื้อเป๋นขึ้นจากความต๋าย”
พระเยซูสอนเรื่องก๋านฮับใจ๊คนอื่น
20 แม่ของยากอบกับยอห์นตี้เป๋นลูกบ่าวของเศเบดี สามคนแม่ลูกปากั๋นมาหาพระเยซู นางคุกเข่าลงแล้วขอหื้อพระองค์เยียะหื้อนางอย่างนึ่ง
21 พระเยซูถามนางว่า “มีเรื่องอะหยังกา” นางตอบว่า “เมื่อพระองค์ขึ้นเป๋นเจ้าองค์นั้นแล้ว ขอหื้อลูกบ่าวตึงสองคนของข้าเจ้านั่งอยู่เผิกขวาคนนึ่ง เผิกซ้ายคนนึ่งตวยเน่อ”
22 พระเยซูตอบว่า “หมู่ต้านบ่ฮู้ว่า ก่ำลังขออะหยัง ต้านจะกิ๋นน้ำจากถ้วยแห่งความตุ๊กตี้เฮาจะกิ๋นได้กา” เขาตึงสองตอบว่า “ได้ก่า”
23 พระเยซูบอกเขาว่า “หมู่ต้านจะได้กิ๋นจากถ้วยของเฮาแน่นอน แต่ตี้จะหื้อใผนั่งเผิกขวาเผิกซ้ายของเฮานั้น บ่ใจ้เฮาเป๋นคนจัดหื้อนั่งเน่อ แต่พระบิดาของเฮาเต้าอั้นตี้เป๋นผู้เลือกว่าจะหื้อใผนั่งตั๊ดไหน”
24 เมื่อหมู่สาวกแหมสิบคนได้ยินจาอั้น ก็ปากั๋นโขดสองคนปี้น้องนั้น
25 พระเยซูก็ฮ้องหมู่เขาตึงหมดมาหา แล้วอู้ว่า “ต้านตังหลายก็ฮู้แล้วว่าผู้ปกครองของคนต่างจ้าด วางตั๋วเป๋นนายเหนือเขาตังหลาย หมู่ผู้นำก็ใจ๊อำนาจเหนือเขาตังหลายตวย
26 แต่สำหรับหมู่ต้านนั้นบ่เป๋นจาอั้นเน่อ ในหมู่ต้านถ้าใผคนใดใค่เป๋นใหญ่ ก็หื้อเขาเป๋นผู้ฮับใจ๊หมู่ต้าน
27 ถ้าใผคนใดใค่เป๋นใหญ่เหลือเปิ้น ก็ต้องยอมสมัครใจ๋เป๋นคนฮับใจ๊ของหมู่ต้าน
28 เหมือนเดียวกั๋นกับบุตรมนุษย์ตี้บ่ได้มาเปื้อหื้อคนอื่นฮับใจ๊ แต่มาเปื้อฮับใจ๊คนอื่น แล้วก็สละจีวิตของต้านเปื้อเป๋นก้าไถ่คนจ๋ำนวนนักหื้อรอดป๊นบาปโต้ษ”
พระเยซูฮักษาคนต๋าบอดสองคน
29 ต๋อนตี้พระเยซูกับสาวกก่ำลังออกจากเมืองเยรีโค มีคนเตียวไปตวยเป๋นจ๋ำนวนนัก
30 มีคนต๋าบอดสองคนนั่งอยู่ฮิมหนตาง เมื่อได้ยินว่าพระเยซูก่ำลังเตียวก๋ายมา ก็ฮ้องเอิ้นเสียงดังว่า “องค์พระผู้เป๋นเจ้า บุตรของกษัตริย์ดาวิดเหย ขอโผดอินดูเฮาสองคนตวยเต๊อะ”
31 คนตังหลายปากั๋นด่าคนต๋าบอดสองคนนั้นหื้อดักเหีย แต่เขาก็เอิ้นดังขึ้นติกๆ ว่า “องค์พระผู้เป๋นเจ้า บุตรของกษัตริย์ดาวิดเหย ขอโผดอินดูหมู่เฮาสองคนน่อยเต๊อะ”
32 พระเยซูก็เลยหยุด แล้วฮ้องมาถามว่า “เจ้าต้องก๋านหื้อเฮาเยียะอะหยังหื้อกา”
33 คนต๋าบอดตอบว่า “องค์พระผู้เป๋นเจ้า หมู่เฮาใค่ผ่อหัน”
34 พระเยซูอินดูเขา ก็เลยเอามือจิตี้แก่นต๋าของเขา เขาตึงสองก็ผ่อหันบ่าเดี่ยวนั้นเลย แล้วเขาก็ตวยพระองค์ไป