๓๐
ร้องคร่ำครวญให้กับอียิปต์
๑ พระผู้เป็นเจ้ากล่าวกับข้าพเจ้าดังนี้ว่า
๒ “บุตรมนุษย์เอ๋ย เจ้าจงเผยความว่า พระผู้เป็นเจ้าผู้ยิ่งใหญ่กล่าวดังนี้
จงร้องไห้ฟูมฟาย วิบัติแก่วันนั้น
๓ เพราะวันนั้นใกล้จะถึงแล้ว
วันของพระผู้เป็นเจ้าใกล้จะถึงแล้ว
จะเป็นวันแห่งเมฆหมอก
เวลาแห่งการพิพากษาบรรดาประชาชาติ
๔ ดาบจะฟาดฟันลงที่อียิปต์
ความเจ็บปวดรวดร้าวจะเกิดแก่คูช
เมื่อมีการล้มตายในอียิปต์
และความมั่งคั่งจะถูกยึดไป
และรากฐานของอียิปต์จะพังทลายลง
๕ คูช พูต ลูด อาระเบีย ลิเบีย และประชาชนของแผ่นดินที่ร่วมพันธสัญญาจะล้มตายด้วยดาบไปกับพวกเขา”
๖ พระผู้เป็นเจ้ากล่าวดังนี้ว่า
“บรรดาพันธมิตรของอียิปต์จะล้มลง
และความยโสในพละกำลังของอียิปต์จะดิ่งลง
ตั้งแต่มิกดลถึงสิเอเน
พวกเขาจะล้มลงด้วยดาบที่อยู่ในอียิปต์เอง”
พระผู้เป็นเจ้าผู้ยิ่งใหญ่ประกาศดังนั้น
๗ “และอียิปต์จะเป็นที่รกร้างในท่าม
กลางดินแดนทั้งหลายที่รกร้าง
และเมืองทั้งหลายของพวกเขาจะ
อยู่ในท่ามกลางเมืองที่พินาศ
๘ แล้วพวกเขาจะรู้ว่า
เราคือพระผู้เป็นเจ้าเวลาที่เราเผาอียิปต์
และทุกคนที่เข้ามาช่วยก็พินาศไปด้วย
๙ ในวันนั้น บรรดาผู้ส่งข่าวจากเราจะออกไปกับเรือ พวกเขาจะทำให้ประชาชชนของคูชหวาดกลัว และพวกเขาจะเจ็บปวดรวดร้าวในวันแห่งการพิพากษาอียิปต์ ดูเถิด มันจะเกิดขึ้นแน่”
๑๐ พระผู้เป็นเจ้าผู้ยิ่งใหญ่กล่าวดังนี้ว่า
“เราจะทำให้ฝูงชนของอียิปต์พินาศลง
ด้วยมือของเนบูคัดเนสซาร์ กษัตริย์แห่งบาบิโลน
๑๑ ทั้งเขาและชนชาติของเขา ซึ่งโหดร้ายที่สุดในบรรดาประชาชาติ
จะถูกนำเข้ามาทำลายแผ่นดินให้พินาศ
พวกเขาจะชักดาบต่อสู้อียิปต์
และทั้งแผ่นดินจะมีคนตายมากมาย
๑๒ เราจะทำให้แม่น้ำไนล์เหือดแห้ง
และขายแผ่นดินให้แก่คนชั่วร้าย
เราจะทำให้แผ่นดินและทุกสิ่งในที่นั้น
วิบัติด้วยการกระทำของชนต่างชาติ
เราคือพระผู้เป็นเจ้า เราได้กล่าวแล้ว”
๑๓ พระผู้เป็นเจ้าผู้ยิ่งใหญ่กล่าวดังนี้ว่า
“เราจะกำจัดรูปเคารพ
และทำให้รูปสลักในเมมฟิสหมดสิ้นไป
จะไม่มีผู้ยิ่งใหญ่จากแผ่นดินอียิปต์อีกต่อไป
