۱  هللویاه، زیرا خدای ما را سراییدن نیکو است و دل پسند، و تسبیح خواندن شایسته است! ۲  خداوند اورشلیم را بنامی کند و پراکندگان اسرائیل را جمع می‌نماید. ۳  شکسته دلان را شفا می‌دهد و جراحت های ایشان را می‌بندد. ۴  عدد ستارگان را می‌شمارد وجمیع آنها را به نام می‌خواند. ۵  خداوند ما بزرگ است و قوت او عظیم و حکمت وی غیرمتناهی. ۶  خداوند مسکینان را برمی افرازد و شریران را به زمین می‌اندازد. ۷  خداوند را با تشکر بسرایید. خدای ما را با بربط سرود بخوانید. ۸  که آسمانهارا با ابرها می‌پوشاند و باران را برای زمین مهیامی نماید و گیاه را بر کوهها می‌رویاند. ۹  که بهایم را آذوقه می‌دهد و بچه های غراب را که او رامی خوانند. ۱۰  در قوت اسب رغبت ندارد، و ازساقهای انسان راضی نمی باشد. ۱۱  رضامندی خداوند از ترسندگان وی است و از آنانی که به رحمت وی امیدوارند.

۱۲ ‌ای اورشلیم، خداوند را تسبیح بخوان. ای صهیون، خدای خود را حمد بگو. ۱۳  زیرا که پشت بندهای دروازه هایت را مستحکم کرده وفرزندانت را در اندرونت مبارک فرموده است. ۱۴  که حدود تو را سلامتی می‌دهد و تو را ازمغز گندم سیر می‌گرداند. ۱۵  که کلام خود را برزمین فرستاده است و قول او به زودی هر‌چه تمام تر می‌دود. ۱۶  که برف را مثل پشم می‌باراند، و ژاله را مثل خاکستر می‌پاشد. ۱۷  که تگرگ خودرا در قطعه‌ها می‌اندازد؛ و کیست که پیش سرمای او تواند ایستاد؟ ۱۸  کلام خود را می‌فرستد وآنها را می‌گدازد. باد خویش را می‌وزاند، پس آبها جاری می‌شود. ۱۹  کلام خود را به یعقوب بیان کرده، و فرایض و داوریهای خویش را به اسرائیل. ۲۰  با هیچ امتی چنین نکرده است و داوریهای او را ندانسته‌اند. هللویاه!