142
ङए ग्वार योंबै क्‍ल्‍ह्‍यो क्हि ग
उर मुँमा दाऊदइ चु मस्किल* प्राथना लइ।
ओरदै ङ याहवेहने ग्वार ह्रिमुँ,
ङए फिर ल्हयो खमिंन् बिसि थेबै कै तेदै ङइ याहवेहने यो छ्युँ लम्।
ङइ ह्रोंसए ताँमैं खीए उँइँर थेंमुँ,
खीने बालुन् ङइ ह्रोंसए दुःख ङेमुँ।
 
ङए सैं च्योंब् तमा
ङइ तो लल् त्हुम् बिब क्हिजी सेम्!
ङ प्रबै घ्याँर म्हिमैंइ ङए ल्हागिर ङो चुइमुँ।
ङए क्योलोउँइँ ङ्ह्‍योमिंनु,
ङए न्हुँ लब खाबै या आरे,
ङ ग्वार योंबै क्‍ल्‍ह्‍यो खनिरै आरे।
खाबज्यै या ङए वास्ता आल।
 
ओ याहवेह, ङ क्हिनेन् ग्वार ह्रिमुँ;
“क्हि ङए ग्वार योंबै क्‍ल्‍ह्‍यो,
नेरो सोगोंमैंए ह्‍युलर ङ‍ए चैदिबै सै क्हिन् ग!” बिसि ङइ बिमुँ।
ङइ ग्वार ह्रिब थेमिंनु,
तलेबिस्याँ ङ थेबै दुःखर फेइमुँ!
ङलाइ ल्हाब्मैंउँइँले जोगेमिंनु,
तलेबिस्याँ चमैं ङ भन्दा बेल्‍ले भोंब मुँ!
ङइ क्हिए मिं थेब् लल् खाँरिगे बिसि
झेलर च्युब् धों तबै दुःखउँइँले ङ फ्रेमिंनु!
छले क्हिजी ङए फिर छ्याँब् लब् म्रोंसि
ठिक के लब्मैं ङए कारर्ग्युले खागु तखब्मुँ।
142: 142:0 १ शमू २२:१; २४:३ * 142: 142:0 मस्किलए मतलब पक्‍का था आरे, दिलेया ज्ञान बुद्धि पिंबै क्वे मुँलै।