34
Пәрвәрдигарниң күни •••• Едомниң җазалинишлири
1 Йеқин келиңлар, и әлләр, аңлаңлар!
И қовм-хәлиқләр, қулақ селиңлар!
Йәр-зимин вә униңдики барлиқ мәвҗудатлар,
Җими аләм вә униң ичидин чиққан һәммә мәвҗудатлар,
Тиңшаңлар!
2 Чүнки Пәрвәрдигарниң барлиқ әлләргә қарита ғәзиви бар,
Униң дәрғәзиви уларниң барлиқ қошунлириға қарши туриду;
У уларни һалакәткә пүтүп қойған,
Уларни қирғинчилиққа тапшурувәткән;
3 Улардин өлтүрүлгәнләр сиртқа ташливетилиду,
Җәсәтлиридин сесиқчилиқ пурайду,
Тағлар уларниң қени билән еритилиду;
4 Асманлардики җимики җисим-қошунлар чирип йоқ болиду,
Асманлар йөгимә китапдәк түрүлиду;
Үзүм телиниң йопурмақлири хазан болуп, солишип чүшкәндәк,
Йигләп кәткән әнҗир шехидин чүшкәндәк,
Уларниң җимики җисим-қошунлири жиқилиду;
5 Чүнки шәмширим асманларда қан билән суғурулди;
Қараңлар, шәмширим Мениң һалакәт ләнитимгә учриған хәлиққә,
Йәни Едом үстигә җазалаш үчүн чүшиду;
6 Пәрвәрдигарниң бир шәмшири бар;
У қанға боялди;
У яғлиқ нәрсиләрниң йеғи билән,
Өчкә-қозиларниң қени билән,
Қочқар бөригиниң йеғи билән озуқландурулған;
Чүнки Пәрвәрдигарниң Бозраһ шәһиридә бир қурбанлиғи,
Едомда зор бир қирғинчилиғи бар.
7 Мошу қирғинчилиқлар билән явайи калилар,
Топақлар вә күчлүк буқиларму жиқилиду.
Уларниң зимини қанға чөмүлиду,
Топа-чаңлири яғ билән майлишип кетиду.
8 Чүнки Пәрвәрдигарниң қисас алидиған бир күни,
Зион дәвасидики һесап алидиған жили бар.
9 Едомдики еқинлар қаримайға,
Униң топилири гуңгутқа айландурулиду;
Зимини болса көйүватқан қаримай болиду.
10 Униң оти кечә-күндүз өчүрүлмәйду;
Ис-түтәклири мәңгүгә өрләйду;
У дәвирдин-дәвиргичә харабиликтә туриду;
Һеч ким иккинчи у йәргә аяқ басмайду.
11 Чөл һувқуши вә чирқириғучи һувқушлар уни егиливалиду;
Чоң һувқуш вә қарға-қузғунлар шу йәрдә угилайду;
Худа униңға «тәртипсизлик-бимәниликни өлчәйдиған тана»ни,
Вә «қуп-қуруқлуқни өлчәйдиған тик өлчигүч»ни тартиду.
12 Бириси келип Едомниң есилзадилирини падишалиғини идарә қилишқа чақирса,
Улардин һеч ким болмайду;
Униң әмирлири йоқ қиливетилгән болиду.
13 Ордилирида тикәнләр,
Қәлъә-қорғанлирида чаққақ-җиғанлар өсүп чиқиду;
У чилбөриләрниң макани,
«Һувқушларниң ордиси» болиду.
14 Шу йәрдә чөл-баявандики җаниварлар, явайи иштлар җәм болиду;
Һәр бир «өшкә җин» өз қериндишиға товлайду;
Түн мәхлуқлири шу йәрдә маканлишиду,
Уни өзигә арамгаһ қилип туриду.
15 «Оқ илан» шу йәрдә угилайду,
Униң сайисидә тухумлайду,
Балилирини жиғип бақиду.
Қорултаз-тапқушлар һәр бири өз җүпи билән шу йәрдә топлиниду;
16 Пәрвәрдигарниң йөгимә китавидин издәп оқуп баққин;
Улардин һеч бири чүшүп қалмайду;
Һеч қайсисиниң өз җориси кам болмайду;
Чүнки Өзиниң ағзи уларға буйруған;
Униң Өз Роһи уларни топлиған.
17 Чүнки Пәрвәрдигар Өзи улар үчүн чәк ташлап,
Өз қоли билән зиминға тана тартип уларға тәқсим қилип бәргән;
Улар униңға мәңгүгә егидарлиқ қилиду,
Дәвирдин-дәвиргичә шу йәрни макан қилиду.