และเราจะทำให้ทั่วทั้งอียิปต์หวาดกลัว
๑๔ เราจะทำให้เมืองปัทโรสเป็นที่รกร้าง
และจะเผาเมืองโศอัน
และจะลงโทษเธเบส
๑๕ เราจะกระหน่ำการลงโทษของเราลงบนเปลูเซียม
ซึ่งเป็นป้อมปราการอันแข็งแกร่งของอียิปต์
และกำจัดประชาชนของเธเบส
๑๖ เราจะเผาอียิปต์
เมืองเปลูเซียมจะเจ็บปวดแสนสาหัส
เธเบสจะถูกโจมตี
และเมมฟิสจะเผชิญศัตรูตลอดเวลา
๑๗ บรรดาชายหนุ่มของเมืองโอนและพีเบเสทจะล้มตายเพราะดาบ
และบรรดาผู้หญิงจะถูกจับไปเป็นเชลย
๑๘ จะเป็นวันแห่งความมืดที่ทาปานเหส
เมื่อเราหักคานแอกของอียิปต์
ความยโสในพลังของอียิปต์จะสิ้นลง
และจะถูกครอบคลุมด้วยเมฆหมอก
บรรดาบุตรหญิงของอียิปต์จะถูกจับไปเป็นเชลย
๑๙ เราจะลงโทษอียิปต์เช่นนั้น
แล้วพวกเขาจะรู้ว่าเราคือพระผู้เป็นเจ้า”
อียิปต์จะตกเป็นของบาบิโลน
๒๐ ในวันที่เจ็ดของเดือนแรก ปีที่สิบเอ็ด พระผู้เป็นเจ้ากล่าวกับข้าพเจ้าดังนี้ว่า
๒๑ “บุตรมนุษย์เอ๋ย เราได้หักแขนของฟาโรห์กษัตริย์แห่งอียิปต์ และดูเถิด แขนยังไม่ได้รักษาหรือพันด้วยผ้าพันแผล เพื่อให้แข็งแรงดีจนถือดาบได้”
๒๒ ฉะนั้น พระผู้เป็นเจ้าผู้ยิ่งใหญ่กล่าวดังนี้ว่า “ดูเถิด เราจะขัดขวางฟาโรห์กษัตริย์ของอียิปต์ และเราจะหักแขนทั้งสองข้างของเขา ทั้งแขนข้างที่แข็งแรงและข้างที่หักแล้ว และเราจะทำให้ดาบหลุดจากมือของเขา
๒๓ เราจะทำให้ชาวอียิปต์กระจัดกระจายไปในท่ามกลางบรรดาประชาชาติ และจะทำให้พวกเขากระเจิดกระเจิงไปในหลายดินแดน
๒๔ และเราจะทำให้แขนของกษัตริย์แห่งบาบิโลนแข็งแกร่ง เราจะยื่นดาบไว้ในมือของเขา และเราจะหักแขนทั้งสองข้างของฟาโรห์ เขาจะโอดครวญต่อหน้ากษัตริย์แห่งบาบิโลนอย่างกับคนที่บาดเจ็บสาหัสเจียนตาย
๒๕ เราจะทำให้แขนของกษัตริย์แห่งบาบิโลนแข็งแกร่ง แต่แขนของฟาโรห์จะหลุด แล้วพวกเขาจะรู้ว่า เราคือพระผู้เป็นเจ้าเมื่อเรายื่นดาบของเราไว้ในมือของกษัตริย์แห่งบาบิโลน และเขาก็ยื่นมันออกต่อสู้แผ่นดินอียิปต์
๒๖ เราจะทำให้ชาวอียิปต์กระจัดกระจายไปในท่ามกลางบรรดาประชาชาติ และจะทำให้พวกเขากระเจิดกระเจิงไปในหลายดินแดน แล้วพวกเขาจะรู้ว่า เราคือพระผู้เป็นเจ้า”