๒๙
การเผยความกล่าวโทษอียิปต์
๑ ในวันที่สิบสองของเดือนสิบ ปีที่สิบ พระผู้เป็นเจ้ากล่าวกับข้าพเจ้าดังนี้ว่า
๒ “บุตรมนุษย์เอ๋ย จงหันหน้าสู่ฟาโรห์กษัตริย์แห่งอียิปต์ และเผยความกล่าวโทษเขาและชาวอียิปต์ทั้งปวง
๓ จงพูดกับพวกเขาว่า พระผู้เป็นเจ้าผู้ยิ่งใหญ่กล่าวดังนี้
‘ดูเถิด เราจะขัดขวางเจ้า
ฟาโรห์กษัตริย์แห่งอียิปต์
มังกรใหญ่ที่นอนอยู่ในท่ามกลาง
แม่น้ำหลายสาย
เจ้าพูดดังนี้ว่า “แม่น้ำไนล์เป็นของเรา
เราสร้างมันขึ้นมาเอง”
๔ เราจะใช้เบ็ดเกี่ยวขากรรไกรของเจ้า
และจะทำให้ปลาในแม่น้ำของเจ้าติดที่เกล็ดของเจ้า
และเราจะลากเจ้าขึ้นมาจากกลางแม่น้ำของเจ้า
พร้อมกับปลาทุกตัวจากแม่น้ำของเจ้า
ที่ติดเกล็ดของเจ้ามาด้วย
๕ และเราจะเหวี่ยงเจ้าเข้าไปในถิ่นทุรกันดาร
ทั้งตัวเจ้าและปลาทุกตัวจากแม่น้ำของเจ้า
เจ้าจะตกบนทุ่งกว้าง
และจะไม่มีใครเก็บหรือรวบรวมเจ้า
เราจะให้เจ้าเป็นอาหารแก่พวก
สัตว์ป่าบนโลกและนกในอากาศ
๖ แล้วบรรดาผู้อยู่อาศัยของอียิปต์จะรู้ว่า เราคือพระผู้เป็นเจ้า
เพราะพวกเขาเป็นเหมือนไม้เท้าที่ทำจากไม้อ้อสำหรับพงศ์พันธุ์อิสราเอลตลอดมา
๗ เมื่อมือของพวกเขาคว้าเจ้า เจ้าก็หักและฉีกบ่าของพวกเขา และเมื่อพวกเขาพิงเจ้า เจ้าก็หักและทำให้ตะโพกของพวกเขาสั่นสะท้าน’
๘ ฉะนั้น พระผู้เป็นเจ้าผู้ยิ่งใหญ่กล่าวดังนี้ว่า ‘ดูเถิด เราจะนำคนมาต่อสู้กับเจ้า และเราจะทำลายประชาชนและสัตว์เลี้ยง
๙ แผ่นดินอียิปต์จะเป็นที่รกร้างและพินาศ แล้วพวกเขาจะรู้ว่า เราคือพระผู้เป็นเจ้า
เพราะเจ้าพูดดังนี้ว่า “แม่น้ำไนล์เป็นของเรา เราสร้างมันขึ้นมาเอง”
๑๐ ฉะนั้นเราจะขัดขวางเจ้าและแม่น้ำของเจ้า และเราจะทำให้แผ่นดินอียิปต์พินาศและกลายเป็นที่รกร้าง ตั้งแต่มิกดลถึงสิเอเน ไกลไปจนถึงชายแดนคูช
๑๑ จะไม่มีเท้าของมนุษย์คนไหนเดินผ่านไป จะไม่มีเท้าของสัตว์ป่าตัวไหนเดินผ่านไป มันจะไม่เป็นที่อยู่อาศัยเป็นเวลา 40 ปี
๑๒ และเราจะทำให้แผ่นดินอียิปต์เป็นที่รกร้างในท่ามกลางหลายดินแดนที่พินาศ และเมืองต่างๆ ของอียิปต์จะเป็นที่รกร้างเป็นเวลา 40 ปีในบรรดาเมืองที่พินาศ เราจะทำให้ชาวอียิปต์กระจัดกระจายไปในท่ามกลางบรรดาประชาชาติ และจะทำให้พวกเขากระเจิดกระเจิงไปในหลายดินแดน’ ”
๑๓ พระผู้เป็นเจ้าผู้ยิ่งใหญ่กล่าวดังนี้ว่า “เมื่อสิ้น 40 ปีแล้ว เราจะรวบรวมชาวอียิปต์จากบรรดาชนชาติที่พวกเขากระจัดกระจายไปอยู่
๑๔ และเราจะทำให้ความอุดมสมบูรณ์ของอียิปต์คืนสู่สภาพเดิม และนำพวกเขากลับสู่แผ่นดินปัทโรสซึ่งเป็นแผ่นดินดั้งเดิมของพวกเขา และพวกเขาจะเป็นอาณาจักรที่ตกต่ำอยู่ที่นั่น
๑๕ อียิปต์จะตกต่ำที่สุดในบรรดาอาณาจักรทั้งหลาย และจะไม่มีวันยกย่องตนเองเหนือบรรดาประชาชาติ และเราจะทำให้พวกเขาอ่อนกำลังจนปกครองประชาชาติเหล่านั้นไม่ได้อีก
๑๖ และอียิปต์จะไม่มีวันเป็นที่พึ่งพาของพงศ์พันธุ์อิสราเอลอีกต่อไป แต่จะเตือนใจในการทำบาปของพวกเขาโดยที่หันไปขอความช่วยเหลือจากอียิปต์ แล้วพวกเขาจะรู้ว่า เราคือพระผู้เป็นเจ้าผู้ยิ่งใหญ่”
๑๗ ในวันแรกของเดือนแรก ปีที่ยี่สิบเจ็ด พระผู้เป็นเจ้ากล่าวกับข้าพเจ้าดังนี้ว่า
๑๘ “บุตรมนุษย์เอ๋ย เนบูคัดเนสซาร์กษัตริย์แห่งบาบิโลนบัญชากองทัพของเขาให้สู้รบกับไทระอย่างหนัก ทหารทุกคนถูกโกนศีรษะ และแบกหามจนบ่าสึกกร่อน แต่ทั้งตัวเขาและกองทัพของเขาไม่ได้รับสิ่งใดจากไทระ แม้แต่ค่าชดใช้แรงงานที่สูญเสียไปก็ตาม”
๑๙ ฉะนั้น พระผู้เป็นเจ้าผู้ยิ่งใหญ่กล่าวดังนี้ว่า “ดูเถิด เราจะมอบแผ่นดินอียิปต์ให้แก่เนบูคัดเนสซาร์กษัตริย์แห่งบาบิโลน เขาจะขนความมั่งมีของอียิปต์และยึดของที่ปล้นไป ให้เป็นค่าแรงของกองทัพของเขา
๒๐ เราได้มอบอียิปต์ให้แก่เขาเป็นค่าแรงที่เขาพยายามลงแรง เพราะเขาและกองทัพของเขาทำเพื่อเรา” พระผู้เป็นเจ้าผู้ยิ่งใหญ่ประกาศดังนั้น
๒๑ “ในวันนั้น เราจะทำให้พละกำลังผุดขึ้นเพื่อพงศ์พันธุ์อิสราเอล และเราจะเปิดปากของเจ้าในหมู่พวกเขา แล้วพวกเขาจะรู้ว่า เราคือพระผู้เป็นเจ้า”